Portal eKAI (7 grudnia 2025) relacjonuje wydarzenie w Lublinie określane jako „Orszak św. Mikołaja”, zorganizowane przez miejscową parafię pw. św. Mikołaja pod przewodnictwem emerytowanego „biskupa pomocniczego” Mieczysława Cisły. Opisywana uroczystość obejmowała:
występy dziecięcych zespołów na scenie, rozdawanie „drobnych niespodzianek” przez „świętego Mikołaja”, jarmark, kiermasz, gry i zabawy edukacyjne oraz pokaz sztucznych ogni
Profanacja postaci biskupa wyznawcy
Święty Mikołaj z Miry (Confessor Pontifex) – biskup i cudotwórca, którego wspomnienie liturgiczne przypada 6 grudnia – został zredukowany do roli komercyjnego klauna rozdającego podarunki. Już sam zwrot „święty Mikołaj” (bez „biskup”) świadczy o celowym zatraceniu jego hierarchicznej godności. W przeciwieństwie do tego, Mszał Rzymski św. Piusa V podaje pod 6 grudnia: „Deus, qui beatum Nicolaum Pontificem innumeris decorasti miraculis: da nobis; ut eius meritis et precibus a gehennae incendiis liberemur” (Boże, któryś błogosławionego Mikołaja biskupa niezliczonymi uczcił cudami: daj nam, abyśmy dzięki jego zasługom i modlitwom od mąk piekielnych zostali wyzwoleni).
Organizatorzy wtórują heretyckiej narracji protestanckiej, która od XVI wieku systematycznie laicyzowała postać świętego biskupa, by w XX wieku przekształcić ją w postać „Santa Clausa” – synkretycznego bożka konsumpcjonizmu. Pius X w motu proprio Sacrorum antistitum potępił takie praktyki jako „zdradę prawdziwej pobożności na rzecz teatralnych widowisk”.
Pseudoliturgia w służbie neopogaństwa
Opisany „orszak” stanowi jawne pogwałcenie kanonu 1258 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r.: „Fideles caute vitent festa ethnicis propria et nefarias communionem cum haereticis” (Wierni niech starannie unikają świąt właściwych poganom i nieczystego współuczestnictwa z heretykami). Włączenie do programu „pokazów sztucznych ogni” i „jarmarku” świadczy o przyjęciu wzorców pogańskich Saturnaliów lub protestanckich „Christmas markets”.
Papież Pius XI w encyklice Quas Primas (1925) przypominał: „Doroczne obchody świętych tajemnic mają daleko skuteczniej pouczać ludzi w prawdach wiary i podnosić ich przez nie do radości życia wewnętrznego niż choćby najpoważniejsze dowody Kościoła nauczającego”. Tymczasem opisana „uroczystość” nie zawierała żadnego elementu doktrynalnego czy pokutnego, będąc czystą rozrywką.
Nieważne „błogosławieństwo” apostaty
Wzmianka o rzekomym „błogosławieństwie” udzielonym przez „biskupa” Cisłę to karykatura sakramentalnej rzeczywistości. Jak stwierdza bulla Cum ex Apostolatus Officio Pawła IV (1559): „Si quis […] a fide Catholica defecisset, nulla […] sanctitatis aut iurisdictionis […] gradum habere posse” (Jeśliby ktoś […] odpadł od wiary katolickiej, nie może […] posiadać żadnego stopnia święceń ani jurysdykcji).
„Biskup” wyświęcony w posoborowym rycie z 1968 r. (z pominięciem tradycyjnych formuł materii i formy) nie posiada ważnych święceń, będąc – w świetle kanonu 188 §4 KPK – automatycznie złożonym z urzędu za publiczne odstępstwo od wiary. Jego „błogosławieństwo” ma moc równą czarowi wróżki z dziecięcej baśni.
Kult człowieka zamiast czci Bożej
Konkurs plastyczny „Święty Mikołaj pielgrzym nadziei” stanowi klasyczny przykład modernistycznej herezji podważającej dogmat o unicus mediator Christus (jedynym Pośredniku Chrystusie). Św. Mikołaj nie jest „pielgrzymem nadziei” – to Chrystus jest „spes nostra” (naszą nadzieją), jak głosi antyfona maryjna.
Kardynał Pie w liście do biskupów z 1875 r. ostrzegał: „Gdy Kościół pozwala, by kult świętych przesłonił kult Boga, staje się bałwochwalczą parodią samego siebie”. Opisywana impreza, gdzie „występy zespołów” i „sztuczne ognie” przyćmiły modlitwę, jest właśnie taką parodią.
Teologia zabawy przeciw teologii Krzyża
Przemilczenie w relacji jakichkolwiek elementów pokutnych czy doktrynalnych (nawet w formie katechezy) demaskuje prawdziwy cel wydarzenia: propagandę naturalistycznej religii „radosnego przesłania” pozbawionego krzyża. Tymczasem św. Paweł przypomina: „Jeśliście jednak z Chrystusem umarli żywiołom tego świata, czemuż – jak żyjący w świecie – poddajecie się przepisom?” (Kol 2:20 Wlg).
Sobór Trydencki w dekrecie o czyśćcu (1563) nakazywał: „Episcopi […] curate ut […] fideles doceantur […] sanctorum suffragia, maxime sacrosancti sacrificii altaris, pie ac religiose pro defunctis offerendo” (Biskupie […] starajcie się […] by wierni byli pouczeni […] o wstawiennictwie świętych, zwłaszcza przez pobożne i religijne ofiarowanie za zmarłych najświętszej Ofiary ołtarza). Tymczasem organizatorzy zamiast Mszy świętej proponują „kiermasz” i „pokaz ogni” – znak czasów ostatecznej apostazji.
Za artykułem:
07 grudnia 2025 | 17:20Lublin – Orszak świętego Mikołaja (ekai.pl)
Data artykułu: 07.12.2025
