Portal LifeSiteNews informuje o kolejnym ataku na świętość życia w Kanadzie, gdzie organizacja określająca się jako Dying with Dignity Canada (DWDC) domaga się legalizacji tzw. „medycznie wspomaganego umierania” (MAiD) dla tzw. „dojrzałych małoletnich”. Pod płaszczykiem fałszywego współczucia i „praw człowieka” promuje się ideologiczne założenie, że państwo ma prawo sankcjonować zabójstwo dzieci uznanych za „zdolne do podjęcia decyzji”. DWDC, posiadająca status „organizacji charytatywnej”, twierdzi, że „17-latek z terminalną chorobą” powinien mieć takie samo „prawo do śmierci” jak osoba starsza. Tym samym kanadyjski reżim śmierci, który od 2016 roku zabił już 90 000 osób, przygotowuje grunt pod instytucjonalne dzieciobójstwo.
Naturalistyczna rewolucja przeciw Dekalogowi
Argumentacja DWDC opiera się na błędnym założeniu, że życie ludzkie jest własnością jednostki, a nie darem Boga: „Nie zabijaj” (Wj 20,13). Jak nauczał papież Pius XII w przemówieniu do uczestników Kongresu Światowej Federacji Lekarzy (1954): „Życie ludzkie jest święte; od samego początku domaga się stwórczego działania Boga, a niszcząc je, człowiek uzurpuje sobie prawa należne jedynie Stwórcy”. Tymczasem DWDC, podobnie jak cały system MAiD, promuje kulturę śmierci opartą na relatywizmie moralnym, gdzie cierpienie – będące w chrześcijaństwie drogą zbawczą – staje się pretekstem do samobójstwa.
„To niesprawiedliwe, aby pozwolić 70-latkowi z terminalnym rakiem na wybór spokojnej śmierci, a odmówić tego samego wyboru 17-latkowi” – twierdzi DWDC.
Retoryka ta ignoruje fundamentalną zasadę teologiczną: „Nikt nie ma prawa rozporządzać życiem niewinnej istoty ludzkiej” (Leon XIII, Libertas praestantissimum). Pojęcie „dojrzały małoletni” to logiczny absurd – nieletni z definicji nie posiadają pełni rozeznania, a prawo naturalne nakazuje ochronę dzieci przed szkodą. Kanon 647 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku jednoznacznie stanowił: „Rodzice i przełożeni mają obowiązek czuwać, aby życie dzieci było otoczone troskliwą opieką”.
Eutanazja jako owoc apostazji państwa
Raport Koalicji Zapobiegania Eutanazji ujawnia, że od 2016 roku w Kanadzie zabito już 90 000 osób. To efekt systematycznej demontażu cywilizacji chrześcijańskiej, zapoczątkowanej przez rewolucję obyczajową lat 60. i potępionej przez św. Piusa X w encyklice Pascendi Dominici gregis jako „synteza wszystkich herezji”. Legalizacja eutanazji dla nieletnich stanowiłaby kolejny krok w realizacji masonskiego planu eliminacji „nieproduktywnych” członków społeczeństwa. Jak ostrzegał papież Pius XI w Quas Primas: „Pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym” możliwy jest jedynie wówczas, gdy narody uznałyby społeczne panowanie Zbawiciela. Odrzucenie tego panowania prowadzi do barbarzyństwa prawnego.
Warto zauważyć, że DWDC określa się jako „organizacja praw człowieka”, co demaskuje prawdziwą naturę współczesnego humanizmu ateistycznego. Jak wykładał kard. Alfredo Ottaviani w Compendium theologiae dogmaticae: „Tzw. prawa człowieka oderwane od praw Bożych stają się narzędziem tyranii”. Brak reakcji „hierarchów” posoborowych na te zbrodnie potwierdza ich apostazję – zamiast ekskomunikować polityków głosujących za MAiD, ograniczają się do „wyrażania zaniepokojenia”.
Teologiczne konsekwencje współudziału w zabójstwie
Należy przypomnieć, że wszyscy zaangażowani w procedurę eutanazji – lekarze, pielęgniarze, urzędnicy, a nawet rodzice wyrażający zgodę – popełniają grzech zabójstwa i narażają swoje dusze na wieczne potępienie. Św. Alfons Liguori w Theologia Moralis podkreślał: „Współudział w samobójstwie lub eutanazji jest współwiną morderstwa, nawet jeśli motywem jest fałszywe współczucie”. Kanadyjskie prawo nie tylko zezwala na zabójstwo, ale i zmusza instytucje medyczne do uczestnictwa w tym procederze, co stanowi jawną realizację masońskiego postulatu „wolności od religii”.
Milczenie komentowanego artykułu w kwestii sakramentalnego wymiaru cierpienia jest symptomatyczne. Jak uczył św. Paweł: „Teraz raduję się w cierpieniach za was i ze swej strony dopełniam niedostatki udręk Chrystusa w ciele moim dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół” (Kol 1,24). Eutanazja odbiera duszy szansę na zjednoczenie z Ofiarą Chrystusa, skazując ją na wieczną stratę.
Konieczność heroicznego oporu
Wobec tej sytuacji, katolicy w Kanadzie i na całym świecie mają obowiązek stosować bierny opór wobec praw zezwalających na dzieciobójstwo. Jak napominał papież Pius XII w przemówieniu do prawników katolickich (1946): „Żadna ludzka władza nie ma prawa nakazywać tego, co sprzeciwia się prawu naturalnemu i wiecznemu”. Należy domagać się natychmiastowego odebrania statusu „organizacji charytatywnej” grupom lobbującym za eutanazją, a lekarzy wiernych Dekalogowi otoczyć materialnym i prawnym wsparciem.
Dopóki Kanada i inne narody nie powrócą do publicznego uznania panowania Chrystusa Króla, dopóty będą pogrążać się w kolejnych kręgach moralnego upadku. Jak ostrzegał prorok Izajasz: „Biada tym, którzy zło nazywają dobrem, a dobro złem” (Iz 5,20). Eutanazja nieletnich to nie „postęp”, ale powrót do pogańskiego dzieciobójstwa – tym bardziej ohydnego, że dokonywanego w białych rękawiczkach „praworządności”.
Za artykułem:
Canadian pro-euthanasia ‘charity’ group lobbies for expanding assisted suicide to minors (lifesitenews.com)
Data artykułu: 03.12.2025
