Leon XIV w Libanie: ekumeniczna zdrada wobec Królestwa Chrystusowego
Portal eKAI (2 grudnia 2025) relacjonuje ostatni dzień wizyty uzurpatora watykańskiego Leona XIV w Libanie. Podobnie jak wcześniejszy etap w Turcji, wizyta ta stanowi kolejny akt apostazji struktury posoborowej, gdzie pod płaszczykiem „pielgrzymki nadziei” dokonano zdrady podstawowych zasad wiary katolickiej.
Humanitaryzm zamiast sakramentalnej misji Kościoła
Wizyta w szpitalu psychiatrycznym Hôpital de la Croix – prowadzonym przez zgromadzenie sióstr – została przedstawiona jako „świadectwo miłości”. Tymczasem:
„Wasza troska o chorych jest znakiem miłości Chrystusa […] My, chrześcijanie, jesteśmy wezwani do troski o nich”
– stwierdził Leon XIV, sprowadzając misję Kościoła do socjalnego humanitaryzmu. Zabrakło jakiegokolwiek wezwania do skruchy, przyjęcia sakramentów czy ofiarowania cierpienia w intencji nawrócenia grzeszników. To jawna negacja nauki Piusa XI w Quas primas: „Jedynie w Królestwie Chrystusa znajdą ludzie prawdziwe dobro, pokój i szczęście”.
Modlitwa bez wiary w życie wieczne
Modlitwa w miejscu wybuchu w porcie bejruckim (2020 r.) stała się aktem czysto świeckiej żałoby. Leon XIV:
„Modliłem się za wszystkie ofiary i noszę w sercu ból oraz pragnienie prawdy i sprawiedliwości”
Nie padło ani jedno wezwanie do modlitwy za dusze zmarłych – co stanowi jawne odrzucenie dogmatu o czyśćcu i obowiązku modlitwy za zmarłych (Sobór Trydencki, sesja XXV). Milczenie o zbawieniu dusz demaskuje naturalistyczną wizję człowieka, potępioną przez św. Piusa X w Lamentabili (punkty 58-59).
„Msza” jako narzędzie ekumenicznej rewolucji
Na pseudoliturgii gromadzącej 150 tys. osób (Beirut Waterfront) dokonano szeregu skandali:
1. Modlitwa wiernych odmówiona po grecku, syryjsku, ormiańsku, francusku i arabsku – łamanie zasady jedności języków liturgicznych, wprowadzając protestancki relatywizm (brewe Quo primum św. Piusa V).
2. Kazanie Leona XIV cytujące Izajasza 11,6 („wilk z barankiem”) w kontekście „dialogu religijnego”, co jest herezją ekumenizmu potępioną w Mortalium animos Piusa XI:
„Ci, którzy dążą do takiej jedności [międzyreligijnej], w ogóle nie myślą o tym, by wszystkich przyciągnąć do Kościoła […] grzeszą przeciwko natchnieniom łaski Bożej”
3. Wezwanie kard. Béchara Raï do „budowania mostów między chrześcijanami i muzułmanami” – co stanowi jawną apostazję wobec kanonu II Soboru Laterańskiego IV: „Nienawidźcie herezji, miłujcie heretyków”.
Religijny synkretyzm jako nowa doktryna
W przemówieniu pożegnalnym Leon XIV stwierdził:
„Dostrzegam duchową obecność papieża Franciszka”
– co jest bluźnierczym potwierdzeniem sukcesji wśród uzurpatorów. Jednocześnie uznał bałwochwalczą „cześć dla Marji Panny” wśród niekatolików za wzór do naśladowania, ignorując orzeczenie św. Piusa V: „Kult religijny oddawany komukolwiek poza Bogiem jest aktem niegodziwej superstycji” (bulli Quo primum).
Pokój bez Chrystusa Króla: herezja naszych czasów
Centralnym punktem wizyty były apele o „pokój” oderwany od obowiązku uznania panowania Chrystusa:
„Broń zabija, zaś negocjacje, mediacje i dialog budują. Wybierzmy wszyscy pokój jako drogę”
To jawne odrzucenie encykliki Pascendi św. Piusa X, który potępił modernistów „przenoszących religię z dziedziny rzeczywistości nadprzyrodzonych do porządku naturalnego”. Gdy Leon XIV wzywa:
„Libanie, powstań! Bądź domem sprawiedliwości i braterstwa!”
– usuwa z przestrzeni publicznej imię Chrystusa jako jedynego Zbawiciela (Dz 4,12), co stanowi zdradę królewskiej godności Syna Bożego ogłoszonej w Quas primas.
Fałszywy ekumenizm jako narzędzie Antychrysta
Wspólne wystąpienie z prawosławnym patriarchą Bartłomiejem I w Turcji oraz apele o „jedność chrześcijan” bez nawrócenia schizmatyków na katolicyzm – to realizacja potępionych błędów:
– Błąd 18 w Syllabusie błędów Piusa IX: „Protestantyzm jest tylko inną formą tej samej prawdziwej religii chrześcijańskiej”
– Błąd 77: „W naszych czasach nie jest już pożądane, aby religia katolicka była uznawana za jedyną religię państwową”
Konkluzja: pielgrzymka apostazji
Wizyta Leona XIV w Libanie potwierdza całkowite zerwanie sekty posoborowej z katolickim depozytem wiary. Gdy struktury okupujące Watykan:
– Przemilczają konieczność nawrócenia muzułmanów i schizmatyków
– Redukują Mszę św. do ekumenicznego zgromadzenia
– Głoszą pokój bez Chrystusa Króla
– wypełniają słowa św. Pawła: „Czas bowiem przyjdzie, kiedy zdrowej nauki nie będą znosili, ale według własnych pożądliwości nazbierają sobie nauczycieli” (2 Tm 4,3). Jedyną odpowiedzią wiernych pozostaje ucieczka od „ohydy spustoszenia” (Mt 24,15) i trwanie w niezmiennej Ofierze Mszy Świętej.
Za artykułem:
02 grudnia 2025 | 19:32Ostatni dzień wizyty Leona XIV w Libanie (ekai.pl)
Data artykułu: 02.12.2025
