Portal eKAI informuje o przeprowadzeniu tzw. nabożeństwa akatystu w murach Wyższego „Seminarium Duchownego” w Radomiu, pod pretekstem uroczystości Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marji Panny. Wydarzenie zaplanowano na 7 i 8 grudnia 2025 roku, z udziałem „księdza” Andrzeja Zarzyckiego oraz „alumnów”.
Liturgiczna hybryda jako wyraz doktrynalnego bankructwa
Przedstawiona relacja ujawnia pełną skalę apostazji struktury posoborowej. Tak zwany akatyst, choć prezentowany jako „starożytny hymn liturgiczny”, w rzeczywistości stanowi element schizmatyckiej liturgii bizantyńskiej, odrzuconej przez katolicką Tradycję po Wielkiej Schizmie Wschodniej. Jak przypomina Pius XI w encyklice Quas primas: „Kościół Boży, udzielając bez ustanku pokarmu duchowego ludziom, rodzi i wychowuje coraz to nowe zastępy świętych mężów i niewiast, a Chrystus tych, którzy Mu byli w Królestwie ziemskim wiernymi i posłusznymi poddanymi, nie przestaje powoływać do szczęścia w Królestwie niebieskim”. Wierność Chrystusowemu Królestwu wyklucza wszelką współpracę ze schizmą.
„W jego tekście jest mnóstwo sformułowań biblijnych odnoszących się do Maryi, jako Tej, która przyniosła na świat Zbawiciela” – powiedział ks. Zarzycki.
To stwierdzenie demaskuje teologiczną naiwność organizatorów. Jak zauważa Święte Oficjum w dekrecie Lamentabili sane exitu, „dogmaty wiary nie są wynikiem interpretacji faktów religijnych przez ludzki umysł”. Przyjęcie formy modlitewnej powstałej w środowisku odrzucającym prymat Piotrowy i katolickie dogmaty (w tym właśnie Niepokalane Poczęcie!) stanowi akt zdrady Magisterium.
Pseudomodlitwa jako narzędzie ekumenicznej destrukcji
Wspomniane „nabożeństwo” realizuje dokładnie potępione w Syllabusie błędne zasady:
- Błąd 18: „Protestantyzm jest niczym więcej niż inną formą tej samej prawdziwej religii chrześcijańskiej” – tu zastosowany wobec schizmy wschodniej
- Błąd 77: „W dzisiejszych czasach nie jest już stosowne, aby religia katolicka była uważana za jedyną religię Państwa”
Jak ostrzegał św. Pius X w Pascendi Dominici Gregis: „Moderniści dążą do zniszczenia wszelkich dogmatycznych definicji, zastępując żywą wiarę mglistym uczuciem religijnym”. Włączenie elementów liturgii schizmatyckiej do formacji „kleryków” to jawne łamanie kanonu 1258 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., zabraniającego „aktywnego uczestnictwa w kultach niekatolickich”.
Patologia formacji w neo”seminariach”
„Od połowy listopada ćwiczyliśmy praktycznie tylko śpiew akatystu” – powiedział alumn Szymon Figarski.
To zdanie obnaża całkowity upadek formacji duchowej w instytucjach posoborowych. Gdy prawdziwe seminaria duchowne poświęcały czas na studiowanie Sumy Teologicznej, liturgiki i prawa kanonicznego, dzisiejsi „alumni” marnują miesiące na ćwiczeniu schizmatyckich śpiewów. Brak wzmianki o nauce łaciny, patrologii czy dogmatyki – zastąpionej ekumenicznymi eksperymentami – dowodzi całkowitego zerwania z katolicką formacją kapłańską.
Oazowa deformacja świadomości religijnej
„Na nabożeństwo przychodzą znajomi, z którymi miałam radość uczestniczyć w wielu oazach wakacyjnych jako animatorka” – powiedziała Julia Brendel.
Wspomnienie ruchu oazowego – tego samego, który stał się inkubatorem komunistycznej infiltracji i teologicznego modernizmu – kończy obraz duchowej degrengolady. Jak wykazały dokumenty SB, ruchy pseudoodnowy były świadomie wykorzystywane przez służby PRL do niszczenia katolickiej tożsamości. Kontynuacja tych praktyk po 1989 r. potwierdza jedynie masoniczną ciągłość projektu destrukcji Kościoła.
Doktrynalne sprzeczności akatystu
Twierdzenie, jakoby tekst akatystu zawierał „mnóstwo sformułowań biblijnych”, jest zwykłym sofizmatem. Schizmatycki hymn:
- Pomija dogmat o Niepokalanym Poczęciu (zdefiniowany dopiero w 1854 r.)
- Ignoruje katolicką naukę o Wniebowzięciu NMP
- Przedstawia błędną chrystologię pomijającą pełnię Bóstwa Chrystusa
Jak przypomina Pius IX w Syllabusie (błąd 22): „Zobowiązanie, które ściśle wiąże katolickich nauczycieli i autorów, ogranicza się tylko do tych rzeczy, które są proponowane do powszechnego przyjęcia jako dogmaty wiary poprzez nieomylny osąd Kościoła”. Żaden cytat biblijny nie może usprawiedliwić współpracy ze schizmą.
Zdrada misji seminarium
Prawdziwe seminarium duchowne ma za zadanie kształcić kapłanów gotowych do „odpierania błędów i rozprzestrzeniania światła prawdy katolickiej” (Pius XI, Ad catholici sacerdotii). Tymczasem radomska placówka produkuje przyszłych „duchownych”:
- Nieznających łaciny
- Promujących schizmatyckie praktyki
- Zanurzonych w oazowym sentymentalizmie
To nie przypadek, że wspomniana uroczystość odbywa się w przeddzień święta Niepokalanej – Matki Bożej, która w Lourdes potwierdziła dogmat ogłoszony przez Piusa IX, tego samego papieża, który w Syllabusie potępił wszystkie błędy dzisiaj realizowane w Radomiu.
Epilog: jedyne lekarstwo
W obliczu tej duchowej zarazy jedynym ratunkiem pozostaje powrót do integralnej wiary katolickiej:
- Odrzucenie ekumenicznej herezji
- Powrót do trydenckiej liturgii
- Odrzucenie nieważnych święceń posoborowych
- Odrzucenie „nabożeństw” sprzeciwiających się katolickiej jedności
Jak przypomina Chrystus Król: „Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie; a kto nie zbiera ze Mną, rozprasza” (Łk 11,23 Wlg). Wszelkie kompromisy ze schizmą to jawna zdrada naszego Pana i Króla.
Za artykułem:
08 grudnia 2025 | 09:48Akatyst wybrzmiał w radomskim seminarium (ekai.pl)
Data artykułu: 08.12.2025
