Portal eKAI (6 grudnia 2025) przedstawia postać św. Mikołaja jako „świętego Zachodu i Wschodu”, akcentując jego rzekome znaczenie ekumeniczne. Artykuł uporczywie podkreśla, że „przy jego grobie odbył się w 1098 r. zwołany przez papieża Urbana II synod, na którym szukano dróg zniesienia podziałów w chrześcijaństwie”, co stanowi jawną próbę legitymizacji modernistycznego dialogu ze schizmatykami. Tekst bezkrytycznie promuje bałwochwalczy kult relikwii i utrwala protestancki zwyczaj komercjalizacji świętego, redukując biskupa-wyznawcę do rozwydrzonego rozdawcy prezentów.
Ekumeniczna instrumentalizacja świętości
„Kościół katolicki” posoborowy kontynuuje dzieło zniszczenia przez zamianę doktryny na dialog. Wspominanie synodu z 1098 r. jako „poszukiwania dróg zniesienia podziałów” to perfidne zakłamanie historyczne. Urbana II dążył do nawrócenia schizmatyków, nie zaś do „znoszenia podziałów” poprzez relatywizm. Jak przypomina Pius XI w Mortalium animos: „Jedność może przyjść tylko wtedy, gdy wszyscy nawrócą się do prawdziwego Kościoła Chrystusowego”. Tymczasem komentowany tekst utrwala herezję ekumenizmu potępioną w Syllabusie Errorum (pkt 18).
Bałwochwalczy kult relikwii i synkretyzm liturgiczny
Opis procesji morskiej w Bari z „dwumetrową figurą świętego” na czele to jawny przykład katolickiej degeneracji w kierunku pogańskich praktyk. Prawdziwy kult świętych – jak naucza św. Robert Bellarmin – polega na dulia (cześci względnej), nie zaś na bałwochwalczych pochodach przypominających procesje bożków pogańskich. Tymczasem portal eKAI z lubością relacjonuje:
„statek z dwumetrowej wielkości figurą świętego, któremu towarzyszą wierni w procesji na bogato przyozdobionych łodziach (…) kończy się ogólnym świętowaniem i fajerwerkami”
– co stanowi dokładne odwzorowanie pogańskich rytuałów ku czci Posejdona.
Historyczne kłamstwa i modernistyczne przeinaczenia
Artykuł utrzymuje, że św. Mikołaj jest „patronem Grecji, Rosji i Lotaryngii”, co jest teologicznym absurdem. Jak może święty katolicki być patronem państw jawnie heretyckich i schizmatyckich? To tak, jakby ogłosić św. Piusa X patronem modernistów. Prawda jest taka, że Rosyjska Cerkiew Prawosławna pozostaje w stanie formalnej schizmy od 1054 r., co potwierdza bulla Leona IX In terra pax. Żaden święty nie może być patronem zbiorowości trwających w błędzie – jak przypomina Katechizm Rzymski: „Święci w niebie wzdrygają się przed wspólnotą z heretykami”.
Protestancka redukcja świętości do komercji
Najbardziej odrażający jest fragment o „zwyczaju wręczania dzieciom prezentów”, który rzekomo powstał w średniowieczu. To jawna protestancka propaganda mająca zasłonić prawdziwe oblicze biskupa-wyznawcy. Św. Mikołaj jako „rozdawca prezentów” to wynalazek XIX-wiecznej Ameryki, gdzie protestanci – odrzuciwszy kult świętych – zastąpili go komercyjną karykaturą „Santa Clausa”. Tymczasem prawdziwy Mikołaj z Myry to bezkompromisowy obrońca nicejskiego Credo, który – według Acta Sanctorum – spoliczkował heretyka Ariusza na Soborze w Nicei!
Posoborowa destrukcja hagiografii
Tekst pomija kluczowe fakty z życia świętego, które nie pasują do narracji „miłego dziadka”:
- Uczestnictwo w Soborze Nicejskim I (325 r.), gdzie zwalczał arianizm
- Cudowne wskrzeszenie trzech młodzieńców zamordowanych przez hotelarza (opisane w „Złotej Legendzie”)
- Interwencję u cesarza Konstantyna w obronie niesłusznie skazanych oficerów
Te pominięcia nie są przypadkowe – służą stworzeniu obrazu świętego „akceptowalnego” dla współczesnych heretyków i libertynów.
Kulturowy synkretyzm jako narzędzie apostazji
Propozycja, by „św. Mikołaja ogłosić patronem Morza Śródziemnego”, to kolejny krok ku pogańskiej uniwersalizacji wiary. Morze nie potrzebuje patrona – to stworzenie Boże, któremu wystarczy, że „wiatr i chmury spełniają Jego rozkazy” (Ps 148:8). Prawdziwy kult świętych zawsze był lokalny i związany z konkretnymi wspólnotami wiernych, nie zaś z modernistycznymi projektami „patronatów geopolitycznych”.
W świetle niezmiennej doktryki katolickiej, artykuł portalu eKAI stanowi klasyczny przykład:
- Relatywizacji prawdy przez ekumeniczne fałszerstwo
- Redukcji świętości do poziomu folklorystycznej karykatury
- Destrukcji historycznej pamięci na rzecz politycznej poprawności
Jedyną właściwą odpowiedzią katolika na takie nadużycia jest powrót do źródeł – do żywotów świętych spisanych przez Ruinarta i Bollanda, gdzie św. Mikołaj ukazany jest jako malleus haereticorum (młot na heretyków), nie zaś jako ekumeniczny maskotka.
Za artykułem:
06 grudnia 2025 | 06:006 grudnia: wspomnienie biskupa Mikołaja – świętego Zachodu i Wschodu (ekai.pl)
Data artykułu: 06.12.2025
