„Nominacje” uzurpatora z Watykanu jako kolejny etap rewolucji antykościoła
Portal Catholic News Agency (19 grudnia 2025) relacjonuje „nominacje biskupie” dokonane przez uzurpatora przebywającego w Watykanie – Leona XIV (Roberta Prevosta) – który wyznaczył Manuela de Jesus Rodrigueza na stanowisko „biskupa” Palm Beach na Florydzie oraz Petera Dai Buia jako „biskupa pomocniczego” Phoenix. Tekst bezkrytycznie powiela język kanonicznej i teologicznej fikcji, przedstawiając antykościelną strukturę posoborową jako kontynuację Kościoła Katolickiego.
Teatr nieprawomocnych sukcesji
Rzekome „nominacje” odbywają się w ramach parodii apostolskiej sukcesji. Jak podkreśla św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice: „Jawny heretyk nie może być Papieżem, gdyż nie jest członkiem Kościoła”. Tymczasem Leon XIV – podobnie jak wszyscy uzurpatorzy od Jana XXIII – publicznie głosił herezje (m.in. relatywizm religijny, ekumenizm, wolność sumienia), co zgodnie z kanonem 188.4 Kodeksu Prawa Kanonicznego (1917) powoduje ipso facto utratę urzędu. Bulla Piusa V Regnans in Excelsis oraz konstytucja Pawła IV Cum ex Apostolatus Officio jednoznacznie stwierdzają nieważność jakichkolwiek aktów prawnych wydanych przez heretyków zajmujących Stolicę Piotrową.
„Father Manuel de Jesus Rodriguez will lead the Palm Beach Diocese after the resignation of Bishop Gerald Barbarito”
Fraza „will lead” stanowi bluźnierczą groteskę. Żaden z wymienionych „duchownych” nie posiada ważnych święceń kapłańskich ani biskupich, gdyż:
- Nowy ryt „święceń” z 1968 roku (opracowany przez masona Annibale Bugniniego) jest nieważny z powodu celowego zniszczenia materii i formy sakramentu (por. Pius XII, konstytucja Sacramentum Ordinis).
- Nawet gdyby przyjąć hipotetyczną ważność święceń, to zgodnie z zasadą „ex opere operantis” przyjęcie sakramentu w strukturach posoborowych wymagałoby katolickiej intencji, której brak u modernistów negujących ofiarny charakter Mszy Świętej.
Edukacja jako kuźnia modernizmu
Życiorysy „nominatów” odsłaniają duchową zapaść neo-kościoła:
- Manuel Rodriguez studiował na „Pontifical Salesian University in Rome” – instytucji produkującej teologów wrogich nieomylnemu Magisterium (por. Pius X, Lamentabili, punkty 11, 22, 64). Jego doktorat z nauk prawnych to czcza gimnastyka intelektualna, oderwana od philosophia perennis.
- Peter Dai Bui – członek Legionu Chrystusa, założonego przez skandalistę Marciala Maciela (potępionego za pedofilię, symonię i fałszywe proroctwa). Jak zauważa encyklika Quas Primas Piusa XI: „Błądziłby bardzo, kto odmawiałby Chrystusowi władzy nad sprawami doczesnymi” – tymczasem Legion od dekad promuje naturalistyczną wizję apostolatu.
„Bishop-designate Bui is currently the diocesan vicar for clergy for the Phoenix Diocese”
Sformułowanie „vicar for clergy” ukazuje biurokratyzację posoborowego antykościoła. W miejsce kapłańskiego ojcostwa duchowego wprowadzono zarządców kadr, dla których wiara sprowadza się do kryteriów psychologicznych i organizacyjnych (por. Syllabus błędów, punkty 39, 55).
Milczenie o grzechu przeciwko Duchowi Świętemu
W całym tekście brak najmniejszej wzmianki o:
- Ofierze Mszy Świętej jako jedynym źródle łaski
- Konkretnych grzechach głoszonych przez neo-kościół (aborcja, gender, komunizm)
- Obowiązku publicznego wyznawania wiary katolickiej jako jedynej prawdziwej (Syllabus, punkt 21)
Zamiast tego czytamy płytkie komplementy: „deeply spiritual and exceptional priest” (Barbarito o Rodriguezie) oraz „deep care for priests” (Dolan o Bui). To typowa retoryka kliki, gdzie wzajemna adoracja zastępuje wierność dogmatom (por. Lamentabili, punkt 58: „Wszystkie zasady moralności mieszczą się w pomnażaniu bogactw i zaspokajaniu przyjemności”).
Językowa maskarada
Użycie określeń:
- „Holy See” (w odniesieniu do okupowanej przez modernistów kurii)
- „Pope Leo XIV” (antypapież nieposiadający nawet święceń w rycie trydenckim)
- „diocese” (diecezje bez katolickich sakramentów)
– stanowi przemoc wobec rzeczywistości ontologicznej. Jak uczy Pius XII w Mystici Corporis Christi: „Kościół Chrystusa jest widzialnym Ciałem, w którym trwa nieprzerwanie sukcesja apostolska”. Tymczasem struktury posoborowe są zwykłą korporacją religijną, pozbawioną łaski uświęcającej.
„Bishop-designate Rodriguez […] speaks English, Spanish, Italian, and French”
Podkreślanie kompetencji językowych przy równoczesnym milczeniu o znajomości łaciny (języka Kościoła!) doskonale ilustruje antykatolicką rewolucję. Jak zauważa św. Pius X w Motu Proprio o muzyce kościelnej: „Łacina – będąca językiem Kościoża – winna być otaczana szczególną czcią”.
Antyewangeliczna „duchowość”
Wypowiedź Buia: „I just want to be a good priest” odsłania protestancką redukcję kapłaństwa do funkcji pastoralnej. Katolicki kapłan jest alter Christus, składającym Ofiarę przebłagalną za grzechy świata – a nie „dobrym człowiekiem” prowadzącym grupę wsparcia. Gdy zabrakło Mszy Świętej i prawdziwej Eucharystii, pozostał tylko humanitarny aktywizm (por. Syllabus, punkt 80).
Artykuł kończy się wezwaniem do finansowego wsparcia „mission of truth”. Ironią jest, że ci sami ludzie, którzy odrzucili „Extra Ecclesiam nulla salus” (Syllabus, punkt 17), roszczą sobie prawo do głoszenia prawdy. To nie misja, lecz propaganda nowej religii światowej – dokładnie takiej, jaką potępił św. Pius X w encyklice Pascendi.
Jedyną odpowiedzią wiernych na tę farsę może być całkowite odcięcie się od struktur apostazji i trwanie przy niezmiennej Ofierze Mszy Świętej – gdzie Chrystus Król panuje rzeczywiście, a nie tylko w sloganach „nominatów”.
Za artykułem:
Pope Leo XIV appoints new bishop for Palm Beach, auxiliary bishop for Phoenix (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 19.12.2025
