„Biskup” Łukasz Buzun i „franciszkanie” w kaliskim szpitalu bez sakramentalnej opieki

„Biskup” Buzun w kaliskim szpitalu: modernistyczna parodia posługi duszpasterskiej

Podziel się tym:

Portal eKAI (17 grudnia 2025) relacjonuje wizytę „biskupa pomocniczego diecezji kaliskiej” Łukasza Buzuna w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym im. Ludwika Perzyny w Kaliszu. Modernistyczna struktura posoborowa, pod płaszczykiem rzekomej posługi duchowej, demonstruje tu wszystkie cechy apostazji współczesnego pseudokościoła.


Naturalistyczna redukcja sakramentalnej misji Kościoła

„biskup pomocniczy diecezji kaliskiej […] pobłogosławił małych pacjentów […] przełamał się z chorymi opłatkiem”

W całej „posłudze” uderza całkowite zanegowanie nadprzyrodzonego celu Kościoła. Brak jakiejkolwiek wzmianki o zaopatrzeniu sakramentalnym chorych – ani spowiedzi, namaszczenia chorych, ani nawet Komunii Świętej. Zamiast tego mamy puste gesty: błogosławieństwo nieważnego „biskupa” (bez uprzedniej spowiedzi i stanu łaski u pacjentów) oraz świecki zwyczaj łamania się opłatkiem. To jawna realizacja modernistycznej zasady: „Sacramenta propter homines” (sakramenty dla ludzi), gdzie znaki święte redukuje się do psychologicznych pocieszeń.

Teologiczne bankructwo przemówienia

„Życzę, abyśmy byli przez te święta ludźmi, którzy otwierają się na Pana Jezusa i drugiego człowieka. Ludźmi, którzy wszystko widzą w dobrych kolorach”

Wypowiedź pseudobiskupa to katalog modernistycznych herezji. Brak wezwania do nawrócenia, milczenie o grzechu i konieczności zadośćuczynienia. Ewangelia zostaje sprowadzona do terapeutycznego motta, gdzie „otwartość na drugiego człowieka” zastępuje obowiązek głoszenia „paenitentiam agite” (czyńcie pokutę – Mk 1,15). Nawet wspomnienie „pogodzenia się z Panem Bogiem” pozbawione jest odniesienia do Sakramentu Pokuty – jedynej drogi pojedynczania z Bogiem po chrzcie.

Bluźniercze jest utożsamianie „zamysłu Bożego” z aktualną rzeczywistością szpitala, co stanowi jawną realizację potępionego modernizmu: „Bóg jest immanentny w człowieku, objawia się w jego doświadczeniach” (Lamentabili, pkt 20). Prawdziwy Kościół głosiłby tu niezmienne prawdy o cierpieniu jako zadośćuczynieniu za grzechy i drodze do świętości (Kol 1,24).

Współudział zdegenerowanych wspólnot zakonnych

„Biskupowi towarzyszył kapelan szpitala franciszkanin o. Jakub. Obecny był także o. Janusz Siwicki, proboszcz parafii św. Stanisława prowadzonej przez ojców franciszkanów”

Obecność tzw. franciszkanów dodatkowo demaskuje apostacki charakter wydarzenia. Zakony posoborowe, pozbawione reguły i dyscypliny, stały się kuźnią modernizmu. W świetle bulli Quo primum św. Piusa V, ich kapłaństwo jest co najmniej wątpliwe z powodu zmian w formie sakramentu święceń po 1968 roku. To nie kapłani, ale funkcjonariusze humanitarnej NGO-sowej struktury.

Milczenie o najważniejszym: Ofierze Mszy Świętej

Najjaskrawszym brakiem relacji jest całkowite przemilczenie Najświętszej Ofiary. W prawdziwym Kościele wizyta duszpasterska wśród chorych zawsze obejmowała Mszę Świętą (jeśli stan zdrowia pozwalał) lub przynajmniej wystawienie Najświętszego Sakramentu. Tutaj – jak donosi portal – wystarczyło odczytanie „fragmentu Ewangelii o Bożym Narodzeniu”. To realizacja potępionej w Syllabusie błędnej tezy, że „Kościół nie powinien zajmować się filozofią” (pkt 13), redukująca religię do sentymentalnych czytań.

Współczesna „hybris” zamiast pokory

Cała relacja oddaje ducha superbia (pychy) modernistycznej hierarchii. „Biskup” występuje w roli celebryty rozdającego uśmiechy i „dobre słowo”, podczas gdy prawdziwy pasterz winien przychodzić do chorych z pokorą – jako sługa Chrystusa-Króla niosący sakramentalne środki zbawienia. Jak nauczał św. Karol Boromeusz podczas zarazy w Mediolanie: „Najpierw spowiedź, potem Komunia, na końcu – jeśli potrzeba – ostatnie namaszczenie”. Tu zaś mamy czysty spektakl zastępujący rzeczywistą troskę o zbawienie dusz.

Ta groteskowa wizyta staje się symbolem całej apostazji posoborowej struktury: pod płaszczykiem pobożności kryje się całkowite odrzucenie nadprzyrodzonej misji Kościoła. Zamiast prowadzić dusze do Królestwa Niebieskiego – utwierdza je w doczesności. Zamiast głosić krzyż – oferuje terapię samopoczucia. Jak ostrzegał Pius XI w Quas Primas: „Gdy usunięto Chrystusa i Jego prawo, zburzono fundamenty, na których spoczywa społeczeństwo” (pkt 18).


Za artykułem:
17 grudnia 2025 | 19:56Bp Łukasz Buzun odwiedził pacjentów szpitala
  (ekai.pl)
Data artykułu: 18.12.2025

Więcej polemik ze źródłem: ekai.pl
Podziel się tą wiadomością z innymi.
Pin Share

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, w jaki sposób przetwarzane są dane Twoich komentarzy.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.