Portal LifeSiteNews informuje o aresztowaniu pięciu muzułmanów planujących zamach terrorystyczny na jarmark bożonarodzeniowy w Bawarii. Prokuratura w Monachium oskarża 56-letniego egipskiego „imama”, 37-letniego Syryjczyka i trzech Marokańczyków w wieku 22, 28 i 30 lat o przygotowania do ataku metodą „rozjechania tłumu pojazdem”. Według Der Spiegel, motywem działań miał być „islamistyczny zamiar”, zaś kaznodzieja nawoływał do zabicia „jak największej liczby ludzi” podczas kazania w meczecie w okręgu Dingolfing-Landau.
Zewnętrzne symptomy wewnętrznej gangreny
Przedstawiony incydent odsłania jedynie wierzchołek góry lodowej głębokiego kryzysu duchowego Europy. Fakt, iż na ziemi niemieckiej – niegdyś kolebce Świętego Cesarstwa Rzymskiego – możliwa jest sytuacja, gdzie wyznawcy islamu publicznie planują mord niewinnych pod pozorem świąt Narodzenia Pańskiego, stanowi bezpośredni owoc apostazji narodów chrześcijańskich. Jak nauczał Pius XI w encyklice Quas primas: „Nie było i nie będzie szczęśliwego państwa tam, gdzie odrzucono jarzmo Chrystusa Króla”.
„Turecko-islamskiej wspólnocie Ditib” w Dingolfing twierdzącej, iż zatrudnia jedynie „państwowo wyszkolonych imamów z Turcji, którzy nie głoszą niczego złego”
Ta kuriozalna deklaracja demaskuje ducha kompromisu z bałwochwalstwem. Kościół katolicki zawsze jednoznacznie potępiał islam jako herezję sprzeciwiającą się Bóstwu Chrystusa. Sobór Florencki (1442) stanowczo ogłosił: „Święty Kościół Rzymski… mocno wierzy, wyznaje i głosi, że nikt pozostający poza Kościołem katolickim… nie może mieć udziału w życiu wiecznym, lecz pójdzie w ogień wieczny przygotowany diabłu i aniołom jego” (Bullę Cantate Domino). Tymczasem współczesne władze niemieckie finansują meczety, zaś posoborowe struktury prowadzą „dialog międzyreligijny” z wyznawcami fałszywego proroka.
Barykady zamiast nawrócenia
Artykuł z niemiecką skrupulatnością opisuje „zabezpieczenia antyterrorystyczne” i „koszty nowych systemów ochrony” (250 000 euro w Magdeburgu), całkowicie pomijając jedyne skuteczne remedium – nawrócenie niewiernych i przywrócenie publicznego panowania Chrystusa Króla. Jak trafnie zauważył św. Augustyn: „Cóż bowiem znaczy brak prześladowań, jeśli nie to, że nieprzyjaciel przestał prześladować, ponieważ widzi, iż nie ma przeciw komu walczyć?” (Mowa 13).
Milczenie o konieczności ewangelizacji muzułmanów i żydów stanowi grzech zaniechania. Już w 1864 r. Pius IX w Syllabusie błędów potępił tezę, jakoby „dobrą jest nadzieja na wieczne zbawienie wszystkich nie będących w prawdziwym Kościele Chrystusa” (punkt 17). Tymczasem współczesne „środki bezpieczeństwa” przypominają działania pogan tłumiących skutki, nie zaś przyczyny zła.
Teologiczne konsekwencje imigracyjnego szaleństwa
Przyjęcie milionów wyznawców islamu do Europy bez wymogu porzucenia błędów i przyjęcia chrztu św. stanowi akt zdrady cywilizacji chrześcijańskiej. Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 r. wyraźnie zabraniał katolikom „aktywnego uczestnictwa w obrzędach heretyckich” (kan. 1258), zaś Państwo Katolickie miało obowiązek chronić owczarnię przed wilkami (Jan 10:12). Jakże aktualne pozostają słowa Leona XIII: „Państwo odłączone od Kościoła stanie się państwem bez Boga, gdzie rządzić będą najgorsze namiętności” (Immortale Dei).
„W zeszłym roku w grudniu lekarz pochodzący z Arabii Saudyjskiej wjechał swoim SUV-em w tłum na jarmarku bożonarodzeniowym w Magdeburgu, zabijając sześć osób i raniąc setki”
Ten krwawy epizod unaocznia fiłosko „wolności religijnej” głoszonej przez sobór watykański II. Gdy w 1925 r. Pius XI ustanawiał święto Chrystusa Króla, podkreślał, że „królestwo naszego Odkupiciela obejmuje wszystkich ludzi”, dodając: „niechaj więc księża i władcy publicznie oddają cześć i posłuszeństwo królującemu Chrystusowi”. Tymczasem współczesne Niemcy, wyrzekłszy się swego chrześcijańskiego dziedzictwa, zbierają gorzkie żniwo relatywizmu.
Duchowa pustka pod płaszczykiem świąt
Opisywane jarmarki – ze swą komercjalizacją i „żywymi szopkami” atakowanymi przez zdemoralizowaną młodzież – są jedynie karykaturą autentycznej pobożności. Gdy zabrakło adoracji Nowonarodzonego w żłóbku, zastąpiono ją konsumpcją grzanego wina i kiełbas. Jak trafnie diagnozował św. Pius X w encyklice Pascendi, moderniści „redukują religię do sentymentalizmu pozbawionego intelektualnych fundamentów”.
Fakt, iż gangi imigrantów bezkarnie profanują protestanckie świątynie (opisane w artykule „oddawanie moczu w kościele”), stanowi logiczną konsekwencję dekadenckiego klimatu duchowego. Gdy Ludwig von Pastor pisał: „Naród, który wyrzeka się Chrystusa, skazuje się na barbarzyństwo”, przewidział obecny upadek Niemiec.
Jedyna droga ocalenia
Rozwiązaniem problemu islamskiego terroryzmu nie są antyterrorystyczne barykady, lecz powrót do jedynej Arkę Zbawienia – Kościoła katolickiego. Jak nauczał św. Pius V po bitwie pod Lepanto: „Nie siła armii, nie broń, ale Maryja Dziewica różańcem wyprosiła zwycięstwo”. Niemcy muszą odrzucić:
- Laicyzm i świecką konstytucję
- Ekumeniczne kompromisy z heretykami i niewiernymi
- Imigracyjną politykę sprzeczną z prawem naturalnym
- Posoborową liturgię, która przestała być skutecznym exorzizmem
Dopóki Europa nie uzna publicznie władzy Chrystusa Króla, dopóty będzie zmagać się z kolejnymi zamachami. Jak ostrzegał Ap. Paweł: „Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam?” (Rz 8:31). Odwrócenie się od Boga otwiera bramy piekła – najpierw duchowego, a potem fizycznego.
Za artykułem:
Islamic terror attack on German Christmas market foiled by police (lifesitenews.com)
Data artykułu: 16.12.2025
