Portal Catholic News Agency (15 grudnia 2025) relacjonuje entuzjastyczne reakcje protestanckich teologów na dokument Dykasterii Nauki Wiary Mater Populi Fidelis, który odradza używanie tradycyjnych tytułów Współodkupicielki i ogranicza stosowanie określenia Pośredniczka wobec Najświętszej Marji Panny. Wśród chwalących dokument znalazł się pastor luterański Tom Krattenmaker z Yale Divinity School, który uznał go za „bardzo pożądany” krok ku „jedności chrześcijańskiej”.
Teologiczne bankructwo posoborowego „magisterium”
Fałszywy dokument podpisany przez „kardynała” Fernándeza i zatwierdzony przez uzurpatora Leona XIV stanowi jawne odrzucenie nieprzerwanej Tradycji Kościoła Katolickiego. Jak przypomina papież Pius XI w encyklice Lux Veritatis: „Błogosławiona Dziewica zrodziła Odkupiciela rodzaju ludzkiego, była Jego szlachetną Towarzyszką w bolesnym dziele Odkupienia” (AAS 23, 1931). Tymczasem moderniści z posoborowej sekty, w duchu potępionej przez św. Piusa X zasady evolutio dogmatum, usiłują wymazać z pobożności wiernych prawdy wyrażone w modlitwie Sub Tuum Praesidium i litanii loretańskiej.
„Używanie «Współodkupicielki» nie byłoby odpowiednie” – stwierdza dokument, dodając, że tytuł „Pośredniczki” może „przyćmić lub nawet zaprzeczyć” roli Marji.
To bezczelne zakwestionowanie nauki św. Bernardyna ze Sieny, który w kazaniu o Niepokalanym Poczęciu nauczał: „Wszelka łaska, która kiedykolwiek została udzielona ludzkości, szła przez trzy ręce: z Chrystusa na Marję, z Marji na Kościół, z Kościoła na nas”. Również papież Benedykt XV w liście apostolskim Inter Sodalicia (1918) jednoznacznie stwierdzał: „Marja tak dalece współcierpiała i współumarła ze swoim Synem, że można Ją słusznie nazwać Odkupicielką rodzaju ludzkiego” (AAS 10, 1918).
Ekumeniczne bałwochwalstwo jako norma antykościoła
Fakt, że protestanccy heretycy – jak luteranin David Luy czy prezbiterianka Cynthia Rigby – entuzjastycznie przyjmują dokument, jest najdobitniejszym dowodem jego apostackiego charakteru. Jak ostrzegał papież Pius XI w encyklice Mortalium Animos: „Prawdziwy Kościół Chrystusowy jest tylko jeden… Ta jedność nie może być naruszona różnorodnością narodów czy obrządków” (AAS 20, 1928). Tymczasem struktury okupujące Watykan jawnie przedkładają aprobatę wrogów wiary nad wierność depozytowi objawienia.
Pastor Rigby z Austin Presbyterian Theological Seminary otwarcie przyznaje, że widzi w dokumencie „przełomowy moment” dla relacji z protestantami, pozwalający sprowadzić Marję do roli „przykładnej chrześcijanki”. To dokładnie realizacja modernistycznej strategii opisananej w encyklice św. Piusa X Pascendi jako „stopniowe i systematyczne dostosowywanie się do protestantyzmu” (AAS 40, 1907).
Demontaż katolickiej doktryny metodą semantycznych sztuczek
Dokument posoborowców stosuje typową dla modernizmu taktykę pozornego zachowania tradycyjnej terminologii przy radykalnej zmianie znaczenia. Gdy mowa o „współdziałaniu” Marji w dziele odkupienia, nie wspomina się ani słowem o jej „Fiat” u stóp krzyża jako Ofierze złożonej wraz z Synem – czego nauczał św. Alfons Liguori w Chwale Marji. Zamiast tego redukuje się jej rolę do abstrakcyjnego „przykładu wiary”, co stanowi jawną zdradę katolickiej ortodoksji.
Kardynał św. Robert Bellarmin w De Controversiis przypominał: „Błogosławiona Dziewica jest prawdziwie i właściwie nazywana Pośredniczką, ponieważ wyjednała nam miłosierdzie, którego potrzebowaliśmy”. Tymczasem uzurpatorska Dykasteria, w duchu potępionego przez św. Piusa X modernizmu, podważa samą możliwość poprawnego używania tego tytułu – co stanowi jawną herezję przeciwko konstytucji dogmatycznej Lumen Gentium pseudo-soboru Watykańskiego II!
Spisek przeciwko Królestwu Chrystusowemu
Cała ta operacja językowa służy realizacji masońskiego planu zniszczenia prawdziwego kultu. Jak pisał papież Pius XI w Quas Primas: „Jeżeli ludy prywatnie i publicznie uznałyby nad sobą władzę królewską Chrystusa, wówczas spłynęłyby na całe społeczeństwo niesłychane dobrodziejstwa”. Odrzucenie królewskiej godności Marji jako Królowej Nieba i Ziemi idzie w parze z odrzuceniem społecznego panowania Naszego Pana.
Nie przypadkiem dokument wydano podczas „Jubileuszu Duchowości Marjanej” – kolejnej posoborowej parodii prawdziwych świętych lat. Wystarczy porównać to z ostrzeżeniem papieża Leona XIII w Octobri Mense: „Wszelka cześć oddawana Matce Bożej – choć najwyższa – zawsze zmierza do uwielbienia Trójcy Przenajświętszej” (ASS 24, 1891). Dziś mamy do czynienia z jawnym marranizmem teologicznym, gdzie pod pozorem czci Marji wprowadza się protestanckie błędy.
Ostrzeżenie dla wiernych
Katolicy zachowujący wiarę przedsoborową muszą odrzucić ten dokument jako kolejny przejaw apostazji struktury antykościoła. Jak nauczał św. Robert Bellarmin: „Papież, który jest jawnym heretykiem, przestaje sam w sobie być Papieżem” (De Romano Pontifice). Tym bardziej dokument podpisany przez uzurpatora nie ma żadnej mocy wiążącej.
Prawdziwy kult Marji trwa w Kościele Cierpiącym – w katolickich wspólnotach wiernych Tradycji, gdzie odmawia się Różaniec, śpiewa Litanię Loretańską i głosi pełnię katolickiej prawdy o Bożej Rodzicielce. Tu wypełnia się proroctwo z Księgi Rodzaju: „Nieprzyjaźń położę między tobą a Niewiastą, między potomstwem twoim a potomstwem Jej” (Rdz 3,15 Wlg).
Za artykułem:
Some Protestant scholars welcome Vatican document clarifying Marian titles (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 15.12.2025
