Portal eKAI (2 grudnia 2025) informuje, iż „abp” Andrzej Przybylski udzielił dyspensy od piątkowego postu mięsnego na 5 grudnia 2025 r., powołując się na uroczystości ku czci św. Barbary. Wierni korzystający z tej „łaski” mają rzekomo zastąpić pokutę „czynem charytatywnym lub modlitwą”.
Demolowanie fundamentów katolickiej ascezy
„Ktokolwiek znosi post lub nie zachowuje go w przepisanych dniach – grzeszy śmiertelnie” – przypominał św. Alfons Liguori w Theologia Moralis (L. VI, n. 244). Tymczasem struktury okupujące kościelne urzędy systematycznie niszczą ostatnie pozory dyscypliny pokutnej. Pod płaszczykiem duszpasterskiej „troski” dokonuje się rewolucja:
„abp Andrzej Przybylski, metropolita katowicki, udzielił wszystkim diecezjanom […] dyspensy od obowiązku zachowania wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych w piątek 5 grudnia”
Kanon 1252 §2 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. stanowił nieodwołalnie: „Wstrzemięźliwość od potraw mięsnych obowiązuje we wszystkie piątki całego roku”. Choć biskupi mogli udzielać dyspens indywidualnych przy ważnych okazjach, to masowe znoszenie pokuty pod byle pretekstem stanowi jawne pogwałcenie nie tylko prawa kościelnego, ale i ducha Ewangelii: „Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje” (Mt 16,24).
Barbarzyństwo teologiczne: zastępowanie pokuty „dobrymi uczynkami”
Szczególnie obrzydliwy jest propagowany przez „abp. Przybylskiego” substytut pokuty:
„Tych, którzy skorzystają z dyspensy abp Andrzej Przybylski zachęca do podjęcia czynu charytatywnego lub pokutnego oraz do modlitwy w intencjach Ojca Świętego i Kościoła”
To klasyczny przykład modernistycznej instrumentalizacji pojęć. Jak nauczał Pius XII w konstytucji Christus Dominus (1953), post piątkowy stanowi „zadośćuczynienie za grzechy i umartwienie zmysłowości” ściśle złączone z Ofiarą Kalwarii. Tymczasem neo-kościół:
- Zastępuje obowiązek pokutny nieokreślonym „dobrym uczynkiem”
- Miesza modlitwę za uzurpatora bergoglio z modlitwą za Kościół – jakby to była ta sama rzeczywistość
- Przemilcza całkowicie konieczność zadośćuczynienia za grzechy osobiste i społeczne
Święta Barbara jako pretekst do apostazji
Wykorzystanie patronki dobrej śmierci do znoszenia dyscypliny pokutnej to akt szczególnego szyderstwa. Historyk ks. Józef Umiński w Żywotach Świętych Pańskich (1937) podkreślał: „Św. Barbara przez trzy lata żywiła się tylko chlebem i wodą, pragnąc naśladować surowość pustelników”. Tymczasem współcześni „pasterze”:
- Przekształcają wspomnienie ascetki w festyn mięsnej konsumpcji
- Relatywizują pokutę – podczas gdy św. Robert Bellarmin w De ascensione mentis in Deum pisał: „Pokuta bez umartwienia jest jak ciało bez kości”
- Utrwalają w wiernych przekonanie, że „ważniejsze od posłuszeństwa jest świętowanie” – co stanowi odwrócenie hierarchii cnót
Kanoniczna nieważność „dyspensy”
W świetle prawa kanonicznego akt „abp. Przybylskiego” jest nieważny z trzech przyczyn:
- Według kan. 1245 KPK 1917 dyspensa wymaga racji ciężkiej i proporcjonalnej (np. klęska żywiołowa, epidemia). Tymczasem „uroczystości diecezjalne” nie stanowią nagłej konieczności.
- „Biskupi” wyświęceni po 1968 r. posługują się nieważnymi święceniami z powodu zmienionego obrzędu, jak dowodzi ks. Antoni Cekada w pracy The Problems with the New Rite of Episcopal Consecration.
- Autentyczna władza biskupia przynależy jedynie pasterzom w łączności z papieżem – a nie z antykościołem posoborowym.
Jak trafnie zauważył Pius XI w Quas Primas: „Odkąd usunięto Chrystusa i Jego święte prawo z obyczajów, życia prywatnego, rodzinnego i publicznego, wówczas nawiedził świat cały wylew zła”. Dziś owo zło przybiera postać „duszpasterskich dyspens” odrzucających krzyż na rzecz światowego komfortu.
Za artykułem:
02 grudnia 2025 | 14:04Abp Przybylski udzielił dyspensy na piątek 5 grudnia (ekai.pl)
Data artykułu: 02.12.2025
