Portal eKAI (10 grudnia 2025) relacjonuje wizytę „prezydium Konferencji Episkopatu Polski” w strukturach okupujących Watykan. „Abp Tadeusz Wojda SAC”, „abp Józef Kupny” i „bp Marek Marczak” spotkali się z urzędnikami „Dykasterii ds. Duchowieństwa”, zapowiadając kolejne konsultacje z antykościelnymi instancjami oraz audiencję u antypapieża Leona XIV. Komentowany tekst stanowi jawną demonstrację całkowitego podporządkowania polskich modernistów globalnemu projektowi destrukcji katolicyzmu.
Teatr pozorów w służbie antyewangelii
„Prezydium Konferencji Episkopatu Polski […] odwiedzili Dykasterię ds. Duchowieństwa, gdzie omówili z prefektem i z pracownikami tejże Dykasterii sprawy związane z formacją kapłańską”
Sformułowanie „formacja kapłańska” w kontekście posoborowej „Dykasterii ds. Duchowieństwa” odsłania prawdziwy cel tej wizyty: wdrożenie kolejnego etapu demontażu katolickiego kapłaństwa. Jak trafnie zauważył św. Pius X w encyklice Pascendi, moderniści systematycznie zastępują nadprzyrodzone powołanie „psychologicznym doświadczeniem” i „potrzebami wspólnoty”. „Dykasteria” ta od dziesięcioleci promuje herezję kapłaństwa funkcjonalnego, redukującego character indelebilis (nieusuwalne znamię) do roli społecznego animatora.
Kurialna synchronizacja błędów
Planowane spotkania z „Dykasterią ds. Biskupów” i „Dykasterią Nauki Wiary” stanowią część systemowego procesu unifikacji apostazji. Pierwsza z instytucji odpowiedzialna jest za selekcję „biskupów” według klucza lojalności wobec rewolucji soborowej – co Pius IX potępił w Syllabus errorum (pkt 23), przypominając, że „Romani Pontifices […] nie mogą być poddawani osądowi soborów”. Druga zaś, dawniej Święte Oficjum, przekształcona została w narzędzie relatywizacji dogmatów, co św. Pius X w Lamentabili sane uznał za „zdradę wobec Boskiego depozytu wiary” (pkt 22, 64).
Antypapież jako ośrodek antyautorytetu
„Papież zawsze bardzo życzliwie zwraca się do Polaków i mówi o Polsce”
Określenie antypapieża Leona XIV mianem „papieża” stanowi ciężki grzech przeciwko Pierwszemu Przykazaniu. Jak nauczał św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice: „Haereticus manifestus nullo modo potest esse Papa” (Jawny heretyk w żaden sposób nie może być Papieżem). Ustępujący od wiary następcy Jana XXIII są jedynie uzurpatorami, co Pius XII w konstytucji Vacantis Apostolicae Sedis jednoznacznie potwierdził, wykluczając heretyków od sukcesji Piotrowej.
Poligon eksperymentów nad Wisłą
Wspomniane przez „abp. Wojdę” rozmowy o „różnych kwestiach z życia Kościoła” należy rozumieć jako przygotowanie kolejnych etapów prześladowania resztek katolicyzmu w Polsce. W świetle doktryny Leona XIII (Satis cognitum), jakakolwiek współpraca z heretyckimi strukturami stanowi communicatio in sacris (współuczestnictwo w świętokradztwach) surowo zakazane przez prawo kanoniczne (KPK 1917, kan. 1258). Tymczasem komentowany artykuł ujawnia pełną integrację polskich modernistów z antykościołem:
- Użycie tytułów kościelnych wobec nieważnie wyświęconych osób (święcenia po 1968 r.)
- Legitymizacja nielegalnych struktur pseudo-dykasterii
- Propagandowe budowanie autorytetu antypapieża
Milczenie jako wyznanie wiary modernistów
Szczególnym potępieniem komentowanego tekstu jest całkowite pominięcie nadprzyrodzonej misji Kościoła. W relacji brak jakiejkolwiek wzmianki o:
- Głoszeniu Jezusa Chrystusa jako jedynego Zbawiciela
- Potrzebie nawrócenia i chrztu dla zbawienia
- Kultu Najświętszej Ofiary jako źródła łask
- Odrzuceniu herezji ekumenizmu i wolności religijnej
Jak trafnie diagnozował Pius XI w Quas primas: „Nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”. Tymczasem „prezydium KEP” uczestniczy w globalnym projekcie budowy „cywilizacji dialogu” – dokładnej antytezy Królestwa Chrystusa Króla.
„Myślę, że będzie to bardzo udana wizyta w Kurii Rzymskiej” – zauważył „abp Wojda”
Słowa te stanowią ostateczne potwierdzenie apostazji polskich modernistów. „Udaną” nazywa się wizytę w instytucji, która według Piusa IX (Syllabus, pkt 23) „zbłądziła wychodząc poza granice swojej władzy” oraz „przywłaszczyła sobie prawa książąt”. Wierni katolicy mogą jedynie lugubre spectaculum (żałosne widowisko) obserwować, jak dawni pasterze stają się wilkami w służbie Antychrysta.
Jedyne zbawcze wyjście
W obliczu tej demonstracji apostazji, przypominamy słowa św. Pawła: „Nolite communicare operibus infructuosis tenebrarum, magis autem redarguite” (Nie miejcie udziału w bezowocnych czynach ciemności, ale raczej piętnujcie je – Ef 5,11 Wlg). Jedyną właściwą postawą wobec neo-kościoła jest całkowite odrzucenie jego struktur, sakramentów i nauk – oraz powrót do niezmiennego Magisterium, prawdziwej Mszy Świętej i katolickich biskupów zachowujących wiarę ojców.
Za artykułem:
10 grudnia 2025 | 04:00Abp Wojda o wizycie prezydium KEP w Watykanie (ekai.pl)
Data artykułu: 10.12.2025
