Portal Opoka relacjonuje wystąpienie „prezydenta” Karola Nawrockiego podczas szczytu Grupy Wyszehradzkiej, gdzie jako remedium na współczesne kryzysy zaproponował budowę „niepodległości energetycznej” poprzez współpracę ze Stanami Zjednoczonymi oraz odrzucenie unijnej polityki klimatycznej i migracyjnej. Choć retoryka suwerennościowa brzmi pozornie atrakcyjnie, cała narracja pozostaje głęboko zanurzona w naturalistycznej wizji państwa, całkowicie pomijającej nadprzyrodzony porządek ustanowiony przez Chrystusa Króla.
Redukcja polityki do materialnego pragmatyzmu
„Prezydent” Nawrocki deklaruje: „Niepodległość energetyczna to element suwerenności”, dodając, że „Polska może być hubem dla naszego regionu” w dostawach gazu ze Stanów Zjednoczonych. Choć techniczna strona tych planów może budzić aprobatę, cała argumentacja sprowadza się do materialistycznej kalkulacji zupełnie obcej katolickiej nauce społecznej. Gdzie w tym dyskursie miejsce na zasadę św. Pawła: „Czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek innego czynicie, wszystko na chwałę Bożą czyńcie” (1 Kor 10, 31)?
Kardynał Alfredo Ottaviani w „Instrukcji o niektórych błędach dotyczących komunistycznego społeczeństwa” (1949) ostrzegał: „Gdy państwo przestaje uznawać Boga za źródło swej władzy i celu swego istnienia, popada w najgorszy rodzaj tyranii – tyranię oderwaną od prawa naturalnego”. Tymczasem przywódcy V4, koncentrując się wyłącznie na gazociągach i „ograniczaniu rosyjskich wpływów”, milczą na temat fundamentalnego obowiązku podporządkowania polityki królowaniu Chrystusa w życiu publicznym.
Fałszywa alternatywa: Waszyngton czy Moskwa?
Warto zauważyć kuriozalność argumentu, że bezpieczeństwo Europy Środkowej ma zapewnić „silna obecność USA i NATO”. Czyż Stany Zjednoczone – państwo legalizujące aborcję, promujące ideologię LGBT i systematycznie niszczące resztki cywilizacji chrześcijańskiej – mogą być jakimkolwiek gwarantem ładu moralnego? Nawrocki chwali się: „Poczyniłem wstępne ustalenia z prezydentem Stanów Zjednoczonych Donaldem Trumpem”. Tymczasem Pius XI w „Divini Redemptoris” (1937) jednoznacznie potępiał „bezbożny liberalizm, który otwiera drogę do komunizmu”. Amerykański model „wolności” to jedynie druga twarz tego samego modernistycznego błędu.
Równie groźne jest przemilczenie faktu, że Węgry – gospodarz szczytu – nadal importują rosyjskie surowce, co stanowi finansowe wsparcie dla reżimu odpowiedzialnego za prześladowania Ukraińskiego Kościoła Katolickiego. Jak pogodzić deklarowaną troskę o bezpieczeństwo z praktyczną współpracą z prześladowcami katolików?
Brak teologicznego fundamentu krytyki polityki UE
Nawrocki wzywa: „Miejmy odwagę powiedzieć »nie« unijnej polityce klimatycznej i migracyjnej”. Choć intuicyjnie słuszne, to wezwanie pozbawione jest jakichkolwiek odniesień do nadprzyrodzonego porządku. Dlaczego nie odwołać się do encykliki Piusa XI „Quas Primas”, która ustanowiła święto Chrystusa Króla właśnie po to, by „państwa nie uchylały się od obowiązku publicznego czci i posłuszeństwa wobec Chrystusa”?
Tymczasem „prezydent” Czech Petr Pavel deklaruje: „W kwestiach, w których mamy odmienne podejście, państwa V4 powinny ze sobą rozmawiać”. To klasyczny przykład relatywizmu dyplomatycznego, gdzie prawda zostaje podporządkowana konsensusowi. Już św. Pius X w „Notre Charge Apostolique” (1910) demaskował takie postawy: „Gdy prawda jest przedmiotem dyskusji, a nie niepodważalnym fundamentem, społeczeństwo staje się wieżą Babel”.
