Moralny upadek władzy: Trumpowska DOJ kontra prawda o szczepieniach
Portal LifeSiteNews (10 grudnia 2025) informuje o próbach Departamentu Sprawiedliwości administracji Trumpa umorzenia sprawy Brook Jackson, sygnalistki ujawniającej fałszowanie danych w badaniach klinicznych Pfizera nad szczepionką mRNA. DOJ argumentuje „nieograniczoną władzę” rządu do oddalania tego typu pozwów, pomimo niedawnych przyznań FDA co do zgonów dzieci „w wyniku” przyjęcia eksperymentalnych zastrzyków.
Zdrada podstawowego obowiązku władzy: ochrona życia i prawdy
„
Ventavia fałszowała dane, łamała procedury ślepej próby, zatrudniała niewłaściwie przeszkolony personel i opóźniała zgłaszanie niepożądanych odczynów poszczepiennych
” – czytamy w artykule, który demaskuje nie tylko korporacyjną przestępczość, ale przede wszystkim systemowe współudział struktur państwowych. Stanowisko DOJ, broniące „nieograniczonej władzy wykonawczej do umarzania spraw sygnalistów”, stanowi jawną zdradę podstawowego celu władzy cywilnej – strzeżenia prawdy i życia obywateli.
Kościół Katolicki naucza niezmiennie: „Władza świecka ma obowiązek uznać królewską godność Chrystusa i Jego święte prawo rozciągające się na wszystkie dziedziny życia społecznego” (Pius XI, Quas primas). Tymczasem obserwujemy odwrócenie porządku: państwo występuje jako obrońca korporacyjnych kłamstw przeciwko obywatelom domagającym się prawdy.
„Dobro wspólne” jako zasłona dymna dla farmakratycznej tyranii
Administracja Trumpa, chociaż formalnie wycofała się z mandatów szczepiennych, w praktyce kontynuuje filozofię „nieomylności” farmakratycznego establiszmentu. Argumentacja DOJ, że umorzenie służy „zachowaniu nieograniczonej władzy rządu”, jest jawnym przejawem modernistycznej herezji państwa-absolutu.
„Widzimy tu realizację punktu 39 Syllabusu błędów: ‘Państwo, jako źródło wszystkich praw, obdarzone jest władzą nie ograniczoną żadnymi granicami’” – potępiał Pius IX. Tym samym, nawet w tzw. konserwatywnym wydaniu, władza świecka odrzuca swą podległość wobec prawa naturalnego i moralnego.
Ofiary molocha postępu: dzieci jako współczesne holokausty
Przyznanie FDA, że „przynajmniej 10 dzieci zmarło po i w wyniku przyjęcia szczepionki COVID-19”, jest jedynie wierzchołkiem góry lodowej. Dr Vinay Prasad, Główny Oficer Medyczny FDA, w wycieczym mailu stwierdza:
„Prawda jest taka, że nie wiemy, czy bilansowo uratowaliśmy życie. Przerażające jest myślenie, że amerykańska regulacja szczepionek, w tym nasze działania, mogła zaszkodzić większej liczbie dzieci niż uratować”
To kwintesencja utylitaryzmu – filozofii potępionej już w Rerum novarum Leona XIII, gdzie papież przestrzegał przed „traktowaniem ludzi jak bydło robocze”. W świetle katolickiej moralności każda pojedyncza ofiara eksperymentu medycznego stanowi morderstwo, gdyż: „Żadna korzyść społeczna nie może usprawiedliwić bezpośredniego narażania życia niewinnych” (Pius XII, przemówienie do położników).
Teologiczny wymiar fałszerstwa: grzech przeciwko Duchowi Świętemu
Fałszowanie danych klinicznych, którego dopuścił się Pfizer przy milczącej współpracy Ventavii i FDA, sięga głębiej niż zwykłe oszustwo kontraktowe. To grzech przeciwko Duchowi Świętemu – zatwardziałość w kłamstwie pomimo oczywistej prawdy.
Kościół zawsze potępiał naukowe szalbierstwo jako formę bałwochwalstwa. Św. Tomasz z Akwinu w Summa Theologiae (II-II, q. 110) nauczał: „Kłamstwo jest wykroczeniem przeciw sprawiedliwości, gdyż pozbawia bliźniego prawa do prawdy”. Tym bardziej potępienia godne jest kłamstwo, którego ofiarą padają dzieci – najniewinniejsi członkowie społeczeństwa.
Trump i „zdrowa Ameryka”: polityczny modernizm w działaniu
Paradoksalnie, administracja Trumpa – choć nominalnie przeciwna „głębokiemu państwu” – reprodukuje najgorsze patologie modernistycznej biurokracji. Rezygnacja z wycofania szczepionek z rynku, mimo zatrudnienia krytyków jak Robert F. Kennedy Jr., pokazuje, że „polityka zdrowotna” stała się zakładnikiem farmakratycznych interesów.
Katolicka nauka społeczna nie pozostawia złudzeń: „Żadna władza nie może bezkarnie występować przeciwko prawom Boga” (Leon XIII, Libertas praestantissimum). Dlatego każda forma współpracy państwa z korporacjami szkodzącymi życiu obywateli jest nielegalna w porządku moralnym, nawet jeśli „legalna” w świecie zdechrystianizowanego prawodawstwa.
Posoborowa zapaść moralna: milczenie pseudo-hierarchii
Najtragiczniejszym aspektem całej afery jest kompletne milczenie tzw. hierarchów posoborowych. Gdy dzieci umierają w wyniku eksperymentalnych procedur medycznych, „biskupi” zajęci są promocją ekologicznego aktywizmu lub dialogu z islamem.
To jawna zdrada pasterskiego obowiązku, o którym św. Jan Chryzostom pisał: „Biskup ma krzyczeć jak trąba, gdy widzi grzech u bram miasta”. Tymczasem posoborowi „duchowni” ani słowem nie potępili farmakratycznej tyranii, popierając nawet szczepionkowe paszporty podczas pseudo-pandemii.
Katolicka odpowiedź: non possumus i odrzucenie współpracy ze złem
Wobec tej jawnojawnej apostazji władz – zarówno cywilnych, jak i kościelnych – katolicy mają jedno wyjście: całkowity opór cywilny. Jak uczył św. Tomasz More: „Posłuszeństwo władzy kończy się tam, gdzie zaczyna się nieposłuszeństwo Bogu”.
W praktyce oznacza to:
1. Odrzucenie wszelkich eksperymentalnych procedur medycznych narzucanych przez państwo-korporację.
2. Niezaprzestawanie ujawniania przestępstw medycznych, mimo represji ze strony „demokratycznych” władz.
3. Budowanie równoległych struktur życia społecznego opartych na prawie naturalnym i katolickiej moralności.
Jak ostrzegał Pius XI w Divini Redemptoris: „Gdy władza świecka wymaga tego, co sprzeczne z prawem Boga, wówczas staje się nielegalna i traci prawo do posłuszeństwa”. To credo, którym powinni kierować się wszyscy wierni w obliczu farmakratycznego totalitaryzmu.
Za artykułem:
Trump DOJ seeks to quash Pfizer whistleblower’s lawsuit over COVID shots (lifesitenews.com)
Data artykułu: 10.12.2025
