Portal eKAI informuje o XVIII Ogólnopolskim Turnieju Szachowym dla Ministrantów w Starachowicach, zgromadzającym ponad 100 uczestników z 36 posoborowych „parafii”. Roman Kaput, prezes „Katolickiego Klubu Szachowego Gambit”, określa szachy jako narzędzie „wychowywania dzieci i młodzieży”, podkreślając naukę „pokonywania stresu” i „integracji”. Bartłomej Górlicki z „parafii św. Zygmunta” w Szydłowcu twierdzi, że szachy „zwiększają inteligencję”, zaś Bartosz Maj z „parafii św. Rafała Kalinowskiego” w Pile łączy służbę ołtarzową z „satysfakcją z robienia czegoś pożytecznego”. „o. Bartłomiej Kibiński OFM” chwali „rozwijanie pasji” podopiecznych.
Naturalizm jako podstawa pseudoduszpasterstwa
Kompletne przemilczenie nadprzyrodzonego celu służby ministranckiej odsłania rdzeń posoborowej apostazji: redukcję życia religijnego do socjotechniki i psychologii. Gdy Pius XI w encyklice Quas Primas nauczał, że „królestwo Odkupiciela naszego obejmuje wszystkich ludzi”, sekta posoborowa zastępuje ewangelizację – treningiem umysłowym. Kapłan prawdziwego Kościoła nigdy nie pochwaliłby „rozwijania pasji”, nie wskazując równocześnie na obowiązek uświęcania czasu przez modlitwę, adorację i uczestnictwo w Ofierze Mszy Świętej.
„o. Bartłomiej Kibiński OFM” chwali „rozwijanie pasji” podopiecznych.
To zdanie – będące kwintesencją modernistycznej herezji – dowodzi, że w strukturach antykościoła zniesiono rozróżnienie między łaską a naturą. Konsekwentnie z Syllabusem Piusa IX (1864), który potępił błąd mówiący, że „nauczanie tych, którzy porównują Najwyższego Kapłana do wolnego księcia działającego w Kościele powszechnym, jest doktryną, która przeważała w średniowieczu”. „Duszpasterze” Nowego Porządku stali się animatorami czasu wolnego.
Zdrada liturgicznej służby
Bartosz Maj deklaruje: „służenie przy ołtarzu daje satysfakcję z robienia czegoś pożytecznego”. Tym samym odrzuca się katolicką doktrynę o liturgii jako bezkrwawej Ofierze Kalwarii, sprowadzając ją do subiektywnego poczucia użyteczności. Św. Pius X w motu proprio Tra le sollecitudini ostrzegał: „Kapłan nie jest już kapłanem, lecz staje się urzędnikiem”. Ministrant zaś – wedle logiki „turniejów szachowych” – staje się uczestnikiem gry zespołowej, gdzie liczy się nie czystość serca, lecz „obmyślanie wariantów”.
Całkowicie pominięto fakt, że żaden uczestnik nie wspomniał o Mszy Świętej, adoracji Najświętszego Sakramentu czy modlitwie różańcowej podczas zawodów. To milczenie jest wymowne: w neo-kościele sakramenty zastąpiono rozrywką, zgodnie z modernistyczną zasadą „duchowości bez dogmatów”.
Edukacyjny naturalizm jako narzędzie demoralizacji
Twierdzenie, że szachy „zwiększają inteligencję” (Bartłomiej Górlicki) wpisuje się w potępioną przez św. Piusa X w Lamentabili sane tezę, że „prawda zmienia się wraz z człowiekiem, ponieważ rozwija się wraz z nim”. Tymczasem Sobór Trydencki (sesja XXIV) nauczał, że celem wychowania katolickiego jest „ukształtowanie nowego człowieka w świętości i sprawiedliwości prawdy”. Kiedy zaś Roman Kaput zachwala „integrację i poznawanie przyjaciół”, należy zapytać: jakich przyjaciół? Czy chłopców uczących się pobożności, czy przyszłych apostatów uczestniczących w zgromadzeniach ekumenicznych?
Organizatorem zawodów był „Katolicki Klub Szachowy Gambit”, „parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy” w Starachowicach oraz „Klub Szachowy «Salve Regina»” z Sandomierza.
Użycie zwrotu „Salve Regina” – będącego inwokacją do Królowej Niebios – w kontekście świeckich rozgrywek, stanowi bluźniercze zawłaszczenie sacrum. To typowy przejaw modernizmu potępionego w Pascendi: „religia jest jedynie formą uczucia, rozwijającego się równolegle z postępem gatunku ludzkiego”.
Syndrom Fałszywej Reformy
Wydarzenie doskonale ilustruje diagnozę Piusa XI z Quas Primas: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw (…), zburzone zostały fundamenty władzy, gdyż usunięto główną przyczynę, dlaczego jedni mają prawo rozkazywać, drudzy zaś mają obowiązek słuchać”. Ministrantura – niegdyś szkoła świętości i przygotowanie do kapłaństwa – zdegradowana została do poziomu klubu hobby. Niczym różańce zamienione na paciorki do liczenia punktacji w grze planszowej.
Artykuł nie wspomina ani słowem o:
- Obecności kapłana sprawującego Mszę Świętą dla uczestników
- Modlitwie przed rozgrywkami
- Formacji dotyczącej znaczenia liturgicznej służby
- Ostrzeżeniu przed świętokradztwem przyjmowania „komunii” w rękę
Ta wymowna pustka potwierdza, że w strukturach antykościoła wiara została zredukowana do psychologicznego narzędzia socjalizacji. Jak nauczał św. Pius X: „Moderniści głoszą hasło autonomii w dziedzinie wiary, a czynią to tak, jakby religia nie była dziełem Stwórcy, lecz człowieka” (Pascendi).
Za artykułem:
30 listopada 2025 | 18:03Ogólnopolski Turniej Szachowy dla Ministrantów (ekai.pl)
Data artykułu: 30.11.2025
