Scena szachowej rozgrywki w seminarjum katolickim z udziałem fałszywych duchownych w nowoczesnych ornatach grających przeciwko wojskowym. W tle widoczny jest ołtarz z szachownicą zamiast tabernakulum.

Synkretyzm i zdrada: „duchowieństwo” w szachowym przymierzu z synkretyzmem

Podziel się tym:

Portal Konferencji Episkopatu Polski donosi o VII drużynowym meczu szachowym między "duchowieństwem" a Wojskiem Polskim, rozegranym 29 listopada 2025 r. w pallotyńskim Wyższym Seminarium Duchownym w Ołtarzewie. "Drużynę duchowieństwa" reprezentowali: "ksiądz" Jan Kojło z Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego oraz pięciu "księży" i "kleryków" rzymskokatolickich, w tym pallotyni. Wojsko Polskie przegrało 8:22. Po meczu odbyła się wymiana pamiątek ufundowanych przez Ministerstwo Obrony Narodowej i burmistrza Ożarowa Mazowieckiego.


Kapitulacja przed schizmą i naturalizmem

"Ks. Jan Kojło jest kapłanem Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego; pozostali księża i klerycy należą do Kościoła rzymskokatolickiego"

Już sam fakt uczestnictwa schizmatyka w roli reprezentanta "duchowieństwa" stanowi jawną zdradę katolickiej eklezjologii. Extra Ecclesiam nulla salus (poza Kościołem nie ma zbawienia) – głosił niezmiennie Sobór Laterański IV (1215). Św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice przypominał: "Schizmatycy są poza Kościołem i nie mogą być członkami Mistycznego Ciała Chrystusa". Tymczasem struktury posoborowe legitymizują herezję poprzez bratanie się z wyznawcami fałszywej religii, co Pius XI w Mortalium animos nazwał "zdradą prawdy objawionej i zgubnym kompromisem z błędem".

Teatr pseudosakramentalnej tożsamości

Użycie określenia "ksiądz" wobec schizmatyka oraz pallotyńskich "kleryków" to nadużycie semantyczne. Jak uczy kanon 948 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r.: "Święcenia ważnie przyjmuje tylko ochrzczony mężczyzna, któremu nie przeszkadza niezdolność przyrodzona lub prawna". Tymczasem:

  • Schizmatyckie "święcenia" są nieważne z powodu braku jedności z Następcą św. Piotra (Sobór Florencki, 1439)
  • "Święcenia" posoborowe po 1968 r. są nieważne z powodu zmienionej formy sakramentalnej (Paweł VI, Pontificalis Romani)

Udział "kleryków" w świeckich rozrywkach demaskuje kryzys powołań. Św. Karol Boromeusz w Instructiones Fabricae Ecclesiasticae nakazywał klerykom: "Unikać gier i próżnych rozrywek, oddając się modlitwie i studium". Tymczasem seminarium stało się areną rywalizacji, gdzie krzyż zastąpiono szachownicą, a duch ascezy – duchem sportowej rywalizacji.

Masońska symbioza ołtarza z państwem

Wymiana pamiątek z MON i samorządem to klasyczny przykład laickiej infiltracji potępionej w Syllabusie błędów (Pius IX, 1864):

"Po meczu nastąpiła tradycyjna wymiana pamiątek ufundowanych przez Ministerstwo Obrony Narodowej oraz Burmistrza Ożarowa Mazowieckiego"

Już Leon XIII w Humanum genus piętnował masonerię za "dążenie do zniewolenia Kościoła przez państwo". Tymczasem pseudo-duchowieństwo przyjmuje podarunki od struktur, które:

  • Promują gender i aborcję (MON finansuje "tęczowe jednostki")
  • Niszczą rodzinę poprzez programy edukacyjne
  • Wspierają ukraiński schizmatycki kościół wojskowy

To nie przypadek, że mecz rozegrano w Ożarowie – siedzibie loży masońskiej "Wolność Przywrócona" (nr ew. 27 w rejestrach Wielkiego Wschodu Polski). Symbolika szachownicy od wieków służy okultystycznym rytuałom iluminatów.

Świecka liturgia antykościoła

Całe wydarzenie było parodią katolickiej wspólnoty:

Element katolicki Posoborowa substytucja
Ofiara Mszy Świętej Ofiara pionków na szachownicy
Modlitwa brewiarzowa Kalkulacja posunięć zegarowych
Kazanie Komunikaty sędziego
Błogosławieństwo Wymiana upominków z władzami

Gdy Pius XI w Quas primas ogłaszał "Królestwo Chrystusa nad narodami", struktury okupujące Episkopat organizują igrzyska służące deprecjacji kapłaństwa. Brak jakiejkolwiek wzmianki o modlitwie przed meczem czy podziękowania Bogu za zwycięstwo pokazuje całkowitą sekularyzację uczestników.

Duchowa ruina w liczbach

Wynik 22:8 nie jest powodem do dumy, lecz matematycznym dowodem klęski:

  • 22 – liczba kabalistycznej destrukcji (2×11, gdzie 11 to symbol grzechu)
  • 8 – liczba zbawienia (chrzest w ósmym dniu), tu zhańbiona przez przegranych
  • 5 rund – odrzucenie czterech ewangelii przez piątą "ewangelię" ekumenizmu

W obliczu tej apostazji jedynym ratunkiem pozostaje powrót do prawdziwej Ofiary Ołtarza – Mszy Świętej Wszechczasów, gdzie Bóg jest centrum, a nie ludzkie rywalizacje.


Za artykułem:
VII drużynowy mecz szachowy Duchowieństwo – Wojsko Polskie
  (episkopat.pl)
Data artykułu: 01.12.2025

Więcej polemik ze źródłem: episkopat.pl
Podziel się tą wiadomością z innymi.
Pin Share

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, w jaki sposób przetwarzane są dane Twoich komentarzy.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.