Portal Opoka informuje o cyklu „Wstań! Adwentowe homilie ks. Pawlukiewicza”, w którym przypominane są archiwalne kazania zmarłego w 2020 roku kapłana. Według relacji, ks. Pawlukiewicz podkreślał, że „narodzenie Jezusa dokonuje się w sercu wracającym do swojej prawdziwej tożsamości”, definiując Adwent jako czas „nie tyle uczenia się nowych rzeczy, ile oduczania się starych schematów”. Portal oferuje dodatkowo darmowy audiobook ks. Pawlukiewicza „Wstań. Albo będziesz świętym, albo będziesz nikim” w zamian za zapis do społeczności RTCK.
Redukcja nadprzyrodzonej rzeczywistości do psychologicznych metafor
Nauczanie ks. Pawlukiewicza, jak przedstawia je portal Opoka, stanowi klasyczny przykład modernistycznej redukcji teologii do psychologii. Głosząc, że „Jezus narodzi się w tobie prawdziwym. Ty prawdziwy jesteś kołyską, w której narodzi się Jezus”, kapłan całkowicie pomija nadprzyrodzony charakter przyjścia Chrystusa. Jak przypomina encyklika Quas primas Piusa XI: „Królestwo naszego Odkupiciela obejmuje wszystkich ludzi […] tak, iż najprawdziwiej cały ród ludzki podlega władzy Jezusa Chrystusa” (nr 18). Tymczasem neokatechumenalna wizja „narodzenia Boga w sercu” sprowadza Wcielenie Słowa do subiektywnego doświadczenia, co stanowi jawną herezję potępioną przez św. Piusa X w dekrecie Lamentabili (propozycja 22, 59).
„Jezus nie narodzi się w żadnej twojej twarzy, masce, roli, którą genialnie odgrywasz, do której cię zaprogramowano. Musisz wpierw wrócić do siebie”.
To stwierdzenie ks. Pawlukiewicza demaskuje całkowite zerwanie z katolicką doktryną o grzechu pierworodnym. Koncepcja „powrotu do siebie” ignoruje fakt, że natura ludzka została zraniona przez grzech i potrzebuje odkupienia przez Krew Chrystusa, a nie psychologicznej autoterapii. Św. Paweł Apostoł stanowczo naucza: „Jeźliście tedy z Chrystusem powstali, tego, co jest w górze, szukajcie” (Kol 3,1), nie zaś – „szukajcie siebie prawdziwego”.
Adwent bez pokuty i sądu ostatecznego
W prezentowanych fragmentach brak jakiegokolwiek odniesienia do tradycyjnych praktyk adwentowych: postu, pokuty, spowiedzi czy oczekiwania na powtórne przyjście Chrystusa jako Sędziego. Milczenie o sądzie ostatecznym – centralnym motywie liturgii adwentowej według Mszału Piusa V – świadczy o całkowitym zerwaniu z eschatologicznym wymiarem wiary. Jak czytamy w Ewangelii: „Czuwajcie tedy, bo nie wiecie, którego dnia Pan wasz przyjdzie” (Mt 24,42).
Ks. Pawlukiewicz proponuje natomiast duchowość pozbawioną krzyża, ofiary i wyrzeczenia: „droga chrześcijanina nie polega na gromadzeniu wiedzy, lecz na oczyszczeniu serca z utartych schematów i popisowych zachowań”. To ewidentne odrzucenie nauki Soboru Trydenckiego o konieczności „uczynków zadośćuczynienia” (sesja XIV, rozdz. 8) oraz potępienie św. Piusa X wobec modernistów, którzy „wiarę pojmują jako ślepe uczucie religijne” (encyklika Pascendi, 6).
Komercyjna duchowość i fałszywi święci
Portal Opoka promuje audiobook ks. Pawlukiewicza jako „niespodziankę na Adwent”, wymagając zapisu do społeczności RTCK. Ta komercjalizacja życia duchowego stanowi zaprzeczenie słowom Chrystusa: „Darmoście wzięli, darmo dawajcie” (Mt 10,8). W tradycyjnej duchowości źródłem łask są sakramenty, a nie płatne konferencje czy audiobooki.
W kontekście artykułu pojawia się także promocja dokumentu o „heroizmie Ulmów, Getter i ks. Godlewskiego”. Warto przypomnieć, że rodzina Ulmów (poprawnie: Ulmanów) została zgładzona przez Niemców za pomoc Żydom, ale – jak uczy Kościół – męczeństwo wymiada śmierci poniesionej ex odio fidei, z nienawiści do wiary (Kodeks Prawa Kanonicznego 1917, kan. 2100). Tymczasem posoborowa hagiografia tworzy nowych „świętych” według kryteriów humanitarnych, nie zaś doktrynalnych.
Modernistyczna destrukcja pojęcia łaski
Kluczowy błąd w nauczaniu ks. Pawlukiewicza polega na zastąpieniu teologii łaski uświęcającej psychologiczną koncepcją „powrotu do siebie”. Gdy kapłan mówi o „oczyszczeniu serca z utartych schematów”, całkowicie pomija konieczność stanu łaski, uczynków pokutnych i zadośćuczynienia Bogu za grzechy. Św. Augustyn przypomina: „Stworzyłeś nas dla siebie, Panie, i niespokojne jest serce nasze, dopóki nie spocznie w Tobie” (Wyznania I,1). Tymczasem neomodernistyczna duchowość każe szukać spoczynku w sobie samym, co stanowi jawną formę panteizmu potępionego w syllabusie Piusa IX (propozycja 1).
Należy też odnotować niebezpieczne pominięcie roli Najświętszej Maryi Panny w tajemnicy Wcielenia. W adwentowej liturgii Kościół czci Niepokalaną jako Tę, która „porodziła Króla, który włada niebem i ziemią na wieki wieków” (antyfona z 20 grudnia). Tymczasem antropocentryczna wizja ks. Pawlukiewicza nie pozostawia miejsca dla pośrednictwa Marji.
Podsumowując, prezentowane na portalu Opoka nauczanie ks. Pawlukiewicza stanowi syntezę wszystkich błędów modernizmu: redukcję wiary do uczucia, negację nadprzyrodzoności łaski, pominięcie obowiązku czci publicznej wobec Chrystusa Króla. W miejsce adwentowej pokuty proponuje się terapię duchową; zamiast oczekiwania na Sędziego – poszukiwanie „własnego ja”. Taka duchowość prowadzi nie do zbawienia, lecz – jak ostrzegał Pius XI – do „zniszczenia wszystkich podstaw władzy” (Quas primas, 25).
Za artykułem:
Wstań! Adwentowe homilie ks. Pawlukiewicza na portalu Opoka (opoka.org.pl)
Data artykułu: 29.11.2025
