Portal Opoka relacjonuje decyzję Sądu Apelacyjnego w Poznaniu, który uchylił wyrok uniewinniający Mirosława R. ps. Ryba oraz Dariusza L. ps. Lala w sprawie zabójstwa dziennikarza Jarosława Ziętary w 1992 roku. Prokuratura zarzucała mężczyznom uprowadzenie dziennikarza i przekazanie go zabójcom. Sprawa powróci do sądu okręgowego, gdyż – jak stwierdzono – wcześniejszy wyrok uniewinniający nie uwzględniał wszystkich dowodów. Ziętara, zajmujący się m.in. poznańską szarą strefą, zaginął w 1992 roku i został uznany za zmarłego w 1999 roku. Jego ciała nigdy nie odnaleziono.
Moralne bankructwo świeckiego wymiaru sprawiedliwości
Przedstawiona relacja jest klasycznym przykładem fałszywej neutralności informacyjnej, która przemilcza fundamentalne kwestie moralne. W całym tekście nie znajdziemy ani jednego odwołania do katolickiej nauki o sprawiedliwości, grzechu zabójstwa czy obowiązku pokuty. Portal Opoka, choć pozornie deklaruje przywiązanie do wartości chrześcijańskich, redukuje sprawę do czysto proceduralnego opisu, jakby chodziło o zwykły spór cywilny, a nie o ciężką zbrodnię wołającą o pomstę do nieba.
„Oskarżeni nie przyznają się do winy”
To zdanie, rzucone en passant, ukazuje całkowite oderwanie od katolickiej koncepcji sprawiedliwości. W tradycyjnym nauczaniu Kościoła negacja winy przy oczywistych dowodach stanowi dodatkowe obciążenie moralne (Św. Tomasz z Akwinu, Summa Theologica II-II, q. 69). Tymczasem portal nie wspomina o konieczności żalu za grzechy, zadośćuczynienia czy modlitwy za duszę zamordowanego. To milczenie o sprawach wiecznych jest bardziej wymowne niż jakakolwiek jawna herezja.
Zbrodnia przeciwko V przykazaniu w kontekście społecznym
Zarzuty wobec oskarżonych dotyczą nie tylko samego zabójstwa, ale także powiązań z „poznańskim holdingiem Elektromis” i środowiskami przestępczymi. W tradycyjnej katolickiej nauce społecznej takie struktury określane są mianem „organizacji zbrodniczych” (Pius XI, Divini Redemptoris), które podważają fundamenty chrześcijańskiego porządku społecznego. Tymczasem artykuł traktuje te powiązania jako neutralny fakt prasowy, nie wskazując na ich antykatolicki charakter.
Jarosław Ziętara jako dziennikarz śledczy zajmujący się korupcją i mafijnymi układami powinien być przedstawiony nie tylko jako ofiara przestępstwa, ale jako potencjalny męczennik za prawdę. W katolickim rozumieniu śmierć poniesiona za ujawnianie zła ma wyraźny rys heroicznej cnoty (Katechizm Rzymski, cz. III, rozdz. 3). Portal Opoka całkowicie pomija ten wymiar, sprowadzając sprawę do zimnej kroniki policyjnej.
Kulturowe następstwo Soboru Watykańskiego II
Fakt, że tzw. „katolickie media” relacjonują zbrodnie bez odwołania do nauki Kościoła, jest bezpośrednim owocem apostazji posoborowej. Gdy w 1965 roku usunięto z Mszy Świętej modlitwę za nawrócenie „perfidis Iudaeis” oraz wezwania przeciwko „heretykom i schizmatykom”, rozpoczął się proces rozmywania katolickiej tożsamości (ks. Michał Poradowski, Kryzys posoborowy). Artykuł o Ziętarze jest logiczną konsekwencją tej rewolucji – światopoglądowy synkretyzm, w którym zbrodnia i cnota tracą swoje obiektywne znaczenie.
W tekście brakuje jakiegokolwiek nawiązania do królowania Chrystusa nad narodami, podczas gdy Pius XI w encyklice Quas primas wyraźnie nauczał:
„Jeżeliby kiedy ludzie prywatnie i publicznie uznali nad sobą władzę królewską Chrystusa, wówczas spłynęłyby na całe społeczeństwo niesłychane dobrodziejstwa, jak należyta wolność, jak porządek i uspokojenie, jak zgoda i pokój”
Brak takiej perspektywy w analizie zbrodni dowodzi, że portal Opoka funkcjonuje w paradygmacie laickiego humanizmu, a nie katolickiej nauki społecznej.
Teologia kary w kontekście wieczności
Największym grzechem omawianego artykułu jest całkowite pominięcie eschatologicznego wymiaru sprawiedliwości. W tradycyjnym nauczaniu Kościoła zabójstwo stanowi grzech śmiertelny (Katechizm Św. Piusa X), który – bez skruchy i rozgrzeszenia – prowadzi duszę zabójcy do wiecznego potępienia. Tymczasem relacja portalu Opoka ogranicza się do doczesnych konsekwencji procesowych, jak gdyby ostatecznym celem było jedynie „wymierzenie sprawiedliwości” przez system prawny.
Nie znajdziemy tu ani słowa zachęty do modlitwy za duszę Ziętary, ani wezwania do nawrócenia dla oskarżonych. To milczenie o rzeczach ostatecznych jest szczególnie zatrważające w kontekście katolickiego medium. Św. Augustyn w Państwie Bożym (ks. XIX) uczył, że wszelka sprawiedliwość ludzka jest jedynie cieniem sprawiedliwości Bożej. Bez tego nadprzyrodzonego odniesienia wymiar sprawiedliwości staje się narzędziem „ślepej Nemezis”, a nie narzędziem Bożej Opatrzności.
Konkluzja: potrzeba powrotu do katolickiego porządku prawnego
Sprawa Ziętary ukazuje głęboki kryzys nie tylko wymiaru sprawiedliwości, ale całej laickiej koncepcji państwa. Gdy w 1917 roku Portugalia poświęciła się Niepokalanemu Sercu Marji, w konstytucji zapisano, że „naród uznaje katolickie zasady moralne jako podstawę prawodawstwa”. Tymczasem współczesne procesy toczą się w oderwaniu od Bożego prawa, co nieuchronnie prowadzi do niesprawiedliwości.
W świetle katolickiej nauki społecznej jedynym rozwiązaniem jest publiczne uznanie królowania Chrystusa i podporządkowanie prawodawstwa zasadom Ewangelii (Pius IX, Syllabus Errorum). Bez tego nawet najsprawiedliwszy wyrok sądu pozostanie jedynie ludzkim rozstrzygnięciem, pozbawionym nadprzyrodzonej mocy. Portal Opoka, przemilczając te fundamentalne prawdy, zdradza swoją „modernistyczną tożsamość” i służy utrwalaniu świeckiego porządku, który odrzuca Chrystusa Króla.
Za artykułem:
Uchylone uniewinnienie. Proces dotyczący zabójstwa Jarosława Ziętary ruszy od nowa (opoka.org.pl)
Data artykułu: 02.12.2025