Energetyczna utopia wobec rzeczywistości grzechu pierworodnego
Artykuł entuzjastycznie opisuje rozbudowę terminalu LNG w Świnoujściu, który „zapewni Polsce połowę gazu”. Choć dbałość o niezależność gospodarczą jest godna pochwały, to cały projekt pozostaje iluzją technokratycznego zbawienia. Jak przypominał Pius XII w radiowym orędziu z 1944 r.: „Żaden system ekonomiczny, choćby najdoskonalszy, nie zastąpi łaski Bożej w przezwyciężeniu skutków grzechu pierworodnego”.
W tym kontekście szczególnie bulwersujące jest przemilczenie faktu, że amerykańskie koncerny energetyczne aktywnie finansują ruchy antykatolickie. Czy można budować „suwerenność” w oparciu o partnerów systematycznie niszczących podstawy cywilizacji chrześcijańskiej?
Krytyka migracji bez odniesienia do prawa naturalnego
W dyskusji o polityce migracyjnej brakuje fundamentalnego wątku: państwa katolickie mają nie tylko prawo, ale obowiązek ograniczać napływ osób zagrażających porządkowi społecznemu opartemu na prawie Bożym. Już Leon XIII w „Immortale Dei” (1885) nauczał: „Władza publiczna nie jest zwykłym stróżem porządku, ale ma obowiązek prowadzić obywateli do cnoty zgodnie z prawem naturalnym”.
Tymczasem przywódcy V4 ograniczają się do pustej retoryki „ochrony przed pomysłami UE”, nie proponując żadnej pozytywnej wizji społeczeństwa opartego na zasadach katolickich. To typowo konserwatywne podejście – reaktywne, a nie twórcze.
V4 jako przejaw modernizmu w polityce
Słowa węgierskiego „prezydenta” Tamasa Sulyoka: „Nasz region osiąga wyniki lepsze od średniej Unii Europejskiej pod względem wzrostu wydajności” doskonale ilustrują materialistyczną mentalność zaszczepioną przez soborową rewolucję. Gdy Kościół porzucił nauczanie o społecznej władzy Chrystusa Króla, polityka nieuchronnie zredukowała się do technokratycznych wskaźników wzrostu PKB.
Św. Pius X w „Pascendi Dominici Gregis” (1907) demaskował takie postawy jako przejaw modernizmu: „Ci nowi apologeci zawierają przymierze z nieprzyjaciółmi Kościoła, aby wspólnie budować społeczeństwo oderwane od nadprzyrodzoności”. Czyż współpraca V4 nie jest właśnie takim przymierzem – tym razem „konserwatystów” z amerykańskim imperium technokratycznego liberalizmu?
Katolicka alternatywa: nie V4, lecz Chrystus Król!
Jedyną właściwą odpowiedzią na współczesne kryzysy nie jest tworzenie nowych sojuszy geopolitycznych, ale publiczne uznanie królewskiej władzy Chrystusa nad narodami. Jak przypomina encyklika „Quas Primas”: „Pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym – oto hasło, które nadaliśmy naszym czasom” (Pius XI, 1925).
Dopóki przywódcy narodów nie złożą uroczystego aktu poświęcenia swoich krajów Najświętszemu Sercu Jezusa i Niepokalanemu Sercu Marji, dopóty wszelkie plany gospodarcze i militarne pozostaną jedynie budowaniem na piasku modernistycznych iluzji. Prawdziwa suwerenność zaczyna się od słów: „Polsko, króluję nad tobą! Przyjmij moje panowanie!” (Chrystus Król do św. Faustyny – w prawdziwym objawieniu z 1931 r., nie mylić z fałszywym dzienniczkiem „św.” Faustyny Kowalskiej).
Za artykułem:
Miejmy odwagę powiedzieć „nie” polityce klimatycznej i migracji. Prezydent Nawrocki na szczycie V4 (opoka.org.pl)
Data artykułu: 03.12.2025
