Portal LifeSiteNews (28 listopada 2025) informuje o nominacji szwajcarskiego „kardynała” Kurta Kocha na stanowisko prezydenta fundacji Pomoc Kościołowi w Potrzebie (ACN) przez antypapieża Leona XIV. „ACN International executive president” Regina Lynch wyraża zadowolenie, oczekując „wskazówek” Kocha dla misji wspierania „prześladowanych i cierpiących chrześcijan”. Fundacja, założona w 1947 r. i podniesiona do rangi „fundacji papieskiej” przez Benedykta XVI w 2011 r., działa w 140 krajach. Jan Probst, dyrektor zarządzający ACN Szwajcaria, entuzjastycznie komentuje: „Jego pozycja jako promotora jedności będzie bardzo korzystna dla naszej pracy”, wskazując na rolę Kocha jako prefekta „Dykasterii ds. Popierania Jedności Chrześcijan”. Artykuł podkreśla rzekomo „konserwatywne” credo Kocha – krytykę niemieckiej Drogi Synodalnej i poparcie dla zniesienia restrykcji na Mszę „trydencką”.
Antykościół mianuje antykardynała: Teatr absurdalnej legitymizacji
Sam akt nominacji jest czystą groteską kanoniczną. „Papież” Leon XIV – jak wszyscy uzurpatorzy od Jana XXIII – pozbawiony jest władzy jurysdykcyjnej z racji publicznej herezji (św. Robert Bellarmin, De Romano Pontifice). Kurt Koch jako „prefekt Dykasterii ds. Popierania Jedności Chrześcijan” od 2010 r. forsuje ekumeniczną apostazję potępioną przez św. Piusa X: „Kościół nie jest prawdziwym Kościołem, jeśli nie obejmuje wszystkich ludzi” (Motu proprio Sacrorum antistitum). Jego funkcja „promotora jedności” to jedynie kamuflaż dla relatywizacji jedynej prawdziwej religii, co Pius XI w Quas primas określił jako „zdradę królewskiego majestatu Chrystusa”.
„Kardynał Koch jest bardzo kompetentny w kwestiach podejmowanych przez ACN” – Jan Probst.
To „kompetencje” w destrukcji! ACN – choć deklaruje pomoc prześladowanym – funkcjonuje jako narzędzie propagandy posoborowego synkretyzmu. Pod płaszczykiem humanitaryzmu fundacja legitymizuje struktury antykościoła, podczas gdy prawdziwi katolicy cierpią prześladowania właśnie z rąk modernistów i ich sojuszników. Jak zauważył Pius XII: „Najgorszym prześladowcą Kościoła bywa nie jawny wróg, lecz fałszywy przyjaciel” (Przemówienie do prałatów, 1949).
Ekumenizm jako narzędzie apostazji
Chwalony przez Probsta „dobry przegląd problemów świata” Kocha to eufemizm dla współpracy z heretykami i schizmatykami. Jego „Dykasteria” realizuje program potępiony w Syllabusie błędów Piusa IX (1864): „Protestantyzm jest niczym innym jak inną formą tej samej prawdziwej religii chrześcijańskiej” (pkt 18). Tymczasem Leon XIII w Satis cognitum uczył: „Kościół Chrystusa jest jeden poprzez jedność wiary, a nie poprzez zwierzchnictwo jakiejś pojedynczej osoby” – co bezpośrednio uderza w dialogiczne herezje.
Rzekome „konserwatywne” gesty Kocha – jak krytyka Drogi Synodalnej – są cynicznym teatrem. Jako członek „kongregacji” odpowiedzialnych za nominacje „biskupów” i edukację, współtworzył system, który zrodził tę heretycką inicjatywę. Jego postulaty dotyczące Mszy „trydenckiej” to jedynie zabieg taktyczny, by uśpić tradycjonalistów, podczas gdy antykościół niszczy ostatnie pozory katolicyzmu.
ACN: Humanitarna parodia miłosierdzia
Działalność ACN skupia się na „pomocy humanitarnej”, całkowicie pomijając nadprzyrodzony wymiar cierpienia. Jak przypominał Pius XI w Quas primas: „Pokój Chrystusowy nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą panowania Zbawiciela”. Fundacja, zamiast nawracać misjonarzy, finansuje „projekty” w 140 krajach, często współpracując z heretyckimi wspólnotami. To realizacja potępionej wizji „Kościoła ubogiego dla ubogich”, gdzie wiara sprowadzona zostaje do filantropii.
„Wszyscy w sekcji szwajcarskiej są bardzo zadowoleni” – Jan Probst.
Owa „radość” demaskuje prawdziwy cel nominacji: integracja resztek konserwatywnego oporu ze strukturami apostazji. Koch – postać uznawana przez naiwnych za „tradycyjną” – ma służyć jako most między modernizmem a katolikami przywiązanymi do pozorów tradycji. Tymczasem św. Pius X w Lamentabili sane potępił „pogląd, że Kościół może pojednać się z postępem” (pkt 80).
Podsumowanie: Trucizna w złotym kielichu
Nominacja Kocha to strategiczny ruch antykościoła: pod płaszczykiem pomocy prześladowanym kryje się umacnianie ekumenicznej rewolucji. Jak zauważył św. Augustyn: „Nie ma większej przewrotności niż ta, która ukrywa się pod płaszczem miłosierdzia”. Prawdziwi katolicy powinni odrzucić tę farsę, pamiętając słowa św. Pawła: „Nie przestawajcie się jarzmo wprzęgać z niewiernymi; albowiem co ma wspólnego sprawiedliwość z nieprawością? Albo jaka społeczność światłości z ciemnością?” (2 Kor 6,14). Jedyna pomoc Kościołowi w potrzebie to powrót do niezmiennej doktryny, prawdziwej Mszy świętej i odrzucenie wszystkich struktur posoborowego błędu.
Za artykułem:
Pope Leo XIV names Swiss Cardinal Koch as president of Aid to the Church in Need (lifesitenews.com)
Data artykułu: 28.11.2025
