Portal LifeSiteNews relacjonuje nominację „kardynała” Grzegorza Rysia na „arcybiskupa” metropolitę krakowskiego, podkreślając jego ścisły ideowy związek z bergogliońską rewolucją w „Kościele posoborowym”. W komunikacie ze struktury watykańskiej czytamy: „Ojciec Święty przyjął rezygnację z pasterskiej troski o metropolitalną archidiecezję krakowską, złożoną przez biskupa Marka Jędraszewskiego”, zastępując go 61-letnim hierarchą z Łodzi.
„Odkryłem, że wszystkiego, w co wierzę o Kościele, nauczyłem się od niego [Bergoglio]. Nie chcę innego Kościoła, po prostu nie chcę, nie umiem wyobrazić sobie żadnego innego Kościoła niż ten, którego nauczył nas Franciszek” – deklaruje nowy nominat.
Naturalistyczna redukcja misji Kościoła
Rysiowa wizja „Kościoła” to kwintesencja modernizmu potępionego przez św. Piusa X w encyklice Pascendi Dominici gregis. Jego „Kościół otwarty, misyjny, miłosierny, prowadzący dialog” to struktura pozbawiona nadprzyrodzonego celu, zredukowana do świeckiej agendy społecznej. Pomija się tu całkowicie istotę Kościoła jako „jedyny prawdziwy Kościół Chrystusowy, który jest społeczeństwem widzialnym złożonym z ludzi, założonym przez samego Odkupiciela, w którym trwa i będzie trwać aż do końca świata” (Pius XII, Mystici Corporis).
Liturgiczne eksperymenty jako symptom apostazji
Choć portal odnotowuje, iż Ryś tolerował w Łodzi tzw. „mszę trydencką”, jego własne praktyki liturgiczne zdradzają pogardę dla sakralności:
Podczas wydarzenia „Arena Młodych «Reset»” zastąpił formułę „Panie, zmiłuj się” zbiorowym wyznawaniem grzechów na głos, a modlitwę powszechną przekształcił w „intencje nadesłane przez młodzież”.
To jawne naruszenie „poważnego prawa, które nie pozwala na wprowadzanie do liturgii jakichkolwiek innowacji, chyba że wymaga tego pewne i niewątpliwe dobro Kościoła” (Pius XII, Mediator Dei). Brak sprzeciwu wobec Bergogliańskiej bulwy Traditionis Custodes potwierdza jedynie koniunkturalizm łódzkiego hierarchy.
Ekumeniczny synkretyzm przeciwko jedyności Chrystusa
„College of Cardinals Report” wskazuje, że głównymi obszarami zainteresowań Rysia są „dialog międzyreligijny i ekumenizm, minimalizowanie różnic między protestantami a katolikami, silny nacisk na relacje z żydami”. To programowa zdrada nakazu Chrystusa: „Idąc na cały świat, głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu” (Mk 16,15). Konsekwentnie realizuje on herezję wolności religijnej potępioną przez bł. Piusa IX w Syllabusie (propozycja 77-79) i przez św. Piusa X w Lamentabili (propozycja 21).
Nominacja ta stanowi kolejny etap degrengolady struktur posoborowych w Polsce. Kraków – niegdyś stolica św. Stanisława Męczennika, kardynała Dunaja i abpa Sapiehy – staje się przyczółkiem rewolucji antykatolickiej. Jak słusznie ostrzegał Pius XI w Quas primas: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw, zburzone zostały fundamenty władzy, gdyż usunięto główną przyczynę, dlaczego jedni mają prawo rozkazywać, drudzy zaś mają obowiązek słuchać”.
Teologia wykrętów i milczeń
Wypowiedź Rysia zasługuje na analizę lingwistyczną jako model nowomowy posoborowej:
- „Kościół misyjny” – pozbawiony nakazu nawracania heretyków i pogan, zastąpiony „świadectwem życia”
- „Kościół miłosierny” – negujący sprawiedliwość Bożą i konieczność pokuty
- „Kościół otwarty” – zapraszający do komunii z błędem
- „Kościół w dialogu” – rezygnujący z głoszenia niepodważalnych prawd
Milczenie o grzechu, potępieniu, obowiązku wyznania katolickiego i prymacie łaski nad naturą dowodzi, że mamy do czynienia z naturalistyczną parodią Kościoła.
Duchowa pustynia po Soborze
Fakt, iż nominację ogłoszono w uroczystość Matki Bożej Ostrobramskiej – strażniczki wiary na kresach – ma wymowę prowokacyjną. Gdy polscy męczennicy oddawali życie za „depozyt wiary świętej, który Kościół przechowuje i nieomylnie wykłada” (Sobór Watykański I), ich następcy w purpurze głoszą kult człowieka i bałwochwalczy ekumenizm.
Krakowska nominacja potwierdza diagnozę kardynała Alfredo Ottavianiego z Intervention (1966): „Nowa msza nie wyraża już wiary w rzeczywistą Ofiarę, stanowi pasterską ucztę i sympozjum. Odstąpienie od teologii trydenckiej jest oczywiste”. W tym samym duchu Ryś kontynuuje dzieło niszczenia ostatnich pozorów katolicyzmu w neo-kościele.
Jedyne lekarstwo: powrót do integralnej wiary
W obliczu tej apostazji katolicy wierni Tradycji winni pamiętać słowa św. Pawła: „Choćby my albo anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą otrzymaliście – niech będzie przeklęty!” (Gal 1,8). Jedyną odpowiedzią na krakowską nominację jest:
- Całkowite odcięcie komunii z modernistycznymi strukturami
- Wierność Mszy Świętej Wszechczasów jako jedynej gwarancji ważności sakramentów
- Modlitwa o nawrócenie apostatów i łaskę wytrwania dla resztek wiernych
Jak napomina św. Pius X w Pascendi: „Modernizm jest zbiornikiem wszystkich herezji. Człowiek współczesny musi wybierać: albo zostać modernistą i wiernym członkiem Kościoła, albo być katolikiem i walczyć z modernizmem”. Wybór jest oczywisty.
Za artykułem:
New archbishop of Krakow: ‘I can’t imagine any other Church than the one Pope Francis taught us’ (lifesitenews.com)
Data artykułu: 27.11.2025
