Portal Opoka informuje o planach produkcji filmu dokumentalnego o grobach watykańskich, w tym miejscu rzekomego pochówku św. Piotra. Amerykański aktor Chris Pratt, znany z ról w filmach „Strażnicy Galaktyki” i „Jurassic World”, ma pełnić funkcję narratora projektu realizowanego przez Vatican Media we współpracy z Fabric of St. Peter i AF Films. Premiera zaplanowana jest na 2026 rok, w 400. rocznicę poświęcenia bazyliki. Pratt, określający się jako „chrześcijanin bez denominacji”, zapewnia o „głębokiej wdzięczności” za zaufanie ze strony antypapieża Leona XIV. Artykuł powtarza modernistyczną narrację o „odkryciu” relikwii Apostoła podczas wykopalisk zleconych przez Piusa XII w 1939 r., wspomina o ich publicznej ekspozycji za rządów bergoglia (Franciszka) oraz bezkrytycznie przyjmuje tezę o autentyczności miejsca pochówku Skały Kościoła.
Ekumeniczna profanacja: niekatolik przewodnikiem po katolickiej świętości
„Extra Ecclesiam nulla salus” (poza Kościołem nie ma zbawienia) – ta niezmienna zasada wiary katolickiej demaskuje duchową pustkę całego przedsięwzięcia. Chris Pratt, jako jawny niekatolik (żona-katoliczka nie zmienia heretyckiego statusu męża), zostaje podniesiony do roli ambasadora „dziedzictwa św. Piotra”. To klasyczny przykład posoborowego synkretyzmu, gdzie „wiara” redukowana jest do mglistego „dziedzictwa chrześcijańskiego”, a misja Kościoła – do produkcji rozrywkowego contentu. Pius XI w encyklice Quas Primas przypominał: „Wszyscy rozkazów Jego słuchać powinni i to pod groźbą zapowiedzianych kar, których uporni uniknąć nie mogą”. Tymczasem Pratt otwarcie deklaruje brak przynależności do Mistycznego Ciała Chrystusa, co czyni go duchowym obcym na ziemi konsekrowanej krwią Męczenników.
Mit „grobu Piotra” jako narzędzie apostazji
Modernistyczna narracja o „odkryciu” relikwii św. Piotra w XX wieku to teologiczne oszustwo. Już w 1912 r. Święte Oficjum w dekrecie Lamentabili sane exitu potępiło błąd mówiący, że „Ewangelie w wielu opowiadaniach podawali nie to, co rzeczywiście miało miejsce, ale to, co uważali, że przyniesie większą korzyść odbiorcom, chociażby to było fałszywe” (propozycja 14). Tymczasem cała koncepcja „archeologicznego dowodu” na istnienie Piotra w Rzymie służy zastąpieniu wiary dowodem naukowym – dokładnie jak nauczali moderniści potępieni przez św. Piusa X. „Wiara jako przyzwolenie umysłu opiera się ostatecznie na sumie prawdopodobieństw” – głosi potępiona teza 25 z Lamentabili, co idealnie opisuje metodologię posoborowych „badaczy”.
Wykopaliska pod Bazyliką, zainicjowane przez masona Pacellego („Pius XII”), od początku służyły zastąpieniu nadprzyrodzonej pewności wiary „naukowym consensusem”. Gdy w 1968 r. antypapież Montini („Paweł VI”) ogłosił autentyczność znalezionych kości, uczynił to bez żadnego procesu kanonicznego, wbrew zasadom rozpoznawania relikwii ustalonym przez Benedykta XIV w De Servorum Dei Beatificatione. Wystawienie tych szczątków przez bergoglia podczas pseudo-Mszy w 2013 r. to akt teatralnej profanacji, porównywalny jedynie z heretyckimi eksperymentami Lutra.
Vatican Media: agendą masońskiej dekonstrukcji
Zaangażowanie „Vatican Media” w produkcję filmu Pratta odsłania prawdziwy cel struktur posoborowych: przekształcenie Świętego Miasta w ekumeniczny park tematyczny. Już Pius IX w Syllabusie błędów potępił tezę, że „Kościół winien się pogodzić z postępem, liberalizmem i współczesną cywilizacją” (błąd nr 80). Tymczasem współpraca z Hollywoodzkim celebrytą, który w wywiadach chwali się „codzienną modlitwą” przy jednoczesnym promowaniu rozkładowej moralnie rozrywki („Guardians of the Galaxy”), to de facto akceptacja zasady: „każdy człowiek jest wolny w przyjęciu i wyznawaniu tej religii, którą za prawdziwą uzna pod przewodnictwem światła rozumu” (potępiony błąd 15).
Vera Roma vs. neo-pogański spektakl
Prawdziwa czcią św. Piotra zawsze płynęła z nieprzerwanej sukcesji apostolskiej i niezmiennej doktryny, nie zaś z archeologicznych artefaktów. Św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice podkreślał, że papież otrzymuje władzę z nadania Chrystusa, nie zaś z posiadania grobu w Rzymie. Tymczasem sekta posoborowa, pozbawiona ważnej sukcesji apostolskiej (święcenia od 1968 r. nieważne z powodu zmienionych formuł sakramentalnych), usiłuje budować swoją legitymizację na „dowodach materialnych” – dokładnie jak czynią to sekty protestanckie odrzucające Magisterium.
Katolicki Rzym to Wieczne Miasto strzegące depozytu wiary, nie zaś „nekropolia” wystawiana na pokaz jak egipskie piramidy. „Kościół Boży, udzielając bez ustanku pokarmu duchowego ludziom, rodzi i wychowuje coraz to nowe zastępy świętych mężów i niewiast” (Pius XI, Quas Primas). W obliczu tej prawdy film Pratta jest jedynie kolejnym epizodem w dramacie apostazji, gdzie miejsce Krzyża zajmuje kamera, Ewangelię zastępuje scenariusz, a wieczność – bilans box-office’owy.
Wierni katolicy trwają przy prawdziwym grobie Piotra – którym jest niezmienna Wiara Apostolska, strzeżona przez tych nielicznych kapłanów, którzy zachowali ważne święcenia i czystość doktryny. Reszta to tylko „grobowiec wybielany” (Mt 23,27), gdzie relikwie stają się rekwizytami w spektaklu antychrystusowej globalizacji.
Za artykułem:
Gwiazdor „Jurassic World” poprowadzi film dokumentalny o grobie św. Piotra (opoka.org.pl)
Data artykułu: 07.12.2025
