Portal Opoka informuje o ukraińskiej delegacji udającej się na Florydę w celu negocjacji 19-punktowego planu pokojowego, przewidującego m.in. rezygnację z członkostwa w NATO, redukcję armii oraz faktyczne uznanie rosyjskiej aneksji części terytorium Ukrainy. Serwis, powołując się na wypowiedź byłego szefa kancelarii prezydenta Zełenskiego Andrija Jermaka, relacjonuje: „Nikt przy zdrowych zmysłach nie podpisałby dzisiaj dokumentu o zrzeczeniu się terytorium”, jednocześnie przemilczając kluczowy aspekt teologiczny konfliktu.
Naturalistyczna herezja w podejściu do pokoju
Przedstawiona narracja operuje wyłącznie w sferze realpolitik, całkowicie pomijając nadprzyrodzony wymiar pokoju. Portal Opoka – jak typowa tuba modernistycznej apostazji – redukuje problem wojny do kwestii geopolitycznych, zdradzając zasadę wyrażoną w encyklice Quas primas Piusa XI: „nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”. Brak jakiegokolwiek odniesienia do prawa Bożego jako fundamentu ładu międzynarodowego demaskuje ukryty naturalizm autorów.
„Projektu planu pokojowego […] zakłada m.in., że Krym, obwody ługański i doniecki byłyby uznane za de facto rosyjskie, w tym przez USA. Ukraińskie siły miałyby wycofać się z części obwodu donieckiego […]”.
Ta propozycja stanowi bezpośrednie pogwałcenie katolickiej zasady sprawiedliwości, która nie dopuszcza legalizacji grabieży terytorialnej. Jak nauczał Pius XII w przemówieniu z 24 grudnia 1944 roku: „Pokój niesprawiedliwy nie jest pokojem, lecz zakamuflowaną wojną”. Milczenie portalu w tej kwestii ujawnia jego współudział w budowie nowego porządku świata opartego na relatywizmie moralnym.
Kult człowieka zamiast królowania Chrystusa
Koncentracja na postaciach takich jak Jared Kushner czy Steve Witkoff – przedstawianych jako rozstrzygający arbitrzy – stanowi przejaw bałwochwalczego kultu możnych tego świata. Tymczasem Sobór Watykański I w konstytucji Dei Filius przypominał: „Kościół […] jest w swoim rodzaju znakiem postawionym wśród narodów, który wzywa do siebie tych, co jeszcze nie wierzą, i daje wiernym synowską pewność, że wiara, którą wyznają, wspiera się na najpewniejszej podstawie” (DH 3014). Przemilczenie roli prawdziwego Kościoła jako fundamentu pokoju dowodzi teologicznego bankructwa posoborowej narracji.
Portal powtarza bezrefleksyjnie frazę „zdrowych zmysłów”, co jest symptomatyczne dla modernistycznej redukcji rozumu do sfery empirycznej. Św. Pius X w encyklice Pascendi demaskował tę herezję: „Dla modernistów […] rozum ograniczony jest do zjawisk, czyli do tego, co się jawi […] Stąd nie może on przekroczyć świata widzialnego”. Katolicka koncepcja recta ratio (prawego rozumu) domaga się podporządkowania polityki prawom wiecznym – czego próżno szukać w analizowanym tekście.
Ewolucjonizm doktrynalny w działaniu
Sama struktura negocjacji – stopniowe redukowanie liczby punktów spornych z 28 do 19 – ilustruje modernistyczną zasadę ewolucji dogmatów w praktyce politycznej. Jak zauważył św. Pius X w dekrecie Lamentabili: „Prawdy objawionej […] nie można uważać za niepodlegającą dalszemu rozwojowi” (punkt 5 potępiony). Kompromis terytorialny proponowany Ukrainie stanowi dokładne odzwierciedlenie herezji adaptacji doktryny do zmiennych okoliczności.
Tekst zawiera charakterystyczną dla posoborowia obsesję proceduralną (wspomnienia o „demilitaryzowanej strefie buforowej”, „linii demarkacyjnej”), która zastąpiła uniwersalne zasady moralne. Jak ostrzegał Pius XI w Quas primas: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw […] zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą, gdyż usunięto główną przyczynę, dlaczego jedni mają prawo rozkazywać, drudzy zaś mają obowiązek słuchać”.
Episkopalny modernizm w służbie globalizmu
Szczególnie wymowne jest przemilczenie roli rzekomych hierarchów posoborowych w tym procesie. Portal Opoka – deklarujący katolicką tożsamość – nie zamieszcza żadnego komentarza „biskupów”, co dowodzi ich kompletnej marginalizacji w życiu publicznym. To potwierdza tezę z Syllabusu Piusa IX (punkt 24): „Kościół nie ma prawa używania siły ani jakiejkolwiek bezpośredniej lub pośredniej władzy świeckiej” – błąd dziś realizowany poprzez dobrowolne wycofanie się kleru ze sfery polityki.
Przedstawiona relacja utrwala laicką wizję ładu międzynarodowego, potępioną w Syllabusie (punkty 77-79), który odrzuca tezę, że „w obecnej epoce nie jest już rzeczą pożyteczną, aby religia katolicka była uważana za jedyną religię państwa”. Brak nawet wzmianki o konieczności publicznego uznania panowania Chrystusa Króla nad narodami stanowi zdradę podstawowego obowiązku katolickiego medium.
Na koniec warto przypomnieć słowa św. Pawła: „Jeżeli tedy ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych – osiągniesz zbawienie” (Rz 10,9 Wlg). Pokój budowany na negacji tej prawdy – jak próbują to czynić amerykańscy i ukraińscy negocjatorzy – jest jedynie chimerą prowadzącą do wiecznej zatraty.
Za artykułem:
„Nikt przy zdrowych zmysłach tego nie podpisze”. Ukraińska delegacja wyrusza do USA (opoka.org.pl)
Data artykułu: 29.11.2025
