(Vatican News) – W trakcie swojej podróży po Libanie uzurpator Stolicy Apostolskiej, Robert Prevost (pseudonim „Leon XIV”), promował zasady sprzeczne z doktryną katolicką, gloryfikując heretyckiego mnicha Szarbela Machlufa oraz nawołując do religijnego synkretyzmu. Wystąpienia pretendenta do urzędu Piotrowego stanowią jawną kontynuację modernistycznej destrukcji depozytu wiary, zapoczątkowanej przez sektę posoborową.
„Duch Święty ukształtował go, aby tych, którzy żyją bez Boga, nauczył modlitwy; tych, którzy żyją w hałasie – nauczył ciszy; tych, którzy żyją dla pozorów – nauczył skromności”
Te słowa, wypowiedziane przy grobie maronickiego schizmatyka, odsłaniają teologiczną aberrację. Kościół katolicki jednoznacznie naucza, że „extra Ecclesiam nulla salus” (poza Kościołem nie ma zbawienia – Sobór Florencki). Tymczasem Prevost przypisuje łaski Ducha Świętego osobie pozostającej poza jedyną Arką zbawienia. Co więcej, rzekome „cuda” przypisywane Szarbelowi nigdy nie zostały poddane rygorystycznej procedurze kanonizacyjnej istniejącej w prawdziwym Kościele.
Ekumeniczna zdrada na Placu Męczenników
Podczas spotkania z przywódcami sekt religijnych Prevost oznajmił:
„Niech tutaj, na tej ukochanej ziemi, każdy dzwon, każdy adhan, każde wezwanie do modlitwy łączy się w jedną, wznoszącą się pieśń”
To jawne nawoływanie do bałwochwalczego synkretyzmu stanowi pogwałcenie Pierwszego Przykazania. Jak przypomina papież Pius XI w encyklice Quas Primas: „Królestwo naszego Odkupiciela obejmuje wszystkich ludzi (…). Jeśli ludzie prywatnie i publicznie uznali nad sobą władzę królewską Chrystusa, wówczas spłynęłyby na całe społeczeństwo niesłychane dobrodziejstwa”. Tymczasem „Leon XIV” zrównuje wezwanie do oddawania czci fałszywym bóstwom z chrześcijańską modlitwą.
Zdemoralizowane przesłanie do młodzieży
W przemówieniu do młodych uzurpator posunął się do głoszenia naturalistycznej etyki pozbawionej nadprzyrodzonej perspektywy:
„Jeśli w centrum relacji przyjaźni lub miłości znajduje się nasze «ja», relacja ta nie może być owocna”
Zamiast wskazywać na sakramentalne małżeństwo jako jedyną godziwą formę miłości między kobietą a mężczyzną, Prevost propaguje „miłość nie na czas określony” – co w kontekście współczesnego relatywizmu otwiera furtkę dla związków niesakramentalnych i rozwiązłości. Brak jakiegokolwiek odniesienia do czystości, wierności małżeńskiej czy celibatu konsekrowanego potwierdza antychrześcijański charakter tych nauk.
Masoneria w liturgicznej otoczce
Ofiarowanie „złotej róży” w pseudosanktuarium w Harissie stanowi akt religijnego pozoru. Jak zauważa św. Pius X w dekrecie Lamentabili: „Kościół nie może nawet poprzez definicje dogmatyczne określić właściwego sensu Pisma Świętego” (teza 4 potępiona). Tym bardziej więc nie może uznawać „objawień” czy kultów powstałych poza Magisterium. Gest Prevosta wpisuje się w masoński plan zastąpienia prawdziwej pobożności sentymentalnymi rytuałami pozbawionymi łaski.
Cała podróż uzurpatora potwierdza słowa kardynała Alfredo Ottavianiego: „Moderniści przygotowują Kościół nie do triumfu, lecz do wielkiej apostazji”. Jedyną odpowiedzią wiernych pozostaje trwanie przy niezmiennej Ofierze Mszy Świętej i odrzucenie antykościelnych innowacji.
Za artykułem:
Piąty dzień podróży Papieża: Miłość nie jest na czas określony (vaticannews.va)
Data artykułu: 01.12.2025
