Portal LifeSiteNews informuje o ujawnieniu przez senatora Chucka Grassleya dokumentów FBI wskazujących, iż administracja Bidena zleciła rewizję w rezydencji Mar-a-Lago byłego prezydenta Donalda Trumpa w sierpniu 2022 roku, pomimo braku dostatecznych podstaw prawnych. „FBI nie wierzyło, że ma podstawy do nakazu rewizji” – czytamy w opublikowanych materiałach, gdzie Biuro przyznaje: „Kontynuowane dochodzenie i dodatkowe przesłuchania nie znalazły żadnego świadka, który zgłosiłby, że widział tajne dokumenty w Mar-a-Lago”. Mimo to Departament Sprawiedliwości pod kierownictwem Merricka Garlanda nalegał na przeprowadzenie inwazyjnej akcji.
Pogwałcenie prawa naturalnego i zasady subsidiarności
Opisana sytuacja stanowi jaskrawą ilustrację systemowego kryzysu władzy państwowej oderwanej od fundamentów moralnych. Już św. Tomasz z Akwinu w Sumie Teologicznej (I-II, q. 95, a. 2) nauczał, że „prawo ludzkie ma moc wiążącą o tyle, o ile jest zgodne z prawem naturalnym”. Tymczasem działania administracji Bidena – polegające na instrumentalnym wykorzystaniu aparatu ścigania przeciw politycznemu rywalowi – naruszają zarówno zasadę sprawiedliwości proceduralnej, jak i podstawowe prawo własności (Exodus 20:15).
„Nic podobnego nigdy nie przydarzyło się prezydentowi Stanów Zjednoczonych” – skomentował Trump, dodając: „To prześladowanie polityczne na najwyższym poziomie!”
Warto odnotować, że retoryka Trumpa – choć słusznie wskazująca na nadużycie – pozostaje uwięziona w paradygmacie liberalnej demokracji, która sama w sobie stanowi zaprzeczenie katolickiej nauki o społecznym królowaniu Chrystusa (Pius XI, Quas Primas). Brakuje tu odniesienia do fundamentalnego problemu: państwa, które odrzuciwszy Boże prawodawstwo, nieuchronnie degeneruje się w kierunku tyranii większości lub biurokratycznego absolutyzmu.
Polityczna vendetta jako symptom apostazji
Przypadek Mar-a-Lago odsłania głębszy kryzys cywilizacyjny. Jak zauważył Pius IX w Syllabusie błędów (1864), „Kościół nie może pogodzić się z postępem, liberalizmem i nowoczesną cywilizacją” (pkt 80), gdyż współczesne państwo – zbudowane na relatywizmie moralnym i idei suwerenności ludu – nie posiada żadnych transcendentnych hamulców przed nadużywaniem władzy. Gdy społeczeństwo odrzuca zasadę „Non est potestas nisi a Deo” (Rzym 13:1), przemoc instytucjonalna staje się nieunikniona.
Szczególnie wymowne jest zestawienie przez Trumpa sytuacji z aferą mailowej Hillary Clinton. W świetle Dictatus Papae Grzegorza VII (1075), władza świecka pozbawiona nadprzyrodzonej legitymizacji zawsze będzie faworyzować „swoich” i prześladować oponentów. Brak konsekwencji dla Clinton potwierdza tylko tezę Leona XIII z encykliki Humanum genus (1884) o „dwóch porządkach walczących ze sobą: królestwie Boga i królestwie Szatana” – gdzie struktury masońsko-liberalne chronią swoich adeptów.
Kult siły jako substytut sprawiedliwości
FBI w swoich wewnętrznych dokumentach otwarcie przyznawało, że „sześć tygodni spędzonych na szukaniu podstaw do nakazu rewizji było kontrproduktywne”, proponując „mniej inwazyjne i szybsze alternatywy”. Fakt, że DOJ zignorował te zalecenia, ukazuje prymat politycznej zemsty nad rzetelnym ściganiem przestępstw. Jak nauczał św. Augustyn w Państwie Bożym (IV, 4), „Usunięcie sprawiedliwości, czymże są królestwa, jeśli nie wielkimi bandami rozbójników?”.
Reakcja Trumpa – choć słuszna w diagnozie – nie sięga sedna problemu. Stwierdzenie, że „Ameryka stała się jednym z tych zepsutych krajów trzeciego świata”, pomija fakt, iż cały projekt Oświeceniowej republiki z założenia opierał się na odrzuceniu społecznego panowania Chrystusa Króla. Jak przypominał Pius IX w Quanta cura (1864), „Błądzą ci, którzy twierdzą, że najlepszy ustrój państwowy i postęp cywilny wymagają całkowitego oddzielenia Kościoła od państwa” (Syllabus, pkt 55).
Teologiczne konsekwencje relatywizmu prawnego
Opisywana sytuacja stanowi namacalny dowód słuszności przestrogi Piusa X z encykliki Pascendi (1907), który modernizm określił jako „syntezę wszystkich herezji”. Gdy prawda staje się funkcją politycznej koniunktury, a wymiar sprawiedliwości – narzędziem rozgrywek partyjnych, społeczeństwo wkracza na drogę samozniszczenia. Św. Robert Bellarmin w De Laicis (III, 6) dowodził, że „tylko religia katolicka może zapewnić prawdziwy pokój i trwały ład społeczny”.
Brakuje w całej tej sprawie fundamentalnego odniesienia do lex aeterna – wiecznego prawa Bożego, które winno stanowić jedyny fundament ludzkiego prawodawstwa. Jak pisał św. Tomasz (STh I-II, q. 93, a. 3), „każde prawo stanowione ma moc obowiązującą o tyle, o ile wyprowadza się z prawa wiecznego”. Administracja, która działa wbrew tej zasadzie – nawet jeśli formalnie legalnie – staje się narzędziem niesprawiedliwości.
Podsumowując, afera Mar-a-Lago nie jest wyłącznie przejawem politycznej walki, ale symptomem głębszej apostazji Zachodu od zasad cywilizacji chrześcijańskiej. Dopóki narody nie powrócą do publicznego uznania królewskiej władzy Chrystusa (Ps 2:10-12), dopóty podobne nadużycia będą się mnożyć, prowadząc do coraz brutalniejszych form „walki wszystkich przeciw wszystkim” (Hobbes) – co Pius XI trafnie nazwał „samobójstwem społeczeństwa” (Divini Redemptoris, 29).
Za artykułem:
Biden DOJ pushed Mar-a-Lago raid despite FBI doubting probable cause: new documents (lifesitenews.com)
Data artykułu: 16.12.2025
