Obrązek przedstawiałż fałszywych biskupów prowadzących niereligijną ceremonie w wiaźieniach bez sakramentalnego wymiaru.

Francuscy pseudo-biskupi o więzieniach: humanitaryzm zamiast zbawienia dusz

Podziel się tym:

Portal eKAI (4 grudnia 2025) relacjonuje inicjatywę Konferencji „Biskupów” Francji dotyczącą odwiedzin w 102 więzieniach pod hasłem „Jubileuszu Więźniów”. „Hierarchowie” mieli przewodniczyć „liturgiom jubileuszowym”, organizować „warsztaty biblijne” i apelować o zmniejszenie przeludnienia zakładów karnych.

Redukcja misji Kościoła do działalności socjalnej

„Poprzez tę inicjatywę Kościół we Francji ukazuje swe stałe zaangażowanie na rzecz osadzonych i swe pragnienie zaofiarowania im szczególnego czasu modlitwy, spotkania i nadziei” – głosi dokument struktury okupującej Watykan. W całej rzekomo „duszpasterskiej” akcji brak jednak kluczowych elementów katolickiej misji wobec więźniów:

„Msze św., liturgie pokutne, symboliczne przejście przez «drzwi jubileuszowe» (…), spotkania w grupach dyskusyjnych i warsztatach biblijnych”.

Gdzie wezwanie do poenitentiam agite (czyńcie pokutę) poparte ostrzeżeniem przed wiecznym potępieniem? Gdzie adoracja Najświętszego Sakramentu jako źródła prawdziwego nawrócenia? Gdzie kazania o konieczności zadośćuczynienia Bogu i bliźnim za grzechy? Ta pseudoduszpasterska operacja sprowadza się do psychologizującego teatru, gdzie symboliczne „drzwi jubileuszowe” zastępują rzeczywiste Drzwi Święte prowadzące do łaski przez sakrament pokuty.

Naturalistyczna wizja kary i społeczeństwa

„Biskupi” Francji wprost głoszą heretycką wizję sprawiedliwości, sprzeczną z nauczaniem Magisterium:

„«Wszyscy do więzienia» to ślepy zaułek. Istnieją inne sposoby karania, które rzeczywiście szanują godność ludzi, a jednocześnie pozwalają na zmianę ich postępowania”.

Porównajmy to z niezmienną nauką katolicką: „Kara (…) ma na celu naprawienie nieporządku wprowadzonego przez winę” (św. Tomasz z Akwinu, Summa Theologica I-II, q.87 a.3). Pius XII w przemówieniu do prawników (5 X 1953) podkreślał trojaką funkcję kary: naprawczą wobec przestępcy, ochronną społeczeństwa i zadośćczyniącą wymogom sprawiedliwości.

Tymczasem dokument posoborowców neguje samo pojęcie kary jako zadośćuczynienia, promując utopijną wizję „resocjalizacji” oderwanej od nawrócenia moralnego. To jawne przełożenie masonckiej zasady „karać nie wolno, naprawiać nie trzeba” na język pseudoewangelicznego bełkotu.

Zaprzeczenie grzechu pierworodnego i konieczności łaski

Najbardziej szokujące jest antropologiczne kłamstwo zawarte w oświadczeniu:

„każdy człowiek ma niezniszczalną godność i «nikt nie może być zredukowany do jakiegokolwiek czynu, który popełnił»”.

Podczas gdy prawdziwy Kościół naucza: „Przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wszyscy stali się grzesznikami” (Rz 5,19 Wlg). Godność człowieka pochodzi wyłącznie z możliwości stania się dzieckiem Bożym przez łaskę uświęcającą – a nie z jakichkolwiek „praw człowieka” czy „niezniszczalnej wartości” samej w sobie.

Św. Augustyn w Państwie Bożym (Ks. XIX) demaskuje taką retorykę: „Gdzie nie ma sprawiedliwości, tam nie ma państwa”. Bez odniesienia do Chrystusa Króla wszelkie rozważania o „godności” to czczy humanitarny frazes.

Historyczne porzucenie obowiązków kapłańskich

Prawdziwy Kościół katolicki zawsze rozumiał posługę wobec więźniów jako okazję do zbawienia dusz skazanych na śmierć wieczną. Św. Wincenty à Paulo w XVII w. zakładał Bractwo Galer dla nawracania skazańców, podkreślając: „Jedna dusza znaczy więcej niż cały świat”.

Dziś „duchowni” posoborowi organizują „warsztaty biblijne” zamiast głosić kazania o sądzie ostatecznym. Rozdają uśmiechy zamiast udzielać rozgrzeszenia w sakramencie pokuty. To nie duszpasterstwo – to parodia posługi kapłańskiej.

Demaskacja modernistycznej metody

Cała inicjatywa doskonale ilustruje zasady modernizmu potępione w dekrecie Lamentabili św. Piusa X:
1. Redukcja religii do „potrzeb życiowych” (propozycja 22 potępiona)
2. Przekształcanie dogmatów w „symbole” (propozycja 26)
3. Zanegowanie obiektywnego charakteru prawdy (propozycja 58)

„Biskupi” Francji nie proponują więźniom łaski Chrystusa – oferują terapię społeczną w przebraniu religijnym. To materialistyczna karykatura miłosierdzia, gdzie zamiast słów „Idź i nie grzesz więcej” (J 8,11 Wlg) słychać pobłażliwe „Państwo was zawiodło”.


Za artykułem:
04 grudnia 2025 | 20:25Francuscy biskupi odwiedzą 102 więzienia
  (ekai.pl)
Data artykułu: 04.12.2025

Więcej polemik ze źródłem: ekai.pl
Podziel się tą wiadomością z innymi.
Pin Share

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, w jaki sposób przetwarzane są dane Twoich komentarzy.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.