Portal Catholic News Agency (9 grudnia 2025) informuje o decyzji „kardynała” Timothy’ego Dolana dotyczącej wypłaty ponad 300 milionów dolarów tzw. ofiarom nadużyć seksualnych w archidiecezji Nowy Jork. „Podjęliśmy szereg bardzo trudnych decyzji finansowych” – stwierdził „arcybiskup”, wymieniając redukcje etatów, cięcia budżetowe oraz sprzedaż nieruchomości, w tym byłej kurii za 100 milionów dolarów. Proces mediacyjny prowadzi emerytowany sędzia Daniel Buckley, współtwórca rekordowej ugody w Los Angeles (880 milionów dolarów). Struktura pozywa też ubezpieczyciela Chubb za uchylanie się od wypłat. Artykuł wspomina wcześniejsze ugody w Nowym Orleanie (230 mln), Rockville Centre (323 mln), Rochester (250 mln) i Syracuse (176 mln).
Kryzys jako owoc apostazji posoborowej
Przedstawiana jako „zadośćuczynienie” gigantyczna wypłata stanowi w rzeczywistości finansowe potwierdzenie bankructwa doktrynalnego sekty posoborowej. Gdyby neo-kościół zachował nienaruszoną dyscyplinę kanoniczną sprzed Vaticanum II – włącznie z „Cum crimen sollicitationis” Benedykta XIV (1741) i surowymi karami za przestępstwa obyczajowe – „horror nadużyć” (jak eufemistycznie nazywa to Dolan) nie zaistniałby w takiej skali. Tymczasem rewolucja liturgiczna i teologiczna po 1958 roku:
zniosła tradycyjne seminaria, zlikwidowała Święte Oficjum, dopuściła do święceń osoby o skłonnościach dewiacyjnych, a przede wszystkim zredukowała kapłaństwo do funkcji społecznej, odbierając mu charakter ontologicznej przemiany („character indelebilis”)
Monetyzacja świętokradztwa
Opłakany spektakl „ugód” z „ofiarami” odsłania trzy fundamentalne herezje neo-kościoła:
- Naturalizm – redukcja grzechu do przestępstwa karalnego przez państwo, a nie obrazę Boga wymagającą sakramentalnej pokuty (kan. 2359 KPK 1917)
- Relatywizm prawny – poddanie się jurysdykcji świeckich mediatorów (np. sędziego Buckley’a) sprzeczne z „Non possumus” Piusa IX wobec ingerencji władz cywilnych w sprawy kościelne
- Materializm – wiara, że pieniądze mogą „zakupić” przebaczenie, zamiast wymaganej „contritio cordis” (skruchy serca) i zadośćuczynienia Bogu
Warto odnotować, iż większość tzw. nadużyć dotyczyła przestępstw homoseksualnych, nie pedofilii – fakt konsekwentnie przemilczany przez media głównego nurtu.
Grabież majątku Kościoła na cele antykatolickie
Sprzedaż kurii na Manhattanie za 100 milionów i inne „trudne decyzje finansowe” to w istocie likwidacja dóbr zgromadzonych przez prawowitych katolików na przestrzeni wieków. Środki te – zamiast służyć misji ewangelizacyjnej – zasilą kieszenie adwokatów specjalizujących się w polowaniach na katolickie instytucje. Jak trafnie zauważył arcybiskup Marcel Lefebvre: „Moderniści niszczą Kościół od środka, by następnie sprzedać jego kamienie na budulec dla świata”.
Nie ma tu żadnego wezwania do publicznej pokuty, wynagradzających modlitw, ani tym bardziej uznania, że przyjmowanie święceń przez osoby niepowołane jest świętokradztwem. Milczenie o stanie łaski u „duchownych” i „ofiar” mówi więcej niż wszystkie miliony dolarów
Prawniczy teatr kosztem wiernych
Współpraca z firmami prawniczymi i mediatorami jak Buckley to całkowite odwrócenie porządku nadprzyrodzonego. Prawdziwy Kościół nakazywał:
- Wymierzał kary kanoniczne (suspendere, degradatio, ekskomunika)
- Nakładał obowiązek naprawy skandalu (kan. 2357 KPK 1917)
- Zapewniał dyskrecję chroniącą ofiary przed stygmatyzacją
Tymczasem „globalne ugody” służą jedynie:
- Wzbogaceniu korporacji prawniczych
- Zniszczeniu resztek katolickiej infrastruktury
- Wzmocnieniu antyklerykalnej narracji w mediach
Koszty apostazji
Fakt, że największe „zadośćuczynienia” płyną z diecezji będących niegdyś bastionami katolicyzmu (Nowy Jork, Los Angeles, Boston), nie jest przypadkiem. Stanowią one materialny dowód stopnia demoralizacji środowisk, które najszybciej przyjęły „ducha Soboru”. Gdy porównamy to z brakiem podobnych skandali w społecznościach trzymających się tradycyjnej dyscypliny – wniosek nasuwa się sam: ubi modernismus, ibi degeneratio moralis (gdzie modernizm, tam degeneracja moralna).
Cały ten proceder przypomina słowa Piusa XI z „Quas Primas” (1925): „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw (…) zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą”. Usunięcie Chrystusa Króla z życia „archidiecezji” zaowocowało królowaniem grzechu.
Za artykułem:
New York archdiocese announces $300 million settlement for victims of clergy abuse (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 09.12.2025
