Portal eKAI (31 października 2025) przedstawia sylwetkę Johna Henry’ego Newmana jako wzór duchowości, przemilczając jego rewolucyjne tezy teologiczne. Artykuł ks. Andrzeja Muszali kreśli obraz anglikańskiego konwertyty jako „człowieka modlitwy i niezwykłej głębi”, pomijając fakt, iż jego koncepcja ewolucji dogmatów stała się intelektualną podbudową posoborowej apostazji.
Portal eKAI (31 października 2025) relacjonuje uroczystość Wszystkich Świętych jako „radośnie święto tych, którzy (…) zaznają radości wiecznego życia z Bogiem”, podkreślając ideę „powszechnego powołania do świętości”. Cytowany tekst przemilcza jednak kluczowy dogmat Extra Ecclesiam nulla salus (poza Kościołem nie ma zbawienia), który stanowił fundament katolickiej eklezjologii do czasu rewolucji posoborowej.
Relatywizacja warunków zbawienia
Artykuł głosi, że każdy z nas otrzymał dar zbawienia, bo Jezus Chrystus złożył ofiarę za wszystkich ludzi, co jest klasycznym przykładem heretyckiego uniwersalizmu potępionego przez Piusa XII w encyklice Humani generis. Pomija się tu konieczność:
Wiary katolickiej (fides ex auditu)
Chrztu sakramentalnego lub pragnienia (baptismus flaminis)
Posłuszeństwa prawowitej hierarchii
Jak nauczał św. Robert Bellarmin: „Nikt nie może być zbawiony, nawet przez męczeństwo, jeśli nie jest zjednoczony z Kościołem” (De Ecclesia Militante). Współczesne „communnio sanctorum” przedstawiane jako mglista „wspólnota świętych” to karykatura Mystici Corporis Christi, gdzie Pius XII precyzyjnie określił, że do Ciała Mistycznego należą wyłącznie ochrzczeni w wierze katolickiej pozostający w łączności ze Stolicą Apostolską.
Fałszywa eklezjologia w historycznym przebraniu
Przywołując genezę święta, autorzy próbują ukryć posoborowe novum poprzez powoływanie się na średniowiecznych papieży. Pomija się jednak fundamentalną różnicę: przedsoborowe martyrologia obejmowały rzeczywistych wyznawców wiary, podczas gdy współczesne „kanonizacje” (jak „św.” Jan Paweł II czy Matka Teresa) są nieważne z trzech powodów:
Brak procesu kanonicznego z adwokatem diabła (promotor fidei)
Zastąpienie heroiczności cnót subiektywnym „świadectwem życia”
Nieważność sakramentalna „konsekratorów” po 1968 r.
Jak stwierdzał Benedykt XIV w De Servorum Dei beatificatione: „Kanonizacja jest wyrokiem nieomylnym tylko wówczas, gdy papież działa jako Najwyższy Pasterz całego Kościoła” – co jest niemożliwe w przypadku pseudopapieży po Janie XXIII.
Portal eKAI (31 października 2025) przedstawia opis Dnia Zadusznego, mieszając elementy tradycyjnej doktryny z niebezpiecznymi półprawdami charakterystycznymi dla posoborowej deformacji. Artykuł otwie…
Portal eKAI (31 października 2025) relacjonuje orędzie „metropolity warmińskiego” Józefa Górzyńskiego, wygłoszone w TVP1 z okazji uroczystości Wszystkich Świętych i wspomnienia wiernych zmarłych. „Arcybiskup” stwierdza, że „święci są przykładem trafnie pokładanej nadziei”, różnią się życiorysami, lecz łączy ich „w Bogu pokładana nadzieja”. Podkreśla rzekomą „fundamentalną opcję ukierunkowaną na niebo”, która miała porządkować życie świętych, oraz wskazuje na „odpowiedzialność za życie zmarłych”, które „możemy ratować przed śmiercią wieczną”. Całość to klasyczny przykład teologicznego bankructwa sekty posoborowej, zastępującej nadprzyrodzone prawdy wiary psychologizującą gadaniną.
