Portal WIĘŹ.pl relacjonuje wystąpienie „papieża” Leona XIV w Ankarze 27 listopada 2025 r., w którym uzurpator tronu Piotrowego głosił herezje pluralizmu religijnego i fałszywą eklezjologię, całkowicie sprzeczną z niezmienną doktryną katolicką. W przemówieniu pełnym modernistycznej retoryki „Leon XIV” oznajmił: „Społeczeństwo jest żywe, jeśli pozostaje pluralistyczne”, co stanowi jawną apostazję od dogmatu Extra Ecclesiam nulla salus (Poza Kościołem nie ma zbawienia).
Zdrada misji Kościoła na ołtarzu „kultury spotkania”
W miejsce nakazu ewangelizacji narodów (Mt 28:19), „Leon XIV” promuje heretycką „logikę spotkania”, powołując się na słowa antypapieża Franciszka. Twierdzi, że „Tylko razem stajemy się autentycznie sobą”, co jest jawnym zaprzeczeniem słowom Chrystusa: „Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie” (Łk 11:23). Wbrew nauczaniu Piusa XI w Quas Primas (1925), gdzie czytamy: „Nie masz pod niebem inne imię dane ludziom, w którym byśmy mieli być zbawieni” (Dz 4:12), uzurpator relatywizuje jedyność Kościoła Katolickiego.
„W społeczeństwie takim jak tureckie, gdzie religia odgrywa widoczną rolę, fundamentalne znaczenie ma poszanowanie godności i wolności wszystkich dzieci Bożych: mężczyzn i kobiet, rodaków i cudzoziemców, biednych i bogatych”
To zdanie stanowi herezję wolności religijnej, potępioną w Syllabusie błędów Piusa IX (pkt 15-18) i w encyklice Mortalium Animos Piusa XI. Kościół zawsze nauczał, że „Błędów nie należy tolerować, lecz należy ich zabraniać i zwalczać ilekroć jest to możliwe” (Leon XIII, Libertas Praestantissimum). Tymczasem „Leon XIV” przemilcza obowiązek państw do uznania panowania Chrystusa Króla nad narodami – prawdę uroczysto wyłożoną w Quas Primas.
Teologia mostów czy teologia zdrady?
Retoryka „mostów” między religiami to czysty synkretyzm potępiony w dekrecie Lamentabili św. Piusa X (pkt 21, 53). Gdy „Leon XIV” mówi o „Bożym moście między niebem a ziemią”, przemilcza fakt, że jedynym prawdziwym Pomostem (Pontifex) jest Chrystus i Jego Kościół Katolicki. Wspominanie o „dzieciach Bożych” obejmujących wyznawców fałszywych religii to jawna negacja chrztu jako porta spiritualis do Kościoła (Sobór Florencki).
Szczególnie obrzydliwy jest passus o rzekomym „wkładzie kobiet” poprzez „aktywny udział w życiu zawodowym, kulturalnym i politycznym”. To otwarte odrzucenie nauki Piusa XI z Casti Connubii o „podporządkowanej roli żony” i św. Pawła: „Niewiasta niechaj się uczy w milczeniu z całą uległością” (1 Tm 2:11).
Fałszywy ekumenizm i negacja misji ewangelizacyjnej
Wspomnienie o „1700. rocznicy Soboru Nicejskiego” służy jako pretekst do promowania herezji ekumenizmu. „Leon XIV” twierdzi, że Turcja ma być „czynnikiem stabilizacji i zbliżenia między narodami”, choć kraj ten od stuleci prześladuje chrześcijan i niszczy dziedzictwo bizantyjskie. Milczy o masakrze Ormian i ciągłej profanacji Hagii Sophii – symbolu triumfu Katolicyzmu nad herezją.
Szokujące jest porównanie wizyt antypapieży (Pawła VI, Jana Pawła II, Benedykta XVI, Franciszka) do prawowitych pielgrzymek katolickich. To próba legitymizacji apostazji posoborowej! Prawdziwy papież Pius VI w liście do biskupów polskich (1792) ostrzegał: „Kto łączy się z heretykami, staje się uczestnikiem ich zbrodni”.
Krytyka społeczna bez nadprzyrodzonej perspektywy
Całe przemówienie to manifest naturalizmu teologicznego. „Leon XIV” mówi o „globalizacji obojętności”, „sprawiedliwości” i „ochronie stworzenia”, ale ani razu nie wspomina:
- grzechu pierworodnego jako źródła nierówności
- konieczności łaski do czynienia dobra
- Sądu Ostatecznego jako motywacji do nawrócenia
- Królestwa Niebieskiego jako celu życia ludzkiego
To czysty humanitaryzm potępiony w Syllabusie (pkt 39-40, 58-60) i encyklice Pascendi św. Piusa X. Gdy uzurpator wzywa do „zmiany trajektorii rozwoju”, stosuje marksistowską retorykę walki klas, całkowicie obcą katolickiej nauce społecznej zdefiniowanej w Rerum Novarum Leona XIII.
Stolica Apostolska czy stolica apostazji?
Końcowe zapewnienie, że „Stolica Apostolska, korzystając wyłącznie ze swej jedynej siły o charakterze duchowym i moralnym, pragnie współpracować ze wszystkimi narodami” to jawne zaprzeczenie prawa Kościoła do potestas indirecta in temporalibus (Bellarmin, De Romano Pontifice). Prawdziwy papież Pius IX w Syllabusie (pkt 76) potępił twierdzenie, jakoby „zniesienie doczesnej władzy Stolicy Apostolskiej przyczyniłoby się do wolności Kościoła” – dokładnie to realizują posoborowi uzurpatorzy.
Niech przemówią ostatnie słowa Piusa XI z Quas Primas: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto ze swych obyczajów, z życia prywatnego, rodzinnego i publicznego; lecz także wskazaliśmy, że nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”. Amen.
Za artykułem:
Leon XIV w Ankarze: Społeczeństwo jest żywe, jeśli pozostaje pluralistyczne (wiez.pl)
Data artykułu: 28.11.2025
