„Rektor” UKSW i medialny skandal: triumf praw człowieka nad prawem Bożym
Portal eKAI (5 grudnia 2025) publikuje rzeczowe stanowisko „księdza” „profesora” Ryszarda Czekalskiego, „rektora” Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, dotyczące kontrowersyjnego reportażu TVN24. W materiale „Superwizjera” zatytułowanym „Ksiądz rektor i pani Emilia” przedstawiono historię umowy dożywocia zawartej między „duchownym” a 88-letnią kobietą. „Rektor” oskarża telewizję o pominięcie kluczowych faktów, stosowanie podstępów dziennikarskich i naruszanie godności ludzkiej, podkreślając, że od 30 lat pełni rolę opiekuna i wykonuje wolę starszej kobiety.
Naturalistyczna redukcja misji „duchownego”
W całej sprawie uderza całkowite pominięcie nadprzyrodzonego wymiaru posługi kapłańskiej. „Ks. Czekalski” przedstawia się wyłącznie jako przyjaciel i opiekun, podczas gdy Sacrae Theologiae Summa jasno naucza: „Kapłan jest alter Christus, pośrednikiem między Bogiem a ludźmi, którego pierwszym obowiązkiem jest ofiara Mszy Świętej i udzielanie sakramentów”. Brak jakiejkolwiek wzmianki o posłudze duchowej wobec chorej kobiety – modlitwach, sakramencie chorych, przygotowaniu na sąd Boży – demaskuje czysto naturalistyczne pojmowanie kapłaństwa, zgodne z modernistyczną herezją potępioną w Pascendi św. Piusa X.
„Z pełnym oddaniem i sercem dbamy o to, by z godnością i w jak najlepszych warunkach mogła znosić trud walki z chorobą”
Te słowa „rektora” są wymowne w swej niepełności. Gdzie jest memento mori, gdzie troska o stan łaski u schyłku życia? Pius XI w Quas Primas przypominał: „Pokój Chrystusa w Królestwie Chrystusowym – oto hasło, które dajemy wszystkim współczesnym”. Tymczasem cała narracja skupia się wyłącznie na doczesnym „znoszeniu trudów”, bez najmniejszej wzmianki o wiecznym zbawieniu.
Prawo kanoniczne wobec świeckich kontraktów
Kanon 139 §2 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku stanowi: „Duchownym zabrania się czynnego uczestnictwa w sprawach świeckich i administracji dóbr doczesnych, chyba że chodzi o sprawowanie koniecznej opieki nad własnymi dobrami lub za zgodą przełożonych kościelnych”. Tymczasem „ks. Czekalski” angażuje się w kontrakt cywilnoprawny (umowa dożywocia), co stawia pytanie o zgodność jego działań z dyscypliną przedsoborową. Brak wzmianki o jakiejkolwiek aprobacie władz „kościelnych” (które i tak są nielegalnymi strukturami posoborowymi) tylko pogłębia kanoniczne wątpliwości.
Kult praw człowieka zamiast prawa Bożego
Stanowisko „rektora” pełne jest frazesów o „prawach człowieka”, „godności ludzkiej” i „humanitaryzmie”, co stanowi jasną manifestację antropocentrycznej herezji potępionej przez św. Piusa X w Pascendi: „Moderniści stawiają człowieka na miejscu Boga, przez co nieomal dochodzą do zanegowania Boga”. W całym tekście ani razu nie pada odniesienie do Boga, przykazań czy życia wiecznego. Tymczasem Leon XIII w Immortale Dei nauczał: „Państwo winno być podporządkowane Kościołowi jak ciało duszy, jak śmiertelność nieśmiertelności”.
Medialny atak TVN24 na „ks. Czekalskiego” również opiera się na tym samym błędnym fundamencie. Dziennikarze występują w roli obrońców „praw człowieka”, podczas gdy jedynym prawdziwym Prawodawcą jest Chrystus Król. Jak zauważył Pius XI w Quas Primas: „Gdy usunięto Jezusa Chrystusa i Jego najświętsze prawo z obyczajów, rodzin i państw, wówczas nieszczęścia zaczęły przygniatać ludzkość”.
Posoborowa mentalność w całej okazałości
Cała sprawa ujawnia głęboką apostazję struktur posoborowych. „Rektor” uniwersytetu noszącego imię kard. Wyszyńskiego (który sam współpracował z władzami komunistycznymi) występuje w roli kontrahenta cywilnego, a nie kapłana. Brak jakiegokolwiek odniesienia do:
- Modlitwy za stronę przeciwną
- Pojęcia zgorszenia
- Pokuty za grzechy publiczne
- Posłuszeństwa prawu kanonicznemu
To dowód na całkowitą sekularyzację „duchowieństwa” posoborowego, co Pius XII nazwał „samobójstwem zmiany liturgii”. Jak trafnie zauważył św. Pius X w Pascendi: „Moderniści starają się zniszczyć wszystkie instytucje kościelne, by zastąpić je demokratycznymi zgromadzeniami”.
Duchowy wymiar cierpienia – całkowicie zapomniany
Największym skandalem jest potraktowanie choroby i cierpienia wyłącznie jako problemu medyczno-opiekuńczego. Tymczasem Katechizm Rzymski naucza: „Bóg dopuszcza cierpienia, by oczyścić dusze z grzechów i przygotować je na wieczność”. Brak jakiejkolwiek wzmianki o:
- Wartości cierpienia złączonego z Ofiarą Krzyża
- Możliwości zyskania odpustów dla umierających
- Niebezpieczeństwie śmierci bez sakramentów
- Obowiązku pojednania się z Bogiem przed śmiercią
To jawna manifestacja naturalizmu potępionego w Syllabusie Piusa IX (pkt 58), który głosi, że szczęście polega na „gromadzeniu bogactw i zaspokajaniu przyjemności”.
Kryzys autorytetu czy kryzys wiary?
Cała sprawa demaskuje bankructwo doktrynalne posoborowia. Gdy kapłan redukuje się do roli pracownika socjalnego, gdy uniwersytet „katolicki” staje się areną świeckich sporów, gdy „duchowni” występują przed kamerami telewizji zamiast przy ołtarzach – wypełniają się słowa Apokalipsy: „Mam przeciw tobie to, żeś odstąpił od twej pierwotnej miłości” (Ap 2,4).
Jedynym rozwiązaniem jest powrót do niezmiennej doktryny katolickiej wyrażonej w encyklikach takich jak Quas Primas, gdzie Pius XI stanowczo nauczał: „Panowanie naszego Odkupiciela obejmuje także wszystkich niechrześcijan; nie ma pod niebem innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni” (Dz 4,12).
W czasach wielkiego zamętu, gdy nawet „duchowni” stali się „podobni do świeckich” (Oz 4,9), jedyną pewnością pozostaje Chrystus Król i Jego niezmienny Kościół – poza modernistyczną sektą posoborową, poza „mszami” nowego rytu, poza kompromisami z duchem świata. Jak pisał św. Paweł: „Jeśli nawet my lub anioł z nieba głosiłby wam naukę różną od tej, którą otrzymaliście – niech będzie przeklęty!” (Ga 1,8).
Za artykułem:
05 grudnia 2025 | 16:11Materiał TVN24 niezgodny z prawdą – stanowisko rektora UKSW (ekai.pl)
Data artykułu: 05.12.2025
