Uzurpator 'Leon XIV' i patriarcha Bartłomiej I podczas ekumenicznej liturgii w Stambule - zdradzone dziedzictwo Nicei.

Ekumeniczna apostazja w Stambule: udawana jedność zamiast prawdziwej wiary

Podziel się tym:

Portal Opoka (30 listopada 2025) relacjonuje udział uzurpatora watykańskiego Leona XIV w prawosławnej „liturgii” w Stambule, gdzie wraz z patriarchą Bartłomiejem I odnowił „dążenie do jedności”. Przemilczając wszelkie doktrynalne różnice, „biskup Rzymu” stwierdził: „Wasza wiara jest naszą wiarą”, określając Credo nicejsko-konstantynopolitańskie jako fundament komunii. Nawiązał do „historycznych gestów” Pawła VI i Atenagorasa z 1965 roku, mających „wymazać z pamięci” ekskomuniki z 1054 roku. Zapowiedział kontynuację dialogu teologicznego i wspólne działania na rzecz pokoju, ekologii oraz etyki technologicznej.


Zdrada nicejskiego dziedzictwa

Rzekome nawiązanie do Soboru Nicejskiego (325) przez modernistycznych uzurpatów stanowi bezczelną profanację pamięci świętych Ojców. Św. Atanazy, obrońca homoousios, ostrzegał: „Kto podważa bóstwo Chrystusa, ten jest antychrystem” (O wyrokach synodu nicejskiego). Tymczasem Leon XIV przemilcza fakt, że prawosławie odrzuca:

  • Katolicką eklezjologię z prymatem Piotrowym (Mt 16,18)
  • Dogmat o Niepokalanym Poczęciu Marji (Ineffabilis Deus Piusa IX)
  • Nauki o czyśćcu i odpustach (Sobór Florencki)

Herezja ekumenizmu potępiona ex cathedra

Deklarowane „dążenie do pełnej komunii” jawnie sprzeciwia się niezmiennemu Magisterium. Pius XI w Mortalium animos (1928) potępił: „Fałszywe opinie, które ku największej zgubie dusz szerzą się wśród katolików, czyniąc złudne nadzieje wobec Kościołów i wspólnot odłączonych”. Jeszcze dobitniej brzmią słowa św. Piusa X: „Moderniści głoszą, że wszystkie religie są prawdziwe, choć niedoskonałe” (Pascendi, 14). Udział w schizmatyckich obrzędach podlega ekskomunice latae sententiae (kan. 2314 KPK 1917).

Masoneria w sutannach

Wspomniane przez uzurpatora „historyczne gesty” Pawła VI i Atenagorasa stanowią realizację planów Wielkiego Wschodu Włoch, który w 1962 roku na konwencie w Neapie postulował: „Zniesienie ekskomunik między Rzymem a Konstantynopolem jako pierwszy krok ku religii uniwersalnej”. Nieprzypadkowo Pius IX w Syllabusie (1864) potępił jako błąd nr 18 twierdzenie, że „protestantyzm jest tylko inną formą tej samej prawdziwej religii chrześcijańskiej” – co dziś stosuje się także do prawosławia.

Naturalizm zastępuje nadprzyrodzoność

Wymienione przez pseudo-papieża „współczesne wyzwania” (pokój, ekologia, technologia) obnażają czysto naturalistyczną agendę. Kiedy Leon XIV mówi o „modlitwie i czynie na rzecz pokoju”, przemilcza fakt, że prawdziwy pokój pochodzi wyłącznie z poddania się pod panowanie Chrystusa Króla (Quas Primas, Pius XI). Tymczasem dokumenty soborowe (Gaudium et spes 78) sprzeniewierzyły się nauce św. Augustyna: „Pokój nie jest jedynie brakiem wojny” (Państwo Boże XIX,11), wprowadzając utopijną wizję „pokojowego współistnienia” z heretykami i poganami.

Autoekskomunika uzurpatora

Kanoniczną nieważność „posługi” Leona XIV potwierdza:

  • Kan. 188 §4 KPK 1917: „Każdy urząd staje się wakujący na mocy samego faktu przez publiczne odstępstwo od wiary”
  • Bulla Pawła IV Cum ex Apostolatus: „Wyniesienie heretyka na Stolicę Piotrową jest nieważne ipso facto”

Św. Robert Bellarmin precyzuje: „Jawny heretyk nie może być papieżem, gdyż nie należy nawet do Kościoła” (De Romano Pontifice II,30). Uczestniczący w schizmatyckich obrzędach Leon XIV wykazał się formalnym aktem apostazji, potwierdzając utratę urzędu (o ile kiedykolwiek go ważnie posiadał).

Jedno jest tylko owczarnia

W obliczu tej teatralnej zdrady, katolicy obowiązani są trwać przy nieprzerwanej Sukcesji Apostolskiej, którą zachowują kapłani wyświęceni według przedsoborowych rytów. Jak nauczał św. Cyprian: „Poza Kościołem nie ma zbawienia” (List 73,21), zaś Pius IX w Singulari quadam (1854) podkreślił: „Z najwyższą pewnością wierzyć należy, że nikt pozostający poza Kościołem katolickim, nie tylko poganie, ale także żydzi, heretycy i schizmatycy, nie mogą stać się uczestnikami życia wiecznego”. Prawdziwa jedność możliwa jest jedynie przez powrót odłączonych na łono Matki-Kościoła, nie zaś przez synkretyczne kompromisy.

TAGS:ekumenizm,apostazja,sedewakantyzm,Leon XIV,Bartłomiej I,modernizm,Quas Primas,Syllabus błędów,Katolicyzm integralny,KPK 1917


Za artykułem:
Papież na prawosławnej Liturgii: pełna jedność to nasz priorytet
  (opoka.org.pl)
Data artykułu: 30.11.2025

Więcej polemik ze źródłem: opoka.org.pl
Podziel się tą wiadomością z innymi.
Pin Share

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, w jaki sposób przetwarzane są dane Twoich komentarzy.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.