Portal Catholic News Agency (8 grudnia 2025) relacjonuje konferencję prasową organizacji Tennesseans for Alternatives to the Death Penalty (TADP), na której „przywódcy religijni” – w tym przedstawiciele „Konferencji Katolickiej Tennessee” – wezwali gubernatora Williama Lee do zaprzestania egzekucji i całkowitego zniesienia kary śmierci. Rick Musacchio, dyrektor wykonawczy „Konferencji Katolickiej Tennessee”, powołał się na nauczanie „ostatnich czterech papieży”, w tym „św. Jana Pawła II”, Benedykta XVI, Franciszka i „Leona XIV”, twierdząc, że sprzeciw wobec kary śmierci wynika z „ewangelicznej wartości poszanowania życia od poczęcia aż po naturalny kres”.
Zdrada katolickiej doktryny o sprawiedliwości
Stanowisko prezentowane przez Musacchio i „biskupów” Tennessee stanowi jawną apostazję od niezmiennego nauczania Magisterium. Pius XII w przemówieniu do prawników (5 czerwca 1953) jednoznacznie stwierdził: „Życie przestępcy nie jest nietykalne, gdyż pozbawienie go życia może być zgodne z wymaganiami sprawiedliwości i z dobrem społecznym”. Katezm Rzymski Soboru Trydenckiego naucza: „Władza karania zbrodniarzy śmiercią, gdy wymaga tego dobro publiczne, jest nie tylko dozwolona, ale może być nawet obowiązkiem rządzących” (Część III, V, 4).
„Biskupi” Tennessee posuwają się do bluźnierczego stwierdzenia:
„Prawdziwa sprawiedliwość chroni życie, nawet gdy karze zło”
– co jest jawnym zaprzeczeniem słów św. Pawła: „Nie bez przyczyny bowiem nosi miecz urzędnik Pański. Jest bowiem narzędziem Boga do wymierzenia pomsty na występnym” (Rz 13,4 Wlg).
Modernistyczna manipulacja autorytetem
Musacchio powołuje się na „św. Jana Pawła II” – postać która nie tylko nie jest świętą, ale której „kanonizacja” przez antypapieży jest nieważna. Co więcej, Jan Paweł II w encyklice Evangelium vitae (1995) wprowadził rewolucyjną tezę o „niekonieczności” kary śmierci w społeczeństwach współczesnych, sprzeczną z nauczaniem Leona XIII w Libertas praestantissimum (1888) oraz Piusa XII.
„Papież Leon XIV” – czyli Robert Prevost, obecny uzurpator na stolicy Piotrowej – jest cytowany jako autorytet w sprawach doktrynalnych, choć jako antypapież pozbawiony jest jakiejkolwiek władzy nauczycielskiej. Prawdziwy Kościół Katolicki naucza za św. Tomaszem z Akwinu: „Zabicie złoczyńców jest dozwolone, gdyż oni przez grzech zasłużyli na utratę życia” (Summa Theologiae II-II, q. 64, a. 2).
Ekumeniczna herezja i relatywizm
Konferencja TADP miała charakter ekumeniczny, co samo w sobie jest potępione przez Piusa XI w Mortalium animos (1928): „Kościół katolicki nigdy nie będzie uczestniczył w zgromadzeniach ekumenicznych, które zakładają równość wszystkich religii”. Pastor presbiteriański Sherard Edington głosił:
„Musimy szukać pojednania przez wiarę, że wszyscy mogą być zbawieni”
– co jest czystym pelagianizmem, potępionym na Soborze w Kartaginie (418 r.).
Jeszcze większą obrzydliwość stanowi wspominanie o „przebaczeniu” udzielonym mordercy przez rodzinę ofiary jako argument przeciwko sprawiedliwości. Prywatne przebaczenie nie usuwa obowiązku wymierzenia sprawiedliwości przez władzę świecką – jak nauczał św. Augustyn: „Miłosierdzie okazane winowajcy jest okrucieństwem wobec niewinnego” (List 153).
Naturalistyczna redukcja misji Kościoła
Cała argumentacja „przywódców religijnych” sprowadza się do utylitarystycznej kalkulacji: „kara śmierci jest droga”, „możliwe są błędy”, „więzienie wystarczy”. To czysty naturalizm, który pomija nadprzyrodzony wymiar sprawiedliwości i kary jako zadośćuczynienia za zło. Jak pisał św. Alfons Liguori: „Kara śmierci jest aktem najwyższej sprawiedliwości wobec Boga, którego prawo zostało złamane” (Theologia Moralis, Lib. III, tr. 4).
Artykuł nie wspomina ani słowem o „sprawiedliwości Bożej, która żąda zadośćuczynienia za grzechy” (Katechizm Soboru Trydenckiego) ani o zbawieniu duszy przestępcy poprzez godną śmierć w stanie łaski. Zamiast tego mamy humanitarną papkę o „przemianie” mordercy Harolda Wayne’a Nicholsa, który po 35 latach „wziął odpowiedzialność” za swoje czyny.
Fałszywy obraz katolicyzmu
„Konferencja Katolicka Tennessee” – jak wszystkie struktury posoborowe – nie reprezentuje prawdziwego Kościoła Katolickiego. Jej „biskupi” (J. Mark Spalding, David P. Talley, Mark Beckman) są nieważnie wyświęconymi modernistami, którzy przyjęli nielegalne „święcenia” po 1968 roku. Ich „nauczanie” to jedynie echo „teologii wyzwolenia w wydaniu północnoamerykańskim”, potępionej przez Święte Oficjum w 1949 roku.
Prawdziwy katolik nie może popierać abolicjonizmu w kwestii kary śmierci, gdyż jak stwierdza Katechizm kard. Gasparriego (1939): „Kara śmierci jest zgodna z prawem naturalnym i Boskim, gdy jest wymierzana przez prawowitą władzę w sprawiedliwym procesie”. Wierni muszą odrzucić ten kolejny przejaw apostazji struktury posoborowej i trwać przy niezmiennej nauce Kościoła katolickiego.
Za artykułem:
Tennessee faith leaders call on Gov. Lee to stop executions (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 08.12.2025
