Wideo opublikowane przez Biały Dom 14 grudnia 2025 przedstawia Jeanette Rubio, żonę sekretarza stanu Marco Rubio, opisującą rodzinny zwyczaj uczestnictwa w „pasterce” jako kluczowy element świątecznych tradycji. „Chodzimy na pasterkę. To coś bardzo dla nas ważnego. Świętujemy razem, bo chcemy zachować prawdziwy cel Bożego Narodzenia” – deklaruje żona polityka. W materiale pojawiają się również wypowiedzi innych żon urzędników administracji, z których część wspomina świeckie zwyczaje, jak uczestnictwo w balecie „Dziadek do orzechów”.
Teatr pozorów w cieniu antykościoła
Choć gest podkreślania znaczenia Mszy Świętej mógłby się wydawać godny pochwały, analiza doktrynalna ujawnia głębokie sprzeczności. Uczestnictwo w „pasterce” w strukturach posoborowych stanowi akt współudziału w profanacji kultu, gdyż – jak nauczał Pius XII – „Ofiara Mszy Świętej jest tym samym co Ofiara Krzyżowa” (Mediator Dei), podczas gdy Novus Ordo Missae redukuje ją do protestanckiej „wieczerzy pamiątkowej”.
Podczas Adwentu każdego wieczoru przygaszamy światła, zapalamy świece na wieńcu adwentowym i śpiewamy „O przyjdź Emmanuelu”
– dodaje Rachel Campos-Duffy, żona sekretarza transportu Seana Duffy’ego. Ten pozornie pobożny zwyczaj maskuje jednak zgubne konsekwencje modernizmu. Adwent w ujęciu posoborowym został pozbawiony eschatologicznego wymiaru, sprowadzony do sentymentalnego oczekiwania na „dzieciątko”, podczas gdy tradycyjna liturgia podkreśla podwójne przyjście Chrystusa: jako Sędziego w chwale i jako Dziecięcia w Betlejem.
Polityczna instrumentalizacja świętości
Biały Dom, promujący nagranie jako „przywracanie kultury katolickiej”, realizuje w istocie strategię synkretyzmu religijno-politycznego. Jak ostrzegał Pius XI w Quas primas (1925): „Państwa, które nie podporządkują swoich praw Chrystusowi Królowi, skazane są na ruinę”. Tymczasem administracja, w której służy Rubio, popiera aborcję, związki homoseksualne i inne formy apostazji prawa naturalnego.
Należy podkreślić, że Marco Rubio jest aktywnym uczestnikiem struktury antykościoła, uznającego antypapieży od Jana XXIII począwszy. Jego publiczne poparcie dla „pasterki” w rycie posoborowym stanowi klasyczny przykład reservatio mentalis, gdzie pozory katolicyzmu maskują zdradę doktryny. Jak zauważył św. Robert Bellarmin: „Jawny heretyk nie może być członkiem Kościoła” (De Romano Pontifice), co dotyczy również tych, którzy dobrowolnie współpracują z modernistyczną sekta.
Milczenie o istotnych prawdach wiary
Szczególnie wymowne są strategiczne przemilczenia w deklaracjach pań Rubio i Campos-Duffy:
- Brak wzmianki o konieczności ważnej spowiedzi przed przystąpieniem do Komunii Świętej
- Żadnej aluzji do obowiązku uczestnictwa w jedynej prawowitej Mszy Trydenckiej
- Kompletne pominięcie wymogu jedności z prawdziwym Kościołem Katolickim
Te luki doktrynalne świadczą o redukcji wiary do folkloru, gdzie zewnętrzne praktyki zastępują stan łaski uświęcającej. Jak trafnie zauważył Pius X w Lamentabili sane (1907): „Dogmaty są tylko interpretacją faktów religijnych przez świadomość” – co precyzyjnie opisuje modernistyczną mentalność prezentowaną w materiale.
Zagubieni pasterze w ciemności apostazji
Wideo kończy się wezwaniem do finansowego wsparcia portalu LifeSiteNews, który – choć deklaruje obronę życia – promuje iluzję reformy wewnątrz posoborowej struktury. Tymczasem, jak nauczał św. Cyryl Aleksandryjski: „Nie może być zgody między Chrystusem a Belialem” (List 45).
Prawdziwie katolickie świętowanie Bożego Narodzenia wymaga radykalnego odrzucenia wszystkich form współpracy z modernistyczną sektą, powrotu do integralnej doktryny i uznania, że – jak głosi Syllabus Piusa IX (1864) – „Kościół nie może pogodzić się z postępem, liberalizmem i współczesną cywilizacją” (punkt 80). Dopóki rodziny takie jak Rubiowie nie dokonają tego rozeznania, ich „pobożne praktyki” pozostaną jedynie faryzejskim teatrem.
Za artykułem:
Marco Rubio’s wife says her favorite Christmas tradition is attending Midnight Mass as a family (lifesitenews.com)
Data artykułu: 15.12.2025
