Portal Opoka relacjonuje planowane spotkanie Wołodymyra Zełenskiego z Karolem Nawrockim w Warszawie 19 grudnia 2025 roku. Według informacji, wizyta ukraińskiego prezydenta ma dotyczyć współpracy obronno-przemysłowej oraz kwestii historycznych, w tym ekshumacji prowadzonych na Ukrainie. Rzecznik Nawrockiego, Rafał Leśkiewicz, wymienia jako główne tematy: „bezpieczeństwo, sprawy gospodarcze i historyczne”.
W całej relacji rzuca się w oczy całkowite pominięcie nadprzyrodzonej perspektywy, jaka powinna kształtować stosunki między narodami katolickimi. Pius XI w encyklice Quas primas (1925) nauczał niezbitej prawdy: „nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”. Tymczasem zapowiedziane rozmowy ograniczają się wyłącznie do horyzontalnego wymiaru „współpracy gospodarczej” i „bezpieczeństwa militarnego”, co stanowi klasyczny przejaw laickiego naturalizmu potępionego w Syllabusie Piusa IX (1865).
Polityka historyczna jako narzędzie relatywizacji
Wspomniane „sprawy historyczne” budzą szczególną podejrzliwość w kontekście trwającej od dekad instrumentalizacji pamięci. Kościół katolicki zawsze stał na stanowisku, że polityka historyczna winna służyć szerzeniu prawdy (Syllabus, pkt 39-42), nie zaś – jak to obserwujemy – budowaniu opartych na fałszu sojuszy politycznych. Brak jakiegokolwiek odniesienia do konieczności pojednania opartego na zasadach sprawiedliwości i miłosierdzia chrześcijańskiego dowodzi, że mamy do czynienia z kolejną odsłoną „polityki historycznej” oderwanej od moralności katolickiej.
„Jeśli chodzi o moją wizytę w Polsce, strona polska zaproponowała nam piątek. Myślę, że nie będziemy niczego odkładać. Dla nas bardzo ważne jest utrzymywanie relacji między nami a Polską”
Wypowiedź Zełenskiego ujawnia czysto utylitarne podejście do relacji międzynarodowych, gdzie „utrzymanie relacji” służy doraźnym interesom, nie zaś budowaniu cywilizacji miłości Chrystusa Króla. W tradycyjnej nauce społecznej Kościoła, jaką przedstawił Leon XIII w Immortale Dei (1885), władcy mają obowiązek podporządkowania polityki zagranicznej dobru wiecznemu narodów, czego w obecnych rozmowach nie sposób dostrzec.
Ekshumacje bez modlitwy – profanacja pamięci
Szczególnie bulwersujący jest sposób potraktowania kwestii ekshumacji. W katolickim ujęciu każda tego typu akcja winna być nacechowana szacunkiem dla śmiertelnych szczątków i towarzyszyć jej mają modlitwy za zmarłych. Tymczasem portal Opoka, powołując się na źródła rządowe, przedstawia ekshumacje jako wyłącznie techniczny element „polityki historycznej”, co stanowi jawną profanację pamięci zmarłych i pogwałcenie prawa kanonicznego (KPK 1917, kan. 1203).
Całość relacji utrzymana jest w duchu modernistycznej hermeneutyki ciągłości, gdzie Kościół sprowadzony został do roli obserwatora świeckich rozgrywek dyplomatycznych. Nie znajdziemy tu żadnego wezwania do modlitwy w intencji pokoju, żadnego odniesienia do obowiązku budowania sprawiedliwości społecznej w duchu encykliki Rerum novarum, żadnego śladu katolickiej nauki o państwie. To czysto naturalistyczne ujęcie potwierdza tylko głęboką apostazję struktur posoborowych od swego nadprzyrodzonego posłannictwa.
W świetle niezmiennej doktryny katolickiej każde spotkanie przywódców narodów powinno rozpoczynać się i kończyć modlitwą o łaskę rozeznania woli Bożej. Brak tego elementu w planowanych rozmowach dowodzi, że zarówno „prezydent” Nawrocki, jak i Zełenski działają w oderwaniu od królewskiej władzy Chrystusa, co nieuchronnie prowadzi do kolejnych konfliktów i niesprawiedliwości (Ps 2, 10-12 Wlg).
Katolicy wierni Tradycji nie mogą dać się zwieść tej świeckiej narracji. Prawdziwy pokój między narodami możliwy jest jedynie przez publiczne uznanie królewskiej władzy Chrystusa i podporządkowanie mu wszystkich sfer życia publicznego – czego żaden z uczestników zapowiedzianego spotkania nie ma zamiaru czynić.
Za artykułem:
Wołodymyr Zełenski spotka się z Karolem Nawrockim. 19 grudnia przyjedzie do Warszawy (opoka.org.pl)
Data artykułu: 14.12.2025
