Portal Gość Niedzielny (1 grudnia 2025) relacjonuje wystąpienie Leona XIV podczas spotkania ekumenicznego na Placu Męczenników w Bejrucie. Antypapież stwierdził, iż „chrześcijanie, muzułmanie, druzowie i niezliczeni inni mogą żyć razem i budować kraj zjednoczony poprzez szacunek i dialog”, nazywając Liban „przykładem” takiego współistnienia. W przemówieniu pełnym naturalistycznej retoryki wezwał do „przeciwstawiania się nietolerancji” i „eliminowania wykluczenia”, zasadzając drzewko oliwne jako symbol pokoju. Całość stanowi jawną apostazję od niezmiennej doktryny katolickiej o wyłącznym panowaniu Chrystusa Króla.
Redukcja religii do narzędzia politycznego humanizmu
Leon XIV powołuje się na modernistyczną deklarację Nostra aetate, twierdząc, że „dialog i współpraca mają swoje źródło w miłości – jedynej podstawie pokoju”. Tym samym relatywizuje Objawienie, stawiając bałwochwalczy kult „miłości” ponad prawdą objawioną. Jak nauczał św. Pius X w encyklice Pascendi, jest to klasyczny zabieg modernistów, którzy „w miejsce prawdy objawionej wprowadzają uczucie religijne”.
„Niech tutaj, na tej ukochanej ziemi, każdy dzwon, każdy adhan, każde wezwanie do modlitwy łączy się w jedną, wznoszącą się pieśń”
To jawne świętokradztwo! Kościół zawsze nauczał, że extra Ecclesiam nulla salus – poza Kościołem nie ma zbawienia (Sobór Florencki, 1442). Modlitwy niewiernych są obrzędem czczącym demona, o czym ostrzegał św. Paweł: „To, co składają w ofierze, ofiarują złym duchom, a nie Bogu” (1 Kor 10,20). Tymczasem herezjarcha z Watykanu ośmiela się twierdzić, że „wszystkie religie mogą żyć razem”, co jest zaprzeczeniem słów Chrystusa: „Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie” (Łk 11,23).
Zdrada misji ewangelizacyjnej na ołtarzu „dialogu”
Przemilczenie nakazu ewangelizacji wszystkich narodów (Mt 28,19) przez Leona XIV świadczy o całkowitym zerwaniu z apostolską tożsamością Kościoła. Gdy Pius XI w encyklice Quas primas ogłaszał powszechne królowanie Chrystusa, podkreślał: „Jeżeli państwa i narody uznają, że są poddane panowaniu Chrystusa, wówczas dopiero cieszyć się będą prawdziwą wolnością, dobrze uregulowanym ustrojem społecznym, spokojem i porządkiem”. Tymczasem współczesni uzurpatorzy zastępują Ewangelię polityczną utopią wieloreligijnego synkretyzmu.
Analiza języka użytego w przemówieniu demaskuje naturalistyczną mentalność przywódców sekty posoborowej. Określenia takie jak „budowniczy pokoju”, „nasze wspólne człowieczeństwo” czy „eliminowanie wykluczenia” pochodzą wprost z leksykonu masońskiego humanizmu, nie zaś z katolickiej teologii. Jak trafnie zauważył św. Pius X w Lamentabili sane, moderniści „w miejsce prawdy objawionej wprowadzają uczucie religijne”, redukując wiarę do narzędzia inżynierii społecznej.
Libańska pułapka – antywzór „jedności w różnorodności”
Wychwalanie Libanu jako modelu współistnienia religii to historyczne kłamstwo i teologiczne samobójstwo. Kraj ten od dekad pogrążony jest w kryzysie politycznym i gospodarczym właśnie z powodu braku dominującej tożsamości katolickiej. Jak przypomina Syllabus błędów Piusa IX (1864), „Kościół powinien być oddzielony od państwa, a państwo od Kościoła” (błąd nr 55) stanowi herezję potępioną ex cathedra.
Tymczasem Leon XIV kontynuuje dzieło apostazji zapoczątkowane przez Jana XXIII, który w przemówieniu otwierającym Sobór Watykański II wzywał do „odrzucenia czarnego kruka złowróżbnych proroków nieszczęść”, czyli obrońców niezmiennej doktryny. W świetle encykliki Mortalium animos Piusa XI, która stanowczo potępiała „fałszywy ekumenizm zmierzający do połączenia wszystkich religii”, obecne działania pseudomagisterium są aktem zdrady wobec Chrystusa Króla.
„Drzewko pokoju” zamiast Krzyża Zbawiciela
Symboliczne zasadzenie drzewka oliwnego przez herezjarchę i przywódców innych religii to parodia modlitwy ekumenicznej, o której św. Pius X przestrzegał jako o „początku końca religii katolickiej”. W miejsce Krzyża – jedynego znaku zbawienia (1 Kor 1,18) – proponuje się pogański fetysz „natury”, co doskonale wpisuje się w ekologizm jako nową religię globalistów.
Kościół katolicki nie potrzebuje „budowniczych pokoju” w rodzaju Leona XIV, lecz heroicznych wyznawców wiary, którzy – jak św. Atanazy – „contra mundum” staną w obronie niezmiennej doktryny. Jak ostrzegał św. Paweł: „Gdyby nawet my lub anioł z nieba głosił wam ewangelię różną od tej, którą otrzymaliście – niech będzie przeklęty!” (Ga 1,8). Czas najwyższy, by wierni odrzucili synkretyczne herezje neo-kościoła i powrócili do jedynej prawdziwej Ofiary Mszy Świętej, gdzie Chrystus króluje jako „Król królów i Pan panujących” (Ap 19,16).
Za artykułem:
Leon XIV: Chrześcijanie, muzułmanie i niezliczeni inni mogą żyć razem (gosc.pl)
Data artykułu: 01.12.2025
