Portal eKAI (15 grudnia 2025) relacjonuje wystąpienie arcybiskupa większego kijowsko-halickiego Światosława Szewczuka podczas Boskiej Liturgii w Melbourne. „Zwierzchnik” Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego wygłosił homilię opartą na przypowieści o uczcie, redukując zbawienie do nieokreślonej „propozycji”, pomijając przy tym kluczowe elementy katolickiej doktryny o łasce, grzechu pierworodnym i konieczności Kościoła do zbawienia. Całość wieńczyła promocja wątpliwego kultu „błogosławionej” Edigny, co stanowi klasyczny przykład posoborowego synkretyzmu religijnego.
Teologiczna redukcja zbawienia do humanitarnej propozycji
„Bóg nie narzuca nam swojej woli – On ją oferuje. Z tą łagodną miłością do każdego z nas posłał zaproszenie, a jedyne, co musimy zrobić, to na nie odpowiedzieć”
To stwierdzenie „arcybiskupa” Szewczuka stanowi jawną negację de fide prawdy o absolutnej konieczności łaski do zbawienia. Sobór Trydencki w dekrecie o usprawiedliwieniu stwierdza niezbicie: „Jeśliby ktoś mówił, że człowiek może być usprawiedliwiony przed Bogiem przez własne uczynki (…) bez łaski Bożej – niech będzie wyklęty” (sesja VI, kanon 1). Tymczasem modernistyczna narracja przedstawia łaskę jako bierną „ofertę”, którą człowiek może przyjąć lub odrzucić opierając się na własnych siłach – co jest czystym pelagianizmem potępionym już w V wieku.
Milczenie o grzechu i konieczności nawrócenia
W całym wystąpieniu zabrakło jakiegokolwiek odniesienia do status naturae lapsae (stanu natury upadłej) oraz konieczności prawdziwej pokuty jako warunku uczestnictwa w Uczcie Baranka. Św. Pius X w encyklice Pascendi demaskuje ten modernistyczny chwyt:
„Moderniści głoszą, że człowiek przez wiarę szuka Boga w nieświadomości swej duszy. Pomijają zaś, iż wskutek grzechu pierworodnego natura ludzka jest zepsuta i do prawdy niezdolna”
„Abp” Szewczuk posługuje się przy tym niebezpiecznym językiem relatywizacji:
„Być może wiele z tych rzeczy [przygotowań] są ważne, ale nie są konieczne”
Co stanowi jawne zaprzeczenie słowom Chrystusa: „Jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie” (Łk 13,3).
Eucharystia jako zwykła „uczta” zgromadzenia
Szczególnie wymowne jest sprowadzenie Najświętszej Ofiary do poziomu protestanckiej „uczty”:
„Eucharystia jest ucztą, na którą Pan zaprasza wszystkich”
Brak tu najmniejszej wzmianki o transsubstancjacji, Ofierze przebłagalnej czy konieczności stanu łaski u uczęszczających – co stanowi złamanie kanonu 731 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku. Pius XII w encyklice Mediator Dei przypomina:
„Ofiara eucharystyczna polega zasadniczo na bezkrwawym uwielbieniu Boga, w którym Jezus Chrystus jest obecny na ołtarzu jako ofiara, aby przez swoje pośrednictwo jednać ludzkość z Ojcem”
Polityczna instrumentalizacja kultu
Ceremoniał zakończył się promocją „relikwii” rzekomej „błogosławionej Edigny”, przedstawianej jako „patronka pielgrzymów” mająca „zjednoczyć trzy narody”. Ten synkretyzm religijno-polityczny idealnie wpisuje się w modernistyczną agendę zastępowania kultu świętych katolickich przez świeckie ideologie „braterstwa narodów”. Św. Pius X w Lamentabili potępił takie praktyki:
„Błądzą ci, którzy twierdzą, że kult świętych został wymyślony przez Kościół dla celów politycznych”
Prawdziwy kult relikwii wymaga certitudo moralis o autentyczności i heroiczności cnót – czego w przypadku posoborowych „błogosławionych” nigdy nie udowodniono zgodnie z przedsoborowymi procedurami kanonizacyjnymi.
Zdrada misji Kościoła na rzecz świeckiego nacjonalizmu
Najbardziej szokujące jest zakończenie przemowy:
„Życzę Wam (…) zwycięskiego Nowego Roku dla Ukrainy i dla każdego z nas, Ukraińców”
Gdzie tu miejsce dla Królestwa Chrystusowego, które „nie jest z tego świata” (J 18,36)? Pius XI w Quas Primas stanowczo potępia takie zawężenie:
„Królestwo Chrystusa obejmuje wszystkich ludzi – tak katolików, jak niekatolików i niechrześcijan. Błądzą ci, którzy je ograniczają do jednego narodu”
„Abp” Szewczuk nie wspomniał ani słowem o konieczności poddania Ukrainy pod panowanie Chrystusa Króla, co stanowi zdradę podstawowego obowiązku pasterza.
Posoborowa destrukcja eschatologii
W całym wystąpieniu zabrakło kluczowego elementu katolickiej doktryny – novissimorum (rzeczy ostatecznych). Brak ostrzeżeń przed Sądem Ostatecznym, piekłem ani czyśćcem. To milczenie jest szczególnie wymowne w kontekście słów:
„Nie będzie drugiego zaproszenia”
które powinno bezpośrednio nawiązywać do „miejcież się w pogotowiu; albowiem o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie” (Mt 24,44). Modernistyczna „uczta” staje się więc wydarzeniem czysto doczesnym, pozbawionym transcendentnego wymiaru.
Fałszywa ekumeniczna duchowość
Promowanie „bł. Edigny” jako patronki trzech narodów idealnie wpisuje się w posoborową strategię zastępowania katolickiej pobożności świeckim „dialogiem”. Św. Pius X w Pascendi demaskuje tę taktykę:
„Moderniści starają się zniszczyć pobożność ludową, a na jej miejsce wprowadzić pewną ogólną religijność, pozbawioną konkretnych form”
Prawdziwy kult świętych zawsze koncentrował się na ich heroicznej cnocie i wierności Magisterium – nigdy na służbie świeckim ideologiom.
Konkluzja: zgubna droga neo-ukrainizmu
Całe wystąpienie „abp” Szewczuka stanowi modelowy przykład posoborowej apostazji:
1. Relatywizacja dogmatów (pelagiańska wizja łaski)
2. Redukcja sakramentów do zwykłych znaków (protestancka „uczta”)
3. Instrumentalizacja kultu dla celów politycznych
4. Zanegowanie powszechnego królowania Chrystusa
5. Fałszywy ekumenizm niszczący jedyność Kościoła
Jak ostrzegał św. Pius X: „Modernizm jest syntezą wszystkich herezji” (Pascendi). Jedynym ratunkiem pozostaje powrót do niezmiennej doktryny katolickiej i odrzucenie modernistycznych uzurpatorów.
Za artykułem:
ukrainaBłogosławionego, szczęśliwego, zwycięskiego Nowego Roku dla Ukrainy! (ekai.pl)
Data artykułu: 15.12.2025
