Leon XIV kontynuuje ekumeniczne pielgrzymowanie: Stambuł i Bejrut jako etapy apostazji
Portal Opoka relacjonuje czwarty dzień podróży uzurpatora Leona XIV do Turcji i Libanu, zawierający modlitwy w schizmatyckich świątyniach oraz podpisanie wspólnej deklaracji z patriarchą Konstantynopola. Całość utrzymana jest w tonie fałszywego ekumenizmu sprzecznego z niezmienną doktryną katolicką.
Udział w schizmatyckich obrzędach jako jawna apostazja
Jak podaje portal, Leon XIV uczestniczył w „modlitwie w Katedrze Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego” oraz w „Boskiej Liturgii w Katedrze Patriarchalnej Świętego Jerzego”. Uczestnictwo w pseudo-liturgiach odłączonych wspólnot stanowi ciężkie pogwałcenie kanonu 1258 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku, który stanowi: „Katolikom nie wolno aktywnie uczestniczyć w obrzędach heretyków lub schizmatyków”. Św. Pius X w encyklice Pascendi Dominici gregis ostrzegał, że moderniści „dążą do zatarcia różnic między Kościołem a heretyckimi wspólnotami”.
„Leon XIV wyraził też nadzieję na wznowienie pracy wspólnej komisji teologicznej, aby wypracować model pełnej jedności”
Ta wypowiedź demaskuje rzeczywisty cel podróży: nie nawrócenie odszczepieńców, lecz dalsze rozmywanie katolickiej doktryny. Sobór Watykański I w konstytucji Pastor Aeternus naucza nieomylnie: „Kościół Chrystusowy jest jednością wiary, sakramentów i zwierzchnictwa pod Najwyższym Pasterzem”. Jakakolwiek „pełna jedność” bez nawrócenia schizmatyków jest teologiczną niemożliwością, sprzeczną z dekretem Soboru Florenckiego Laetentur caeli (1439).
Wspólna deklaracja z Bartłomiejem I: zdrada prymatu Piotrowego
Portal informuje o podpisaniu wspólnej deklaracji, w której sygnatariusze „potwierdzają wolę zbliżania Kościołów” i dążą do „ustalenia wspólnej daty Wielkanocy”. Tymczasem Sobór Nicejski I (325), którego rocznicę się przywołuje, jednoznacznie ustalił katolicką zasadę obchodów Wielkanocy. Dążenie do zmian w tej kwestii stanowi jawne odrzucenie autorytetu soborów powszechnych.
Bulla Piusa IX Etsi Multa (1873) stanowi: „Nie wolno łączyć się w jakiekolwiek związki religijne z odszczepieńcami”. Podpisanie dokumentu z przywódcą kościoła trwającego w schizmie od 1054 roku jest aktem zdrady wobec słów Chrystusa: „Ty jesteś Piotr [Opoka], i na tej opoce zbuduję Kościół mój” (Mt 16,18 Wlg).
Polityczne spotkania zamiast ewangelizacji
Artykuł szczegółowo relacjonuje spotkania z władzami Libanu: prezydentem, przewodniczącym parlamentu i premierem. Ten aspekt wizyty ujawnia prawdziwe priorytety posoborowej struktury: dyplomację ponad głoszenie Ewangelii. Pius XI w encyklice Quas Primas nauczał: „Pokój Chrystusowy może zapanować jedynie w Królestwie Chrystusowym”, zaś św. Pius X w liście Notre Charge Apostolique potępił „mieszanie się Kościoła w świeckie sprawy polityczne”.
Genealogia apostazji: od Pawła VI do Leona XIV
Wymienienie wcześniejszych wizyt uzurpatorów (Pawła VI w 1964, Jana Pawła II w 1997 i Benedykta XVI w 2012) ukazuje ciągłość procesu apostazji. Już Pius IX w Syllabusie błędów potępił tezę, że „papież może i powinien pogodzić się z postępem, liberalizmem i nowoczesną cywilizacją” (pkt 80). Tymczasem „pielgrzymki” posoborowych przywódców służą budowaniu utopijnego „pokoju między religiami” – herezji potępionej w Syllabusie (pkt 15-18).
Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 r. w kanonie 2334 stanowi: „Katolicy, którzy dobrowolnie pomagają heretykom lub schizmatykom w szerzeniu ich błędów, podlegają ekskomunice”. Uczestnictwo w pseudo-liturgiach, podpisywanie ekumenicznych deklaracji i polityczne rozmowy stanowią jawną zdradę nakazu Chrystusa: „Idąc tedy, nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego” (Mt 28,19 Wlg). Wobec tak jawnej apostazji, wierni winni pamiętać słowa św. Pawła: „Gdyby wam kto głosił ewangelię odmienną od tej, którą przyjęliście – niech będzie przeklęty!” (Ga 1,9 Wlg).
Za artykułem:
Czwarty dzień pielgrzymki Leona XIV: z Turcji do Libanu (opoka.org.pl)
Data artykułu: 30.11.2025
