Portal eKAI (26 listopada 2025) przedstawia analizę prof. Marka Melnyka dotyczącą rzekomego „polskiego prozelityzmu” w Rosji. Autor kwestionuje zasadność oskarżeń strony rosyjskiej, uznając je za element „narracji propagandowej” mającej dyskredytować Polskę jako „nośnik obcych, zachodnich wartości”. W tekście przywołane zostają przypadki represji wobec polskich duchownych na Białorusi i w Rosji – ks. Henryka Okołotowicza, o. Andrzeja Juchniewicza OMI, abp. Tadeusza Kondrusiewicza oraz bp. Jerzego Mazura – jako przykłady „politycznego teatru” władz autorytarnych.
Religijny relatywizm jako fundament analizy
Podstawowym błędem komentowanego artykułu jest przyjęcie założenia o równorzędności katolicyzmu i schizmy wschodniej. Jak nauczał Pius XI w encyklice Mortalium animos:
„Kościół katolicki jeden tylko zachował prawdziwe kultu religijnego, jeden tylko może ofiarować Bogu przyjemną i miłą Mu służbę”
. Tymczasem prof. Melnyk traktuje prawosławie jako pełnoprawną „tradycję religijną”, pomijając dogmatyczną prawdę o extra Ecclesiam nulla salus (poza Kościołem nie ma zbawienia) potwierdzony przez Sobór Laterański IV i bullę Unam Sanctam Bonifacego VIII.
Gdy autor pisze o „historycznych napięciach religijnych”, całkowicie przemilcza fakt, iż Unia Brzeska (1596) była aktem powrotu części prawosławnych do jedynej Arki Zbawienia – Kościoła Katolickiego. Użycie przez niego określenia „Kościół greckokatolicki” w cudzysłowie („Kościół Greckokatolicki”) zdradza modernistyczne podejście, kwestionujące prawowitość katolickich obrządków wschodnich – wbrew naukom papieży od Benedykta XIV do Piusa XII.
Mit „prozelityzmu” versus nakaz misyjny
Centralnym punktem analizy jest powtarzane przez stronę rosyjską oskarżenie o „próby nawracania wiernych prawosławnych na katolicyzm”. Prof. Melnyk słusznie wskazuje na polityczny charakter tych zarzutów, lecz nie dostrzega ich głębszego, teologicznego wymiaru. Jak przypomina dekret Świętego Oficjum z 1949 roku: „Kościół katolicki uważa za swój najświętszy obowiązek prowadzenie dusz do prawdziwej wiary, szczególnie tych, którzy zostali ochrzczeni poza jego owczarnią”.
W liście metropolity Cyryla z 2002 roku, przywoływanym w artykule, czytamy:
„Misję katolicką w Rosji jednoznacznie oceniamy jako prozelityzm, jest ona bowiem prowadzona nie wśród dzikich plemion, które nigdy nie słyszały o Chrystusie, lecz w kraju z tysiącletnią kulturą chrześcijańską”
. To stwierdzenie jest kwintesencją herezji ekumenizmu potępionej przez Piusa XI w Mortalium animos: „Błądzą ci, którzy sądzą, że można znaleźć drogę do wiecznego zbawienia w jakiejkolwiek religii”.
Struktury posoborowe jako narzędzie dezinformacji
Artykuł bezkrytycznie powiela narrację o „Kościołach lokalnych” i „Konferencjach Episkopatów”, pomijając fakt, iż po 1958 roku mamy do czynienia z parodią struktury kościelnej. Gdy rzecznik „Konferencji Episkopatu Polski” ks. Leszek Gęsiak SJ określa rosyjskie oskarżenia jako „absurdalne”, w rzeczywistości zdradza modernistyczne zaparcie się misyjnego powołania Kościoła. Tymczasem prawdziwy katolik musi wołać za św. Pawłem: „Biada mi, gdybym nie ewangelizował!” (1 Kor 9,16).
