Portal eKAI (29 listopada 2025) relacjonuje wystąpienie uzurpatora watykańskiego określanego jako Leon XIV, który podczas pseudoliturgii na stadionie w Stambule wezwał katolików do „dialogu”, „jedności” i „wzajemnego szacunku” z heretykami oraz wyznawcami religii niechrześcijańskich. W przemówieniu pełnym modernistycznej retoryki, rzekomy następca świętego Piotra odwoływał się do wizji Izajasza o „przekuwaniu mieczy na lemiesze”, całkowicie wypaczając jej eschatologiczny sens.
„Jakże wielka jest potrzeba pokoju, jedności i pojednania wokół nas, a także w nas samych i między nami!”
Zdrada nauki o jedynej prawdziwej religii
Wbrew niezmiennemu nauczaniu Kościoła katolickiego, ustanowionemu przez Chrystusa Króla, uzurpator forsuje heresy of religious indifferentism, jawnie sprzeczną z encykliką Mortalium Animos Piusa XI (1928), która stanowi: „Kościół katolicki nie może w żaden sposób uczestniczyć w ich [innowierców] zgromadzeniach. (…) Nie wolno katolikom popierać tego rodzaju usiłowań czy do nich należeć”. Tymczasem Leon XIV, kontynuując linię swych poprzedników od Jana XXIII, otwarcie nawołuje do burzenia „murów uprzedzeń i nieufności” wobec schizmatyków i niewiernych.
Fałszywa eklezjologia i negacja jedności obrządków
Szczególnie obrzydliwy jest passus o „czterech różnych tradycjach liturgicznych” rzekomo istniejących w Kościele katolickim. To jawne zaprzeczenie nauki św. Piusa X, który w motu proprio Tra le sollecitudini (1903) podkreślał: „Święta Liturgia jest głównym przejawem życia Kościoła”, będącego z definicji jedną, świętą, powszechną i apostolską wspólnotą. Pluralizm obrządkowy miał zawsze charakter drugorzędny wobec jedności wiary – czego współcześni moderniści świadomie nie rozumieją, redukując Misterium do folkloru.
Bluźniercza instrumentalizacja świętych
W tekście znajdujemy bezczelne przywłaszczenie postaci świętych: Andrzeja, Piotra, Jana Chrzciciela, Ambrożego i Augustyna. Tymczasem ci wielcy obrońcy wiary ex cathedra potępiliby dzisiejszą apostazję. Św. Ambroży w liście do cesarza Walentyniana pisał: „Cóż jest bardziej niebezpieczne niż wolność błędów?” (Epistula XXI), zaś św. Augustyn w traktacie Contra Faustum (XX, 21) nauczał: „Kiedy prawda jest atakowana, milczenie jest grzechem”.
Naturalistyczna redukcja pokoju
Cała homilia stanowi klasyczny przykład modernistycznej redukcji nadprzyrodzonej nadziei do utopijnego humanitaryzmu. Gdy Chrystus Pan zapowiadał: „Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz” (Mt 10,34 Wlg), miał na myśli walkę ze światem, ciałem i diabłem – nie zaś budowę „mostów” z heretykami. Pius XI w encyklice Quas Primas (1925) jednoznacznie stwierdzał: „Pokój Chrystusowy może zajaśnieć tylko w Królestwie Chrystusowym”, co wymaga publicznego uznania społecznego panowania Naszego Pana, a nie dialogu z bałwochwalcami.
Milczenie o nawróceniu i konieczności wiary
Najjaskrawszą zdradą jest całkowite pominięcie obowiązku ewangelizacji i nawracania niewiernych. Zamiast wezwania do „czynienia uczniami wszystkie narody” (Mt 28,19 Wlg), mamy heretycką zachętę do „wzajemnego ubogacania się” z odstępcami. To dokładne odwrócenie nakazu świętego Pawła: „Z kim nie macie nic wspólnego, abyście współuczestnikami stali się dzieł ciemnych?” (2 Kor 6,14-15 Wlg).
Rzekoma „Eucharystia” sprawowana przez uzurpatora na stadionie – miejscu pogańskich igrzysk – stanowi symboliczny finał tej apostazji. Jak przestrzegał św. Pius X w encyklice Pascendi (1907): „Pod pozorem poważniejszej krytyki zmierzają oni do takiego rozwoju dogmatów, który okazuje się ich skażeniem”. W świetle niezmiennej doktryny katolickiej, wystąpienie Leona XIV jest nie tylko błędne, ale wręcz szatańskie w swej istocie.
Za artykułem:
Leon XIV zachęca katolików Turcji do zaangażowania w dialog i budowanie jedności (ekai.pl)
Data artykułu: 29.11.2025
