Portal Vatican News informuje o rezygnacji „abpa” Marka Jędraszewskiego z funkcji „metropolity krakowskiego” oraz nominacji „kardynała” Grzegorza Rysia na to stanowisko przez „papieża” Leona XIV. W artykule podkreślono karierę hierarchy w strukturach posoborowych: święcenia „kapłańskie” w 1988 r., doktorat z historii, kierowanie seminarium w Krakowie, sakrę „biskupią” z rąk „kardynała” Stanisława Dziwisza w 2011 r., a następnie nominację na „arcybiskupa” łódzkiego w 2017 r. Wskazano również na jego zaangażowanie w „Dykasterię ds. Biskupów” oraz „Dykasterię ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów”.
„Nominacja” jako akt apostazji
Rzekoma „rezygnacja” i „nominacja” w strukturach posoborowego neo-kościoła stanowią jedynie kolejny akt teatru władzy, w którym uzurpatorzy grają rolę następców Apostołów. Sam fakt, że decyzję podjął „papież” Leon XIV – członek masonerii eklezjalnej od czasów „soboru” Vaticanum II – przekreśla jakąkolwiek legitymizację tego aktu. „Nemo dat quod non habet” (nikt nie może dać tego, czego sam nie posiada) – prawna zasada wyrażona w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 r. (kan. 102) demaskuje fikcyjność całej procedury. Skoro antypapież nie posiada jurysdykcji, jego dekrety są ipso facto nieważne.
Destrukcja sukcesji apostolskiej
Biografia „kardynała” Rysia to modelowy przykład produktu posoborowego systemu apostazji:
1. „Święcenia” nieważne: Przyjęte w 1988 r. z rąk „kardynała” Franciszka Macharskiego – hierarchy konsekrowanego już według zreformowanych, a więc prawdopodobnie nieważnych rytuałów Pawła VI. Jak stwierdza Pius XII w konstytucji Sacramentum Ordinis: „Święcenia ważne wymagają nie tylko materii, formy i intencji, lecz także szafarza posiadającego władzę”.
2. Teologiczna deformacja: Wykształcenie zdobyte na Papieskiej Akademii Teologicznej (obecnie Uniwersytecie Jana Pawła II) – instytucji założonej przez modernistów dla niszczenia katolickiej doktryny. Jak ostrzegał św. Pius X w encyklice Pascendi: „Moderniści w seminariach i uniwersytetach katolickich sieją zgubne zasady, ukrywając się pod maską naukowości”.
3. Pseudoduszpasterstwo: Kierowanie Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie (2007-2011) oznaczało kształcenie kolejnych pokoleń „duchownych” w herezji. Jak zauważa Syllabus Piusa IX (pkt 45): „Cały zarząd publicznych szkół, w których kształci się młodzież państwa chrześcijańskiego, (…) winien przynależeć wyłącznie do władzy cywilnej” – co w praktyce realizują posoborowcy, poddając formację kleryków władzy antykościoła.
Modernistyczna agenda „kardynała” Rysia
Działalność hierarchy odsłania pełnię modernistycznej rewolucji:
– Relatywizacja dogmatów: W wywiadach głosi, że „Kościół musi słuchać świata”, kwestionując niezmienność depozytu wiary. Sprzeciwia się to kanonom Soboru Watykańskiego I: „Zawsze należy zachowywać znaczenie dogmatów, które podał i wyjaśnił Święta Matka Kościół, a nigdy nie wolno od tego znaczenia odstępować pod pozorem i w imię wyższego zrozumienia” (konst. Dei Filius, rozdz. IV).
– Promocja komunii dla rozwodników: Wspierał heretyckie postulaty „Amoris Laetitia”, otwarcie łamiąc słowa Chrystusa: „Kto oddala żonę swoją, a bierze inną, cudzołoży” (Mk 10, 11 Wlg). Jak przypomina Pius XI w encyklice Casti Connubii: „Małżeństwo ważnie zawarte żadną ludzką mocą rozwiązanym być nie może”.
– Ekumeniczna zdrada: Uczestniczył w „modlitwach” z heretykami i schizmatykami, pogwałcając zakaz św. Piusa X: „Religia musi być zwalczana przez religię, kult przez kult” (encyklika Editae saepe).
Kraków – nowa twierdza antykatolicyzmu
Nominacja Rysia do Krakowa ma wymiar symbolicznej profanacji – miasta królów i św. Stanisława, które teraz staje się przyczółkiem rewolucji:
– Zniszczenie liturgii: Jako członek „Dykasterii ds. Kultu Bożego” będzie promował Novus Ordo Missae – posoborową parodię Mszy Świętej. Jak wykazał kard. Alfredo Ottaviani w Krytycznej analizie Nowego Mszału: „Novus Ordo oddala się w sposób uderzający, w swej całości i w szczegółach, od katolickiej teologii Mszy Świętej”.
– Atak na katolicką moralność: Wprowadzi „duszpasterstwa” dla osób żyjących w grzechu przeciw naturze, realizując postulaty Synodu Amazońskiego. Sprzeciwia się to nauce Leona XIII: „Kościół (…) nie może bardziej znienawidzić i potępić występku przeciw naturze” (encyklika Exeunte iam anno).
– Propaganda synodalna: Jako zwolennik „Kościoła synodalnego” będzie forsował demokratyzację struktur, co Pius VI w konstytucji Auctorem fidei nazwał „zgubnym błędem zmierzającym do obalenia całego porządku kościelnego”.
Quo vadis, Polonia?
Ta nominacja potwierdza całkowite podporządkowanie polskich struktur posoborowych watykańskiemu modernizmowi. Jak prorokował Pius IX w Syllabusie (pkt 40): „Nauka Kościoła katolickiego jest przeciwna dobru i pożytkowi społeczeństwa ludzkiego” – co wypełnia się, gdy pseudo-hierarchowie zwalczają katolickie państwo i prawa Boże.
Jedyną odpowiedzią wiernych pozostaje całkowite odrzucenie fałszywych pasterzy i trwanie przy jedynym niepokalanym źródle łaski – Najświętszej Ofierze sprawowanej przez kapłanów w łączności z nieprzerwaną Tradycją. Jak napomina św. Paweł: „A jeśliby wam kto opowiadał Ewangelię mimo tę, którąście otrzymali, niech będzie przeklęty!” (Gal 1, 9 Wlg).
Za artykułem:
Kard. Grzegorz Ryś nowym metropolitą krakowskim (vaticannews.va)
Data artykułu: 26.11.2025
