Nowy metropolita krakowski jako emisarz posoborowej rewolucji
Portal eKAI (27 listopada 2025) relacjonuje uroczystości związane z przeniesieniem Grzegorza Rysia na stanowisko metropolity krakowskiego. W przemówieniu wygłoszonym w łódzkiej kurii duchowny eksponował swoją wierność nauczaniu „papieża” Franciszka, podkreślał znaczenie „dialogu”, „synodalności” i „otwartości” – czyli kluczowych haseł rewolucji posoborowej.
„Nie wyobrażam sobie podejmować decyzji bez konsultacji z nimi” – mówił Ryś o współpracy z pozostałymi „biskupami” łódzkimi, co stanowi jawną negację monarchicznego charakteru władzy biskupiej wyrażonej w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 r. (kan. 329 §1).
Teologia pustki i przywłaszczenia
Najwymowniejszym świadectwem duchowego bankructwa są słowa Rysia o modlitwie przy grobie Franciszka: „przez piętnaście minut nic do mnie nie docierało. Miałem absolutną pustkę […] Uświadomiłem sobie, że wszystkiego, w co wierzę w odniesieniu do Kościoła, nauczyłem się od niego”. Ta „pustka” doskonale oddaje istotę neo-kościoła – strukturę pozbawioną łaski, gdzie miejsce depositum fidei zajęły ludzkie koncepcje „otwartości” i „dialogu”.
Odwołanie do Księgi Daniela o „przywłaszczaniu sobie tego, co należy do Boga” przybiera wymiar tragikomiczny w ustach hierarchy, który przez lata realizował program systematycznej sekularyzacji życia kościelnego:
- Promowanie „Katechumenatu dorosłych” wzorowanego na protestanckich praktykach inicjacji
- Rozwijanie „działań ekumenicznych” sprzecznych z encykliką Mortalium animos Piusa XI (1928), która zakazuje udziału w zgromadzeniach ekumenicznych
- Wspieranie „diakonatu stałego” – instytucji obcej tradycyjnej dyscyplinie kościelnej
Posoborowa kontynuacja antykatolickiej rewolucji
Ryś otwarcie przyznaje: „wszystkiego […] nauczyłem się od niego [Franciszka]. I że ja nie chcę innego Kościoła niż ten, którego uczył Franciszek: misyjnego, miłosiernego, otwartego, dialogicznego”. To potwierdzenie całkowitego zerwania z katolicką eklezjologią, gdzie Kościół jest:
„Společnością doskonałą, niezależną od władzy świeckiej, prowadzącą wszystkich do wiecznej szczęśliwości” (Pius XI, Quas Primas)
Wymienione przez Rysia inicjatywy („Arena Młodych”, „Orszak Trzech Króli”, „Ekumeniczna Szkoła Biblijna”) to typowe przykłady pastoralnego aktywizmu, który zastępuje nadprzyrodzone środki zbawienia (łaskę sakramentalną, modlitwę pokutną) rozrywkową imitacją życia kościelnego. Brak wśród nich jakiejkolwiek wzmianki o:
- Odnowie życia liturgicznego poprzez powrót do Mszy Trydenckiej
- Krzewieniu pobożności eucharystycznej i wynagradzającej
- Nauczaniu społecznej władzy Chrystusa Króla zgodnie z Quas Primas
Fałszywa duchowość i kult człowieka
Szczególnie niepokojące jest odwołanie się do Sługi Bożej Stanisławy Leszczyńskiej – postaci przedstawianej jako wzór „humanitarnego heroizmu”. W rzeczywistości ten kult służy przemycaniu:
„Naturalistycznej etyki, gdzie miejsce heroicznego świadectwa wiary zajmuje świecka cnota społeczna” (Św. Pius X, Lamentabili sane exitu, potępienie błędów 58-64)
Cała narracja Rysia operuje typowo modernistycznym językiem, w którym:
- Wiara sprowadzona zostaje do „doświadczenia” („piękne doświadczenie współpracy”)
- Autorytet zastąpiony „konsultacjami”
- Prawda zastąpiona „dialogiem”
Zgodnie z ostrzeżeniem Piusa IX w Syllabusie błędów (1864), mamy tu do czynienia z przejawem „zeświecczenia czasów obecnych” (pkt 77-80), gdzie:
„Kościół nie może skutecznie obronić etyki ewangelicznej, ponieważ niezmiennie trwa przy swych poglądach, których nie można pogodzić ze współczesnym postępem” (Lamentabili, błąd 63)
Podsumowanie: agent destrukcji w Krakowie
Nominacja Rysia na metropolitę krakowskiego stanowi kolejny etap okupacji historycznych struktur kościelnych przez rewolucję posoborową. Jego deklaracja „nigdy nie wymyślałem dla Kościoła żadnej innowacji” jest czystym kłamstwem – cała jego działalność to realizacja programu potępionego w Pascendi Dominici gregis św. Piusa X:
„Moderniści usiłują zniszczyć wszystkie instytucje katolickie […] aby w ten sposób torować drogę dla swoich innowacji” (Pascendi, 38)
Wierni katoliccy w Krakowie stają przed tragicznym wyborem: albo poddać się tej antykatolickiej okupacji, albo szukać prawdziwych środków zbawienia poza strukturami neo-kościoła. Jedno jest pewne – jak nauczał papież Pius XI w Quas Primas:
„Nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”
Za artykułem:
27 listopada 2025 | 00:04Kard. Ryś podziękował za posługę w archidiecezji łódzkiej (ekai.pl)
Data artykułu: 27.11.2025
