Chicago: Klinika aborcyjna wyrzuca pacjentkę w stanie krytycznym na ulicę
Portal Catholic News Agency (5 grudnia 2025) relacjonuje szokujący incydent przed kliniką Planned Parenthood Elizabeth Cohn Morris Health Center w Chicago. Jak wynika z nagrania opublikowanego przez organizację pro-life Coalition Life, kobieta po dokonanej aborcji została pozostawiona samotnie w drzwiach placówki, cierpiąc z powodu poważnych komplikacji medycznych. Wideo pokazuje sidewalk counselora Jacoba Tipre’go, który znalazł pacjentkę skuloną i płaczącą z bólu.
„Nie, nie jestem w porządku. Właśnie wykonano zabieg i wyrzucili mnie na ulicę” – słychać kobietę na nagraniu. „Po prostu wyrzucili mnie na ulicę”.
Brian Westbrook, dyrektor Coalition Life, określił sytuację jako „najbardziej rażące potraktowanie kobiety” w jego 14-letnim doświadczeniu. Choć klinika Planned Parenthood odmówiła komentarza, nagranie dokumentuje brak jakiejkolwiek pomocy ze strony personelu placówki. Kobieta sama wezwała pogotowie, a strażacy udzielili jej pomocy dopiero po interwencji działacza pro-life.
Milczenie struktur posoborowych wobec przemysłu aborcyjnego
Incydent ujawnia hipokryzję neo-kościelnej narracji o „opiece zdrowotnej”. Podczas gdy posoborowe struktury utrzymują relacje z organizacjami aborcyjnymi pod pretekstem „dialogu”, praktyka pokazuje rzeczywistość: pacjentki traktowane są jak zużyty materiał. Jak zauważa Westbrook: „Ciekawe, czy Planned Parenthood w ogóle skontaktuje się z tą kobietą po incydencie”.
Krytyka dotyka samej istoty problemu: quidquid recipitur ad modum recipientis recipitur (cokolwiek jest przyjmowane, jest przyjmowane według sposobu przyjmującego). Instytucja zbudowana na pogwałceniu pierwszego i najświętszego prawa Bożego – „Nie zabijaj!” (Wj 20,13) – nie może zapewnić autentycznej troski o dobro pacjentki.
Teologiczny wymiar zbrodni aborcyjnej
Św. Tomasz z Akwinu w Sumie Teologicznej (II-II, q. 64, a. 6) jednoznacznie potępia aborcję jako grzech przeciwko piątemu przykazaniu, podkreślając, że „występkiem tym bardziej się brzydzimy, im bardziej dotyczy istoty niewinnej”. Encyklika Casti Connubii Piusa XI (1930) nazywa aborcję „zbrodnią podwójną” – przeciwko życiu i społeczeństwu.
Tymczasem posoborowe struktury, zamiast stosować kanon 2350 §1 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku (nakładający ekskomunikę latae sententiae na osoby dokonujące aborcji), zajmują się „duszpasterstwem akompaniującym” i innymi formami relatywizacji zła.
Fałszywa „opieka” kontra prawdziwa pomoc
Westbrook wskazuje na dwie katolickie inicjatywy pomocowe w okolicy: The Women’s Care Center i Aid For Women. To właśnie takie ośrodki, działające w oparciu o lex aeterna, zapewniają kompleksowe wsparcie – w przeciwieństwie do „medycyny” nastawionej na zysk ze śmierci niewinnych.
Incydent w Chicago potwierdza słowa św. Augustyna: „Remota itaque iustitia quid sunt regna nisi magna latrocinia?” (Państwo pozbawione sprawiedliwości czymże jest, jak nie wielką bandą rozbójników?). Kliniki aborcyjne to współczesne świątynie Molocha, gdzie składana jest krwawa ofiara z dzieci w imię „wolności wyboru” i ideologii gender.
Kończąc, przypomnijmy słowa Piusa XII: „Życie niewinnej ludzkiej istoty jest nietykalne”. Żadna racja państwowa czy społeczna nie może usprawiedliwić morderstwa poczętych dzieci i traumy ich matek – ofiar współczesnego barbarzyństwa.
Za artykułem:
Sidewalk counselor finds woman crying in pain outside Planned Parenthood clinic in Chicago (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 05.12.2025