Portal Vatican News (31 października 2025) relacjonuje przemówienie „papieża” Leona XIV do uczestników Jubileuszu Świata Edukacji, w którym uzurpator wskazał nauczycielom „cztery fundamentalne wartości” rzekomo zaczerpnięte od św. Augustyna: interioritas (głębia wewnętrzna), jedność, miłość i radość. „Papież” miał podkreślać potrzebę „kontaktu z wewnętrzną głębią” w świecie zdominowanym przez technologie, „decentracji” pedagogów na rzecz uczniów, miłości jako niezbędnego elementu nauczania oraz edukacyjnej radości przeciwstawianej „chłodowi” sztucznej inteligencji. Wypowiedź uzupełniono entuzjastycznym komentarzem australijskiej uczestniczki Clare Andreallo.
Portal eKAI (28 października 2011), należący do paramasońskiej struktury posoborowej, relacjonuje historię tzw. sanktuarium Matki Bożej w Charłupi Małej. Artykuł zachwala „cudowny obraz” koronowany w 1937 r. przez biskupa Karola Radońskiego oraz neogotycką architekturę świątyni, pomijając przy tym kluczowy fakt: cały ośrodek funkcjonuje dziś jako narzędzie apostazji w rękach antykościoła.
Portal eKAI (31 października 2025) informuje o poświęceniu przez „biskupa” Jana Piotrowskiego magazynu i przetwórni owocowo-warzywnej Caritas diecezji kieleckiej. Inwestycja o wartości 8 milionów złotych, sfinansowana z Krajowego Planu Odbudowy, ma pomieścić 200 ton świeżych produktów i zatrudniać „osoby zagrożone wykluczeniem społecznym”. „Ks. dr Stanisław Słowik, dyrektor Caritas kieleckiej przekazał, że przewidziane jest również przetwarzanie, pasteryzacja, zamrażanie, produkcja mrożonek, a w przyszłości także soków”. Projekt całkowicie pomija nadprzyrodzony wymiar dzieł miłosierdzia, redukując misję Kościoła do socjalistycznej dystrybucji dóbr materialnych.
Portal Watykan informuje o spotkaniu „papieża” Leona XIV z Międzynarodowym Młodzieżowym Organem Doradczym – strukturą powołaną przez współczesne „Dykasterium ds. Świeckich, Rodziny i Życia”. „Ojciec Święty” miał zachęcać młodych do „uczestnictwa, synodalności i misji”, przedstawiając te pojęcia jako nowe paradygmaty zaangażowania w „Kościół”.
Portal Vatican News PL (31 października 2025 r.) informuje o ogłoszeniu hasła przyszłorocznego Światowego Dnia Misyjnego: „Jedno w Chrystusie, zjednoczeni w misji”. Artykuł podkreśla, iż pierwsza część hasła „nawiązuje do motta przyjętego przez Ojca Świętego [Leona XIV] dla jego pontyfikatu – In Illo uno unum („W Nim stanowimy jedno”)”. Cytuje się słowa antypapieża o „wiarze, modlitwie i hojności” jako czynnikach przemieniających wspólnoty, przy okazji wspominając 100-lecie ustanowienia dnia przez Piusa XI i 110-lecie Papieskiej Unii Misyjnej.
Portal eKAI (31 października 2025) informuje o kweście na renowację grobu biskupa Łukasza Ostoi Soleckiego w Przemyślu, organizowanej przez Towarzystwo Przyjaciół Przemyśla i Regionu. Akcja skupia się na odnowie nagrobka XIX-wiecznego hierarchy, „zasłużonego dla miasta i Ziemi Przemyskiej”, oraz ogrodzenia wokół mogiły. Wspomniano także równoległą zbiórkę na schronisko dla bezdomnych mężczyzn prowadzoną przez Towarzystwo Pomocy im. „św.” Brata Alberta. Artykuł przedstawia biskupa Soleckiego jako społecznika dbającego o szkolnictwo i zachęcającego do „prenumeraty dobrych czasopism”. Pominięto całkowicie nadprzyrodzony wymiar posługi biskupiej, redukując misję Kościoła do świeckiego aktywizmu.
