Portal Catholic News Agency (15 grudnia 2025) relacjonuje wydarzenie określane jako „Jubileusz Turystyki”, w którym około 400 osób uczestniczyło w rzymskiej pielgrzymce celebrującej rolę branży turystycznej we wspieraniu religijnych doświadczeń pielgrzymów. Isabella Ruggiero, przewodnicząca stowarzyszenia przewodników turystycznych, podkreśliła, że jubileusz dedykowany jest wszystkim pracownikom sektora turystycznego. Wspomniała o 30 milionach pielgrzymów spodziewanych w Rzymie podczas obecnego „Roku Nadziei”.
Profanacja idei jubileuszu
Przekształcenie świętej instytucji roku jubileuszowego w wydarzenie branżowe stanowi jawną degradację nadprzyrodzonego charakteru łaski. Anno Sancto według tradycyjnej dyscypliny kościelnej służył odpuszczeniu kar doczesnych poprzez vera poenitentia et caritas (prawdziwą pokutę i miłość). Tymczasem posoborowa imitacja sprowadza jubileusz do płytkiego festiwalu turystycznego, gdzie:
„Każda pielgrzymka i każda pojedyncza podróż jest wynikiem pracy dziesiątek osób, które pomagają zorganizować i przeprowadzić podróż”
Ta redukcja duchowości do logistyki odzwierciedla całkowite bankructwo teologiczne neo-kościoła. Brak jakiejkolwiek wzmianki o obowiązku stanu łaski u uczestników, konieczności spowiedzi czy zadośćuczynienia – elementów niezbędnych do uzyskania odpustów w autentycznym prawie kanonicznym (kan. 925 KPK 1917).
Synkretyzm zawodowy jako pseudo-duchowość
Koncepcja „religijnego wymiaru pracy w turystyce” to jawny przejaw modernistycznej herezji immanentyzmu, potępionej przez św. Piusa X w Pascendi Dominici gregis. Gdy Elizabeth Lev, rzekoma przewodniczka, określa wydarzenie jako:
„wielki moment pojednania” i „okazję do odnowienia radości i nadziei przewodzenia pielgrzymom”
– dokonuje się blasphemia w czystej postaci. Pojednanie z Bogiem następuje wyłącznie przez sakrament pokuty (kan. 870 KPK 1917), nie zaś przez aktywność zawodową. Rzekomy „przewodnik” utożsamia swoje zadanie zarobkowe z posługą duchową, co stanowi klasyczny przykład posoborowego pomieszania porządku naturalnego z nadprzyrodzonym.
Masonizacja przestrzeni sakralnej
Opis procesji z pochodniami przez Most Aniołów do „bazyliki” św. Piotra, zbiegającej się z odsłonięciem „szopki” na placu, ukazuje pełną profanację miejsc świętych. Autentyczna sztuka sakralna Berniniego, stworzona ad maiorem Dei gloriam (ku większej chwale Boga), zostaje sprowadzona do poziomu scenografii dla turystycznego spektaklu. Przejście przez „drzwi święte” pozbawione jest jakiegokolwiek znaczenia, gdyż:
- Wymagania odpustowe nie są spełnione (brak spowiedzi, komunii, modlitwy w intencji papieża)
- Sam rytuał „otwierania drzwi” w posoborowiu jest nieważną innowacją
Statystyki podane przez Ruggiero (30 milionów „pielgrzymów”) odsłaniają prawdziwy cel tych działań: przemysł turystyczny podszyty pod religijność, gdzie liczy się ruchliwość mas, a nie zbawienie dusz.
Teologiczne bankructwo „przewodników duchowych”
Wspomniany w artykule „bp” Antonio Staglianò jako prezydent „Papieskiej Akademii Teologii” uosabia całkowite odejście od scholastycznych fundamentów wiary. Jego uczestnictwo w tym pseudoreligijnym wydarzeniu potwierdza słuszność ostrzeżeń św. Piusa X przed modernistami, którzy:
„[…] wierzenia religijne, bez żadnego wyjątku, mają być przedmiotem ewolucji” (Lamentabili sane exitu, 1907)
Rola przewodników turystycznych sprowadzona została do świeckich guru mających:
„przybliżać ludzi każdego pochodzenia społecznego i kultury do piękna, sztuki i historii”
co stanowi jawne odrzucenie nakazu misyjnego «Euntes docete omnes gentes» (Idźcie i nauczajcie wszystkie narody). Prawdziwy apostolat polega na głoszeniu jedynej prawdziwej Wiary, nie zaś na relatywistycznym „szacunku dla dziedzictwa”.
Kult człowieka zamiast kultu Bożego
Całe przedsięwzięcie utwierdza diagnozę Piusa XI z Quas Primas, że:
„Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw […] zburzone zostały fundamenty pod władzą”
Zamiana pielgrzymki w event turystyczny, duchowości w doświadczenie estetyczne, a kapłanów w animatorów kultury – oto ostateczne owoce apostazji posoborowej. Brak w tekście jakiejkolwiek wzmianki o Najświętszej Ofierze Mszy, obowiązku stanu łaski czy wiecznych konsekwencjach grzechu świadczy o całkowitej utracie nadprzyrodzonej perspektywy.
Podsumowując, opisywane wydarzenie stanowi liturgię nowej religii antropocentryzmu, gdzie:
- Kościół zastąpiono biurem podróży
- Kapłanów – przewodnikami turystycznymi
- Łaskę – doświadczeniem kulturowym
- Zbawienie – satysfakcją klienta
Jedyną odpowiedzią wierzącego katolika może być odrzucenie tej antyliturgii i trwanie przy niezmiennej Ofierze Kalwarii sprawowanej w rycie trydenckim przez ważnie wyświęconych kapłanów.
Za artykułem:
Tourism operators celebrate religious dimension of work at jubilee pilgrimage in Rome (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 16.12.2025
