Portal „Tygodnik Powszechny” (2 grudnia 2025) relacjonuje powrót „kardynała” Grzegorza Rysia do Krakowa, gdzie obejmie stanowisko „arcybiskupa metropolity”. Autor komentowanego artykułu, „ks.” Adam Boniecki, przedstawia tę zmianę jako „radosne wydarzenie”, wychwalając „młodzieńczą świeżość” i „intelektualną pracę” nowego hierarchy.
Naturalistyczna redukcja misji kościelnej
W całym tekście uderza całkowite pominięcie nadprzyrodzonego celu Kościoła – zbawienia dusz. Boniecki chwali Rysia za to, że w Łodzi „chciał być dla wszystkich” i „otwierał różne strefy zaangażowania”. To czysto modernistyczne podejście, które Pius X w Lamentabili sane (1907) potępił jako redukcję religii do „uczucia lub doświadczenia wewnętrznego” (teza 22). Brak jakiegokolwiek odniesienia do:
- Głoszenia jedynej prawdy zbawczej
- Walki z herezją i grzechem
- Udzielania ważnych sakramentów
„Kościół jest przede wszystkim instytucją zbawczą, a nie klubem dyskusyjnym” (Św. Robert Bellarmin, De Controversiis)
Fałszywa eklezjologia w działaniu
Autor zachwyca się, że Ryś „nie proponował inicjatyw oryginalnych, lecz realizował znane praktyki ze świeżością”. W rzeczywistości chodzi o strategię stopniowego zastępowania katolickiej liturgii i duchowości przez posoborowe nowinki, co Pius XII w Mediator Dei nazwał „niebezpiecznym innowatorstwem”. Szczególnie niepokojące są:
- Promowanie ekumenicznych eksperymentów zamiast nawracania innowierców
- Zastępowanie teologii katolickiej dialogiem ze współczesnością
- Redukcja posługi biskupiej do funkcji menedżersko-społecznej
Zdrada intelektualna w służbie modernizmu
Chwaląc „prace intelektualne” Rysia, Boniecki ujawnia modernistyczne przekonanie, że „biskup nie może być zwolniony od pracy intelektualnej”. To jawna sprzeczność z nauką św. Tomasza z Akwinu (Summa Theologica II-II q. 45 a.1), który podkreślał, że mądrość biskupia polega przede wszystkim na wierności depozytowi wiary, a nie na tworzeniu nowych koncepcji. Książki Rysia – pełne dialogu z „wyzwaniami współczesności” – są przykładem potępionej już w Pascendi Dominici gregis (1907) tendencji do „ewolucji dogmatów”.
Demontaż katolickiej tożsamości Krakowa
Autor przyznaje, że nowy „arcybiskup” zastanie „miasto zmienione […] przemiana objęła ludzi”. To efekt systematycznej pracy poprzednich modernistycznych zarządców diecezji, którzy:
- Zamienili kościoły w centra społeczne zamiast miejsc kultu
- Promowali „otwartość” kosztem doktrynalnej czystości
- Zaniedbali walkę z postępującym zeświecczeniem
„Gdy Boga i Jezusa Chrystusa […] usunięto z praw i z państw […] zburzone zostały fundamenty władzy” (Pius XI, Quas primas, nr 24)
„Tygodnik Powszechny” jako narzędzie rewolucji
Stwierdzenie Bonieckiego, że „spory nas nie przerażają, a nawet cieszą” odsłania prawdziwy cel tego środowiska – trwała rewolucja w Kościele. Redakcja, która kiedyś otrzymała siedzibę od kard. Sapiehy, dziś staje się awangardą posoborowego przewrotu. Brakuje jednak:
- Protestu przeciwko profanacji świątyń
- Sprzeciwu wobec komunii na rękę i innych nadużyć liturgicznych
- Obrony doktryny katolickiej przed neomodernistycznymi atakami
Duchowa pustka pod płaszczykiem „nowej ewangelizacji”
Cały artykuł jest wymownym świadectwem bankructwa posoborowej „odnowy”. Gdy prawdziwy pasterz powinien prowadzić owce do źródeł łaski przez:
- Głoszenie niezmiennej doktryny
- Sprawowanie ważnych sakramentów
- Walkę z błędami współczesności
„Kardynał” Ryś prezentowany jest jako menedżer od „stref zaangażowania”. Tymczasem Pius XI w Quas primas przypomina:
„Królestwo naszego Odkupiciela obejmuje wszystkich ludzi […] cały ród ludzki podlega władzy Jezusa Chrystusa” (nr 13)
Dopóki jednak „hierarchowie” zapierają się publicznego panowania Chrystusa Króla, ich działalność pozostaje jedynie udziałem w wielkiej apostazji czasów ostatecznych.
Za artykułem:
Kraków będzie nowym wyzwaniem dla kardynała Grzegorza Rysia (tygodnikpowszechny.pl)
Data artykułu: 02.12.2025
