Portal Catholic News Agency (28 listopada 2025) relacjonuje wizytę uzurpatora Roberta Prevosta (określanego jako „Leon XIV”) w domu opieki prowadzonym przez zgromadzenie Małych Sióstr Ubogich w Stambule. Podczas spotkania antypapież głosił rewolucyjną koncepcję „chrześcijańskiej miłości”, twierdząc, że „sekretem chrześcijańskiej caritas jest bycie w komunii z innymi poprzez braterstwo”, pomijając nadprzyrodzony cel miłosierdzia.
Teologiczna dezercja pod płaszczykiem dobroczynności
„Przede wszystkim dla innych musimy być z innymi w komunii opartej na braterstwie”
Ta modernistyczna formuła, wypowiedziana przez uzurpatora Prevosta, stanowi jawną negację katolickiej nauki o caritas jako uczestnictwie w miłości samego Boga. Święty Augustyn w De doctrina christiana (I, 22-24) naucza, że wszelkie prawdziwe miłosierdzie ma na celu doprowadzenie dusz do wiecznego zbawienia, nie zaś budowanie „braterskiej komunii” z heretykami i niewiernymi.
Kościół zawsze głosił, że podstawą działalności charytatywnej jest łaska uświęcająca, bez której – jak przestrzegał Pius XI w encyklice Quas Primas – „ludzie w społeczeństwach zjednoczeni nie mniej podlegają władzy szatana jak jednostki”. Tymczasem w relacji nie ma śladu wezwania do nawrócenia muzułmańskich mieszkańców domu opieki, co stanowi zdradę nakazu misyjnego Chrystusa: „Idąc na świat cały, głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu” (Mk 16,15 Wlg).
Masonizacja życia konsekrowanego
Zgromadzenie Małych Sióstr Ubogich, założone przez św. Joannę Jugan w 1839 roku, podlega dziś całkowitej degrengoladzie doktrynalnej. Jak donosi portal, siostry „przyjmują mieszkańców różnych religii”, co w praktyce oznacza promocję religijnego indifferentyzmu potępionego w błędach współczesnych (Syllabus Piusa IX, pkt 15-18).
Prawdziwy cel życia zakonnego – doskonałe naśladowanie Chrystusa przez śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa – został zastąpiony naturalistycznym humanitarnym aktywizmem. Święty Pius X w Lamentabili Sane potępił podobne redukcje: „Celem instytucji Kościoła jest zbawienie dusz, a nie ziemskie dobrobyt” (pkt 63).
Kult starości versus eschatologia
Uzurpator Prevost powtarza heretyckie tezy bergogliońskiej sekty:
„Starzy są skarbem dla wnuków, rodzin i całego społeczeństwa”
Katolicka duchowość starców koncentruje się na czterech rzeczach ostatecznych (śmierć, sąd, niebo, piekło), nie zaś na utylitarnym pożytku społecznym. Święty Alfons Liguori w Przygotowaniu się na śmierć przypomina: „Starzec winien dzień i godzinę śmierci mieć ciągle przed oczyma, albowiem zbliża się do grobu z każdym oddechem”.
Brak w przemówieniu uzurpatora jakiegokolwiek nawiązania do sakramentów chorych, potrzeby pokuty czy ofiary Mszy Świętej za konających – to milczenie jest duszobójczą zdradą dusz powierzonych opiece zgromadzenia.
Nihil novi sub sole antychrystowej rewolucji
Cała wizyta stanowi teatralne widowisko wpisujące się w globalistyczną agendę resetu cywilizacyjnego:
- Promocja fałszywego ekumenizmu (w kraju z 0,1% katolików)
- Redukcja Kościoła do NGO zajmującego się opieką społeczną
- Zastąpienie teologii nadprzyrodzonej socjologią „braterstwa”
Święty Pius X w encyklice Pascendi demaskował takie praktyki: „Moderniści […] Kościół pojmują jako federację zrzeszeń filantropijnych” (pkt 25).
W obliczu tej apostazji jedyną odpowiedzią wiernych pozostaje nieugięte trwanie przy Depozycie Wiary i prawdziwej Ofierze Mszy Świętej, gdzie Chrystus-Król wciąż króluje z wysokości Krzyża.
Za artykułem:
Pope Leo shares ‘secret of Christian charity’ with Little Sisters of the Poor (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 28.11.2025
