Portal katolicki CNA informuje o rezygnacji Curtisa Martina ze stanowiska dyrektora wykonawczego organizacji FOCUS (Fellowship of Catholic University Students) po niemal 30 latach kierowania tą strukturą. Według relacji z 12 grudnia 2025 r., Martin przechodzi do „rozszerzonej roli publicznej” jako „Założyciel”, pozostając w zarządzie organizacji, która w ostatnim roku dotarła do „60 000 studentów i parafian” poprzez ponad 1000 „misjonarzy” w 250 lokalizacjach.
Naturalistyczna sekularyzacja misji Kościoła
Przedstawiona narracja stanowi klasyczny przykład przekształcenia nadprzyrodzonej misji Kościoła w przedsięwzięcie socjotechniczne. „Ponad 1200 wypraw misyjnych” oraz liczby uczestników służą tu jako pogański fetysz skuteczności, całkowicie pomijając kwestię rzeczywistego uświęcenia dusz czy ważności udzielanych sakramentów. Jak trafnie zauważył Pius XI w Quas primas: „Nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego” (1925). Tymczasem FOCUS, podobnie jak inne struktury neo-kościoła, redukuje ewangelizację do technik menedżerskich i budowania relacji, co stanowi jawne odrzucenie dogmatycznej zasady extra Ecclesiam nulla salus.
Teologiczne bankructwo „nowej ewangelizacji”
„Michaelann Martin last year described receiving the Mother Angelica Award as ‘a humbling honor for both of us’. ‘We are grateful to Mother Angelica for her example of faith and courage, and to EWTN for continuing her work of evangelization’”.
Przyznanie nagrody imienia Matki Angeliki – postaci ściśle związanej z posoborową destrukcją – unaocznia duchową pustkę całego przedsięwzięcia. Jak czytamy w Syllabusie błędów Piusa IX: „Kościół nie tylko powinien nigdy potępiać filozofię, ale powinien tolerować jej błędy, pozostawiając jej korektę samej sobie” (pkt 11). To modernistyczne przekonanie legło u podstaw całej „misji” FOCUS, gdzie katolicka doktryna została zastąpiona psychologią i metodami coachingowymi.
Ogłoszenie powstania FOCUS w 1997 roku podczas programu „Mother Angelica Live” symbolicznie wiąże tę inicjatywę z anty-liturgiczną rewolucją posoborową. Brak jakiejkolwiek wzmianki o Najświętszej Ofierze, stanie łaski uświęcającej czy obowiązku należenia do prawdziwego Kościoła potwierdza, że mamy do czynienia z kolejną mutacją naturalistycznej herezji potępionej już w Lamentabili sane exitu: „Objawienie było tylko uświadomieniem sobie przez człowieka swego stosunku do Boga” (pkt 20).
Masonizująca struktura władzy
Przejście Martina do roli „Założyciela” i powołanie Tima Thomana na „tymczasowego dyrektora wykonawczego” odsłania korporacyjny charakter całej struktury, wzorowanej na protestanckich megakościołach. Thoman deklaruje: „Pomysł pracy z ludźmi, którzy budzą się i przychodzą do pracy z miłością do Jezusa i pragnieniem pełnienia Jego woli”, co stanowi ewidentne naruszenie kanonu 147 z Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., nakazującego kapłanom przede wszystkim „sprawowanie czynności świętych i modlitwę”.
Opisywana „sukcesja przywództwa” przypomina masońskie praktyki rotacji władzy, gdzie pozorna zmiana osób służy utrwaleniu antykatolickich struktur. Jak trafnie zauważył św. Pius X w Pascendi Dominici gregis: „Prawda zmienia się wraz z człowiekiem, ponieważ rozwija się wraz z nim, w nim i przez niego” – właśnie ta zasada przyświeca całej filozofii FOCUS.
Fałszywa mistyka liczby
Chlubienie się liczbą „20 000 osób wysłanych do ponad 50 krajów” stanowi karykaturalne odwrócenie hierarchii celów Kościoła. Już Leon XIII w Humanum genus przestrzegał przed „fałszywym przekonaniem, że można zbawić świat przez czysto zewnętrzną działalność”. Tymczasem organizacja nagradzana przez EWTN – medialnego giganta promującego posoborowe innowacje – koncentruje się wyłącznie na statystykach, całkowicie pomijając kwestię ważności szafarzy czy prawowierności głoszonej doktryny.
Wspomnienie o Michelle Duppong – rzekomej „słudze Bożej” z diecezji Bismarck – dodatkowo uwypukla duchowe niebezpieczeństwa. Procesy „kanonizacyjne” prowadzone przez struktury neo-kościoła, jak trafnie zauważył abp Lefebvre, służą „legitymizacji modernistycznych herezji przez tworzenie nowych pseudo-świętych”.
Duchowa pułapka „autentyczności”
Ostatnie zdanie Martina: „Bądźmy tymi, którymi mamy być, aby przez nas Bóg mógł podpalić świat” stanowi klasyczny przykład teologicznej dwuznaczności potępionej przez św. Piusa X. W rzeczywistości FOCUS promuje religijną imitację, gdzie katolicka terminologia służy maskowaniu protestanckiej duchowości i psychologizacji wiary.
Jak czytamy w Lamentabili sane exitu: „Wiara jako przyzwolenie umysłu opiera się ostatecznie na sumie prawdopodobieństw” (pkt 25). Właśnie na tej modernistycznej zasadzie zbudowano całą metodologię FOCUS, gdzie „relacyjne” podejście zastępuje kerygmatyczną głoszenie niezmiennej prawdy katolickiej.
Opuszczenie stanowiska przez Martina po trzech dekadach „służby” nie oznacza końca tej destrukcyjnej organizacji, lecz jej instytucjonalne utrwalenie. Jak ostrzegał Pius XI: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw i gdy już nie od Boga, lecz od ludzi wywodzono początek władzy, stało się iż zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą” (Quas primas). Dopóki struktury te nie powrócą do jedynej prawowitej Ofiary Mszy Świętej i nieodwołalnych dogmatów wiary, pozostaną jedynie kolejnym narzędziem w rękach modernistycznej anty-kościelnej rewolucji.
Za artykułem:
Curtis Martin steps down as CEO of FOCUS after nearly 3 decades leading ministry group (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 13.12.2025
