Portal Catholic News Agency (14 grudnia 2025) relacjonuje uroczystości Jubileuszu Więźniów – ostatniego wielkiego wydarzenia Świętego Roku pod przewodnictwem antypapieża Leona XIV. W rytuale określonym jako „Msza” wzięło udział 6 000 osób z 90 krajów, w tym więźniowie, ich rodziny oraz funkcjonariusze systemu penitencjarnego. Homilia uzurpatora watykańskiego tronu koncentrowała się na postulatach „sprawiedliwości naprawczej” i „reintegracji”, pomijając całkowicie nadprzyrodzony wymiar pokuty i zbawienia.
Naturalistyczna redukcja jubileuszu
Wydarzenie stanowi jaskrawą ilustrację całkowitego odejścia neo-kościoła od katolickiej eschatologii. Jak stwierdził antypapież:
„należy uznać, że mimo wysiłków wielu, nawet w systemie penitencjarnym jest jeszcze wiele do zrobienia”.
To zdanie, pozornie niewinne, odsłania naturalistyczną mentalność posoborowia, gdzie zbawienie duszy zastąpiono socjotechniką, a nadprzyrodzone dzieło odkupienia – programami resocjalizacyjnymi.
Antypapież powołał się na Księgę Izajasza (35,10), interpretując ją w czysto doczesnym kontekście:
„to Bóg wykupuje, odkupuje i wyzwala”.
Tymczasem Doctor Communis św. Tomasz z Akwinu precyzuje: „Odpuszczenie grzechów dokonuje się tylko przez Chrystusa, którego zasługi są nam udzielane przez sakramenty” (STh III, q. 62 a. 5). Brak choćby wzmianki o konieczności łaski uświęcającej, spowiedzi czy zadośćuczynienia Bożej sprawiedliwości demaskuje protestanckie korzenie tej pseudo-teologii.
Sprawiedliwość bez Boga
Najbardziej szokujące jest całkowite przemilczenie kwestii kary wiecznej. W miejsce katolickiego pojmowania sprawiedliwości – będącej cnotą moralną oddającą Bogu i bliźniemu to, co im się należne – zaproponowano humanitarną karykaturę:
„sprawiedliwość to zawsze proces naprawy i pojednania”.
To jawna herezja potępiona przez Piusa VI w konstytucji Auctorem fidei (1794), która odrzucała próby zastąpienia sprawiedliwości Bożej „czystą miłością”. Jak nauczał św. Augustyn: „Kto nie uznaje wiecznego potępienia, niech nie udaje, że wierzy w Ewangelię” (De civitate Dei XXI, 23).
Świętokradztwo komunijne
Organizatorzy z dumą podkreślali, że „hostie użyte podczas liturgii zostały wyprodukowane przez więźniów w ramach projektu «Znaczenie Chleba»”. W świetle kanonu 1264 §1 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. jest to akt świętokradztwa, gdyż osoby w stanie grzechu śmiertelnego nie mogą uczestniczyć w wytwarzaniu przedmiotów kultu.
Co więcej, sama koncelebracja z udziałem strażników więziennych i policjantów stanowi pogwałcenie przepisów o czystości rytualnej. Jak przypomina św. Alfons Liguori: „Kapłan staje przed Bogiem nie jako jednostka, ale jako alter Christus, wymagający najwyższej świętości” (Del sacerdozio).
Fałszywe miłosierdzie bez pokuty
W całej homilii ani razu nie padło słowo „grzech”, „pokuta” czy „zadośćuczynienie”. Antypapież powtarzał zaś:
„nikt nie powinien zginąć, wszyscy mają być zbawieni”.
To jawne odrzucenie dogmatu o wiecznym potępieniu, potwierdzonego na Soborze Laterańskim IV (1215) i w konstytucji Benedictus Deus Benedykta XII (1336).
Prawdziwe miłosierdzie – jak uczył św. Bernard z Clairvaux – „nie znosi sprawiedliwości, ale ją wypełnia” (Sermo 1 in Adventu Domini). Tymczasem neo-kościół, idąc za błędami Faustyny Kowalskiej (której pisma znalazły się na Indeksie Ksiąg Zakazanych), propaguje sentymentalną karykaturę łaski, oderwaną od wymogów sprawiedliwości.
Posoborowa aposta
Kulminacją bluźnierczej ceremonii było wezwanie do „amnestii i ułaskawienia”, rzekomo inspirowane wolą zmarłego antypapieża Bergoglia. To bezpośrednie odrzucenie nauczania Piusa XII, który w encyklice Mystici Corporis (1943) przypominał: „Kościół nie może rezygnować z wymierzania kar doczesnych, gdyż są one lekarstwem na dusze i ochroną dla sprawiedliwych” (§68).
Całe wydarzenie stanowi namacalny dowód, że neo-kościół stał się narzędziem globalistycznej rewolucji moralnej. Jak przepowiedział św. Pius X: „Moderniści dążą do zniszczenia nie tylko religii, ale całego porządku społecznego” (Encyklika Pascendi dominici gregis, 1907).
Jedyną odpowiedzią wiernych pozostaje trwanie przy Extra Ecclesiam nulla salus i prawdziwej Ofierze Mszy Świętej, gdzie Chrystus-Król wciąż ofiaruje się za grzechy świata – nie w socjologicznych projektach, lecz w milczeniu konsekrowanych Hostii.
Za artykułem:
Pope Leo XIV urges mercy, reform as Jubilee of Prisoners closes Holy Year (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 14.12.2025
