Traditionalny katolicki wnętrze z kapłanem sedevacantystą w kasule przed ołtarzem, symbolizujące walkę z apostazją.

Demaskacja satanistycznych nadużyć w posoborowej pseudo-strukturze

Podziel się tym:

Zeznania o satanistycznych nadużyciach obnażają duchową pustkę posoborowego establishmentu

Portal LifeSiteNews relacjonuje zeznania Rachel Mastrogiacomo na Rome Life Forum, ujawniające rytualne nadużycia satanistyczne dokonywane przez rzekomego „księdza” katolickiego. Doniesienia te – choć wstrząsające – stanowią jedynie wierzchołek góry lodowej apostazji doktrynalnej i liturgicznej, która otwarła bramy Kościoła na infiltrację mocy piekielnych.

„Satanistyczne nadużycia rytualne […] dokonywane przez katolickiego kapłana […] sacrilegium i infiltracja okultystyczna wkroczyły do Kościoła od wewnątrz, umożliwione przez milczenie, tuszowanie i tchórzostwo wśród biskupów i urzędników watykańskich”

Podczas gdy relacja słusznie wskazuje na crimen sollicitationis (zbrodnię dopuszczania się nadużyć w konfesjonale) wśród duchownych posoborowych, pomija kluczowy kontekst teologiczny: prawdziwy Kościół Katolicki jako Mistyczne Ciało Chrystusa jest z natury nieomylny w swym Magisterium i święty w sakramentach (por. Pius XII, Mystici Corporis). Tymczasem struktura posoborowa – będąca antykościołem – od 1958 roku systematycznie niszczyła zarówno doktrynę, jak i dyscyplinę sakramentalną, co nieuchronnie prowadziło do takich ekscesów.

Milczenie hierarchii jako owoc soborowej rewolucji

Artykuł wspomina o „milczeniu i tuszowaniu” ze strony „biskupów i urzędników watykańskich”. To nie przypadek, lecz logiczna konsekwencja:

  1. Zniesienia Przysięgi Antymodernistycznej przez Jana XXIII (1962)
  2. Destrukcji świętej dyscypliny poprzez Sacrosanctum Concilium
  3. Przyjęcia zasady „wolności religijnej” (Dignitatis humanae), która de facto przyznała prawa szatanowi

Św. Pius X ostrzegał w Pascendi Dominici gregis: „Moderniści […] są zdolni do zniszczenia każdej religii, zwłaszcza zaś katolickiej”. Dzisiejsze skandale potwierdzają prorocze słowa świętego papieża.

Fałszywe remedium: fatimski mistycyzm zamiast powrotu do Tradycji

Artykuł sugeruje, że rozwiązaniem jest „nawrócenie przez cierpienie, oddanie się Chrystusowi i Matce Bożej”. Problem w tym, że:

  • Kult Fatimy – jak dowodzi dokument Fałszywe objawienia fatimskie – to masońska operacja psychologiczna (zwróć uwagę na symbolikę dat: 1917-2017)
  • „Nawrócenie Rosji” bez wskazania na katolicyzm otwiera drogę ekumenicznemu relatywizmowi
  • Prawdziwa pobożność maryjna istnieje jedynie w nierozerwalnej jedności z katolicką Mszą Świętą i nieomylnym Magisterium

Pius XI w Quas primas uczył: „Ludzie prywatnie i publicznie uznali nad sobą władzę królewską Chrystusa, wówczas spłynęłyby na całe społeczeństwo niesłychane dobrodziejstwa”. Tymczasem posoborowie zastąpiło Królestwo Chrystusa dialogiem z szatanem.

Duchowa bankructwo „odnowionej” liturgii

Najjaskrawszym dowodem apostazji jest milczenie o źródle problemu:

  • Nowa „msza” Paula VI (1969) usunęła modlitwy egzorcyzmu z obrzędu święceń
  • Rubryki Novus Ordo naruszają teologię Ofiary (kanon rzymski zredukowany do „opcji”)
  • Komunia na rękę i zaniechanie postu eucharystycznego profanują Najświętszy Sakrament

To nie przypadek, że 96% rzekomych „nadużyć duchownych” dokonano po 1965 roku – datie symbolicznej dla rewolucji liturgicznej. Jak pisał kardynał Alfredo Ottaviani w Krytycznej analizie Nowej Mszy: „Nowy ryt […] wyraźnie zmierza do zaspokojenia protestantów”.

Sedewakantystyczne rozwiązanie: powrót do źródeł łaski

Podczas gdy artykuł kończy się wezwaniem do „przebaczenia” – co jest ewidentnym przejawem protestanckiego sola fide – rozwiązanie problemu leży w:

  1. Uznaniu, że Stolica Piotrowa jest sede vacante od śmierci Piusa XII (1958)
  2. Powrocie do nienaruszonej Mszy Świętej i sakramentów sprzed 1958 roku
  3. Odrzuceniu całego dorobku Vaticanum II jako heretyckiego

Św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice naucza: „Papież jawny heretyk automatycznie traci urząd”. To klucz do zrozumienia obecnego kryzysu – uzurpatorzy w Watykanie od Jana XXIII po Franciszka utracili władzę przez publicam haeresim (publiczną herezję).

Jedyną drogą uzdrowienia jest więc odrzucenie całej posoborowej struktury i powrót do katolickiej Tradycji – nie poprzez „reformę”, lecz restauratio ab imis fundamentis (odnowę od fundamentów). Jak ostrzegał Pius X w Lamentabili sane exitu: „Modernizm jest syntezą wszystkich herezji”. Czas najwyższy uznać tę prawdę i działać zgodnie z nią.


Za artykułem:
Satanic ritual abuse SURVIVOR testifies in Rome
  (lifesitenews.com)
Data artykułu: 15.12.2025

Więcej polemik ze źródłem: lifesitenews.com
Podziel się tą wiadomością z innymi.
Pin Share

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, w jaki sposób przetwarzane są dane Twoich komentarzy.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.