Przytaczana w artykule działalność „abp. Tadeusza Kondrusiewicza” – nominata Jana Pawła II – to przykład destrukcji katolickiej misjologii. Jego rzekome „sukcesy w budowaniu struktur katolickich w Rosji” ograniczały się do tworzenia modernistycznej pseudowspólnoty, która w żaden sposób nie głosiła integralnej doktryny katolickiej. Fakt, że w 2007 roku został „przeniesiony z Moskwy do Mińska”, potwierdza jedynie polityczny charakter tej posoborowej gry.
Polityka versus teologia królestwa
Największym brakiem analizy prof. Melnyka jest całkowite pominięcie katolickiej nauki o społecznej władzy Chrystusa Króla. Jak nauczał Pius XI w Quas primas:
„Królestwo Odkupiciela naszego obejmuje wszystkich ludzi – nie tylko katolickie narody, lecz także wszystkich niechrześcijan”
. Dlatego prawdziwym problemem nie jest „rosyjska propaganda”, lecz apostazja posoborowego establishmentu, który porzucił ideę podporządkowania narodów pod panowanie Chrystusa.
Gdy autor pisze o „wzroście liczby katolików jako zagrożeniu dla dominującej pozycji prawosławia”, powinien przypomnieć słowa św. Piusa X: „Naszym obowiązkiem jest wyrywać błądzących z ich błędów i sprowadzać ich do katolickiej jedności”. Tymczasem cały artykuł utrzymany jest w duchu relatywistycznego pokoju, który Pius XI potępił jako „bezbożny pacyfizm” w Ubi Arcano Dei.
Duchowieństwo w potrzasku modernizmu
Przytaczane w tekście przypadki represji wobec duchownych (ks. Okołotowicz, o. Juchniewicz) są przedstawiane wyłącznie jako przejaw „władzy autorytarnej”. Brak jednak oceny teologicznej: ci „duchowni” należeli do posoborowej struktury, która odrzuciła prawdziwą Mszę Świętą i katolicką doktrynę. Ich los przypomina proroctwo Leona XIII z modlitwy do św. Michała Archanioła: „Najświętsza Panna zaleciła modlić się o ukaranie buntujących się aniołów”.
Gdy portal eKAI informuje o „uwolnieniu” tych duchownych po interwencji „kardynała Claudio Gugerottiego”, ujawnia się cały dramat posoborowej gry: pseudo-hierarchowie negocjują z reżimami, które powinny być jednoznacznie potępione za prześladowanie prawdziwej wiary. Tymczasem prawdziwy Kościół Katolicki nie prowadzi dialogu z prześladowcami – jak uczy przykład św. Tomasza Becketa czy św. Jana Fischera.
Konkluzja: fałszywy ekumenizm jako źródło kryzysu
Analiza prof. Melnyka, choć słusznie wskazująca na propagandowy charakter rosyjskich oskarżeń, całkowicie zawodzi w sferze teologicznej. Przyjęcie założenia o „wzajemnym poszanowaniu” między katolicyzmem a schizmą wschodnią jest zdradą misji Kościoła. Jak przypomina dekret Lamentabili sane exitu św. Piusa X, błąd modernizmu polega na „przystosowaniu doktryny do współczesnych wymagań”.
Prawdziwym problemem nie jest „rosyjski prozelityzm”, lecz apostazja posoborowych struktur, które porzuciły nakaz Chrystusa: „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody” (Mt 28,19). Dopóki „duchowni” tacy jak abp Kondrusiewicz czy ks. Gęsiak będą głosić relatywizm religijny, dopóty Rosja ma prawo widzieć w nich agentów obcych wartości – bo w istocie nimi są.
Za artykułem:
26 listopada 2025 | 19:51Prof. Melnyk o “polskim prozelityzmie” w Rosji (ekai.pl)
Data artykułu: 26.11.2025
