Portal LifeSiteNews (13 grudnia 2025) relacjonuje, że Dykasteria ds. Duchowieństwa struktury posoborowej unieważniła decyzje „biskupa” Michaela Fishera o zamknięciu parafii Our Lady of Peace w Clarence oraz Holy Apostles w Jamestown (Diecezja Buffalo). Organizacja Save Our Buffalo Churches (SOBC) ogłosiła również zawieszenie nakładanych na parafie „składek odnowy” z powodu „poważnych wątpliwości” watykańskiej biurokracji. Decyzje te następują po listopadowym unieważnieniu likwidacji parafii św. Bernadetty w Orchard Park i Matki Bożej Bistricy w Lackawannie.
„Diecezja oczywiście zastosuje się do tego orzeczenia” – deklaruje „ksiądz” Bryan Zielenieski, „wikariusz ds. Inicjatywy Odnowy”, dodając: „W pełni popieramy prawo parafii do odwoływania się od naszych decyzji dotyczących zamknięć i połączeń”. Tzw. „Droga Odnowy” zakładała likwidację 80 „miejsc kultu” – połowy istniejących struktur – tłumaczoną
„spadkiem liczby wiernych, brakiem powołań, wzrostem sekularyzmu i nadużyciami seksualnymi duchownych w przeszłości”
.
Kanoniczny teatr cieni
Cały spektakl „odwołań” i „unieważnień” stanowi jawną drwinę z zasad prawa kanonicznego. Jak przypomina kanon 153 §1 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r.: „Nikt nie może być sędzią we własnej sprawie”. Tymczasem posoborowa sekta pozwala sobie na kuglarskie przedstawienie, gdzie ta sama władza, która niszczy parafie, „łaskawie” uznaje własne błędy. Jak zauważa św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice: „Heretyk traci jurysdykcję ipso facto” – „biskup” Fisher, jako członek modernistycznej sekty, nie posiada żadnej władzy nad wiernymi.
Świętokradztwo jako norma
Relacjonowana sprzedaż kościoła św. Gerarda w 2017 r. oraz historycznej świątyni za 250 000$ na meczet w 2022 r. stanowi zdradę podstawowych zasad katolickich. Kanon 1182 KPK 1917 stanowi jasno: „Konsekrowane kościoły nie mogą być wykorzystywane do celów świeckich bez dyspensy Stolicy Apostolskiej”. Tymczasem posoborowcy – jak donosi portal – regularnie „sprzedają świątynie grupom muzułmańskim”, co Pius XI w Quas Primas nazwałby „zdradą królewskiego panowania Chrystusa”.
Przyczyny upadku: milczenie o istocie
Wymieniane przez Zielenieskiego przyczyny kryzysu – „brak wiernych, powołań, sekularyzacja” – to jedynie objawy apostazji doktrynalnej. Jak nauczał św. Pius X w Lamentabili sane: „Kościół nie jest dziełem ludzkim, lecz Bożym”. Prawdziwą przyczyną jest odrzucenie Ofiary Mszy Świętej na rzecz „stołu zgromadzenia” (Novus Ordo) oraz unieważnienie sakramentów przez zmianę formuł święceń (Paul VI). W efekcie – jak pisał Pius XII w Sacramentum Ordinis – „brak ważnych kapłanów, a więc i prawdziwej Eucharystii”, co nieuchronnie prowadzi do dezercji wiernych.
Finansowa grabież pod płaszczykiem „odnowy”
Wspomniane przez SOBC „świadczenia ocenne” (assessment contributions) nałożone na parafie to klasyczna taktyka masońskiej infiltracji opisana w Syllabusie błędów Piusa IX (pkt 26, 40). Jak zauważa encyklika Vehementer Nos św. Piusa X: „Zabieranie kościelnych dóbr pod pretekstem reform zawsze służyło wrogom Kościoła”. „Droga Odnowy” okazuje się drogą grabieży, gdzie wierni muszą płacić za własną duchową eksterminację.
Rodzina parafii – antykościelna utopia
Model „Rodzin Parafialnych” (Families of Parishes), łączący po 3-4 wspólnoty, stanowi bezpośrednie zaprzeczenie katolickiej eklezjologii. Jak naucza Sobór Trydencki (sesja XXIII, rozdz. 4): „Każda parafia musi mieć własnego proboszcza odpowiedzialnego przed biskupem za dusze”. Tymczasem współczesne „rodziny” to:
- Zniesienie osobistej odpowiedzialności duszpasterskiej
- Wprowadzenie kolegialnej anarchii
- Przygotowanie gruntu pod dalsze likwidacje
Św. Pius X w Vehementer Nos potępił takie praktyki jako „sprzeczne z naturą Kościoła i prawami Boga”.
Skandaliczna sukcesja apostatów
Wspomniany w artykule „biskup” Richard Malone – zmuszony do rezygnacji w 2019 r. za tuszowanie homoseksualnych nadużyć – to tylko ogniwo w łańcuchu zdrady. Jego następca, Fisher, kontynuuje dzieło destrukcji. Jak zauważa bulla Cum Ex Apostolatus Officio Pawła IV: „Heretycy automatycznie tracą urząd, a ich dekrety są nieważne”. Cała „diecezja” Buffalo stanowi więc twór czysto cywilny, pozbawiony nadprzyrodzonej legitymizacji.
Milczenie o jedynym lekarstwie
W całym artykule brak jakiejkolwiek wzmianki o:
- Nawróceniu poprzez post i modlitwę
- Przywracaniu prawdziwej Mszy Świętej
- Publicznym akcie wynagrodzenia Najświętszemu Sercu Jezusa
Tymczasem Pius XI w Quas Primas nauczał: „Pokój Królestwa Chrystusowego nie może zapanować, dopóki jednostki i państwa wyrzekają się posłuszeństwa wobec Boga”. Modernistyczna sekta z Buffalo odrzuca tę prawdę, preferując biurokratyczne gry pozorów.
Sedewakantystyczna perspektywa
Dla wiernych trwających przy niezmiennej wierze katolickiej, opisane wydarzenia stanowią jedynie dalszy ciąg posoborowego spektaklu. Jak przypomina kanon 188 §4 KPK 1917: „Każdy urząd staje się wakujący ipso facto poprzez publiczne odstępstwo od wiary”. „Biskup” Fisher i jego zwolennicy – jako członkowie sekty pozbawionej ważnych święceń – nie mają władzy zamykać ani otwierać czegokolwiek. Prawdziwe rozwiązanie kryzysu wymaga:
- Publicznego wyrzeczenia się posoborowych herezji
- Przyjęcia sakramentów od ważnie wyświęconych kapłanów
- Oddania diecezji pod opiekę Niepokalanego Serca Marji
Aż do tego czasu, „decyzje” watykańskiej dykasterii pozostaną jedynie szatańską parodią prawdziwego życia Kościoła.
Za artykułem:
Vatican stops two more church closures in the Diocese of Buffalo (lifesitenews.com)
Data artykułu: 13.12.2025
