Portal eKAI (14 grudnia 2025) relacjonuje apel uzurpatora Leona XIV zamieszczony w piśmie „Piazza San Pietro”, w którym zachęca do przeżywania „Bożego Narodzenia” poprzez unikanie „zakupowego dopingu” i zapraszanie ubogich na kolację. Antypapież wskazuje modernistycznego „świętego” Johna Henry’ego Newmana jako wzór walki z „mrokiem nihilizmu”. Całość stanowi klasyczny przykład redukcji misterium Wcielenia do świeckiego humanitaryzmu.
Naturalistyczna parodia świętości
„Unikajmy zakupowego dopingu” – moralizuje antypapież, przemieniając Boże Narodzenie w terapię antykonsumpcjonistyczną. Jak zauważa Pius XI w Quas primas, prawdziwy pokój płynie z uznania „panowania Zbawiciela naszego”, nie zaś z psychologicznych porad. Brakuje tu fundamentalnej prawdy: bez Ofiary Mszy Świętej i łaski sakramentalnej wszelkie „gesty solidarności” pozostają czczym aktem naturalnej cnoty.
Antypapież zaleca: „Zaprośmy na kolację wigilijną ubogą rodzinę albo choćby jedną osobę samotną”. Gdzie jednak wezwanie do ucztowania na Godach Baranka (Ap 19,9), gdzie przypomnienie, że największym ubóstwem jest stan grzechu śmiertelnego? Milczenie o obowiązku spowiedzi przed Komunią św. zdradza modernistyczną redukcję religii do socjologii.
Newman – heretycki „mistrz” posoborowia
Wskazanie Newmana jako „Doktora Kościoła” to jawna kpina z katolickiej nauki. Ten anglikański konwertyta głosił ewolucję dogmatów, sprzeczną z niezmiennością prawd wiary potwierdzoną przez św. Piusa X w Lamentabili (propozycja potępiona 21, 59). Jego beatyfikacja przez Bergoglia w 2019 i „kanonizacja” w 2025 to akt apostazji, nie zaś kanonizacji.
Jak trafnie zauważa Święte Oficjum w dekrecie Lamentabili, moderniści „mówią o Chrystusie, ale takim, jakim Go przedstawia wiara i pobożność chrześcijańska, wytworzona w świadomości wiernych” (propozycja 29). Newman idealnie wpisuje się w tę definicję – jego „duchowość” to produkt protestancko-liberalnej świadomości, nie zaś depozyt wiary.
Liturgiczne bankructwo
Całkowite przemilczenie liturgicznego wymiaru Bożego Narodzenia obnaża antykatolicki charakter posoborowia. Gdzie wspomnienie o Trzech Mszach świętych, o adoracji Nowonarodzonego w Najświętszym Sakramencie, o obowiązku uczestnictwa w Ofierze Ołtarza? „Antypapieskie” zalecenia redukują święto Godów Baranka do świeckiej uczty, co Pius XII w Mediator Dei nazwałby „świętokradzkim nadużyciem”.
Psychologizm zamiast ex opere operato
List pełen jest modernistycznej nowomowy: „niepokój”, „hiperboliczne poszukiwanie uznania”, „mrok nihilizmu”. Tymczasem Kościół zawsze nauczał, że prawdziwe uzdrowienie duszy pochodzi ex opere operato z sakramentów, nie zaś z psychoterapii. Jak przypomina Sobór Trydencki (sesja XIV, rozdz. 4), „spowiedź święta w sakramencie pokuty jest konieczna do zbawienia” – nie zaś „dialog” czy „wzajemne uznanie”.
Dylemat fałszywego miłosierdzia
Powołanie się na adhortację Dilexi te (2023) to jawna kapitulacja przed rewolucją. Dokument ten, podobnie jak bergogliańska Amoris laetitia, relatywizuje grzech i promuje komunię dla osób żyjących w związkach niesakramentalnych. Prawdziwe miłosierdzie, jak nauczał Pius XI, wymaga nawrócenia, nie afirmacji grzechu.
„Zamiast zakupowego dopingu, zaprośmy samotnych”
To zdanie streszcza całą głębię apostazji: redukcja religii do filantropii, zastąpienie Krzyża stołem zgromadzenia. Jak ostrzegał św. Pius X w Pascendi, moderniści „wszystko sprowadzają do człowieka”, odzierając wiarę z nadprzyrodzoności.
Podsumowanie: wigilia bez Baranka
Apel Leona XIV to klasyczny przykład posoborowego zwiedzenia: Chrystus bez Krzyża, miłosierdzie bez pokuty, święto bez Ofiary. Jak przepowiedział Pius IX w Syllabusie (błąd 80), moderniści próbują „pogodzić się z postępem, liberalizmem i nowoczesną cywilizacją”, wyrzekając się królewskiej godności Zbawiciela. Jedyną odpowiedzią wiernych musi być trwanie przy sacrum – Mszy Wszechczasów i niezmiennym depozycie wiary.
Za artykułem:
Papież: przed Bożym Narodzeniem unikajmy zakupowego dopingu (ekai.pl)
Data artykułu: 14.12.2025
