Portal Gość Niedzielny (19 grudnia 2025) publikuje wywiad z białoruskim działaczem Alesiem Bialackim, laureatem Pokojowej Nagrody Nobla, opisującym nieludzkie warunki panujące w białoruskich więzieniach. Artykuł koncentruje się na relacjach o przemocy systemowej, porównując obecny system penitencjarny do sowieckich łagrów. Całość utrzymana jest w duchu świeckiego aktywizmu praw człowieka, kompletnie przemilczając nadprzyrodzony wymiar cierpienia i katolicką naukę o zadośćuczynieniu.
Naturalistyczne zawężenie godności ludzkiej
Bialacki opisuje przemoc fizyczną i psychiczną ze strony strażników:
„Traktowano nas tak, jak traktuje się bydło. Zapędzali i wypędzali, stosując wyłącznie przemoc”
Choć relacja zasługuje na potępienie opisanego okrucieństwa, cała narracja sprowadza człowieka wyłącznie do poziomu ofiary systemu politycznego. Brakuje fundamentalnego katolickiego rozróżnienia między dignitas humana (godnością wynikającą z bycia stworzonym na obraz Boga) a świecką koncepcją „praw człowieka”, która oderwana od Dekalogu staje się pustym sloganem. Jak nauczał Pius XI w Quas Primas: „Państwa nie mogą odmawiać publicznej czci i posłuszeństwa królującemu Chrystusowi, jeśli pragną powagę swą nienaruszoną utrzymać”.
Teologiczny nihilizm cierpienia
Opisy izolatek i szykan:
„Dwadzieścia sekund później zjawił się strażnik i zostałem ukarany za to, że rzekomo poruszałem się samowolnie”
przedstawiane są jako bezsensowne okrucieństwo. Tymczasem katolicka duchowość męczeństwa widzi w niesprawiedliwym cierpieniu participatio Passionis Christi. Św. Paweł nauczał: „Teraz raduję się w cierpieniach za was i ze swej strony w moim ciele dopełniam braki udręk Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół” (Kol 1,24). Brak choćby wzmianki o modlitwie, ofiarowaniu cierpienia czy wspólnocie wiernych stanowi wymowne milczenie o najgłębszym wymiarze ludzkiej godności.
Kult człowieka zamiast kultu Boga
Artykuł bezkrytycznie promuje Bialackiego jako „laureata Pokojowej Nagrody Nobla”, ignorując fakt, iż współczesne nagrody Nobla często honorują przeciwników katolickiej moralności (np. przyznanie nagrody zwolennikom aborcji). Pius IX w Syllabusie błędów potępił błąd nr 77: „W naszych czasach nie należy już uważać religii katolickiej za jedyną religię państwa”. Tymczasem uznanie pokoju za wartość autonomiczną, oderwaną od Regnum Christi, prowadzi do bałwochwalczego kultu człowieka.
Milczenie o prześladowaniach religijnych
W tekście brak jakiejkolwiek wzmianki o prześladowaniach katolików na Białorusi, gdzie tylko w 2023 r. zamknięto 18 kościołów katolickich. Hierarchia wartości prezentowana w artykule sprowadza się do świeckiego aktywizmu, całkowicie pomijając „główne niebezpieczeństwo: modernistyczną apostazję w łonie Kościoła od początku XX wieku” (jak wskazuje analiza fałszywych objawień fatimskich). To symptomatyczne przemilczenie demaskuje prawdziwy cel mediów głównego nurtu – budowę świata bez Chrystusa Króla.
Katolicka odpowiedź na tyranię
Podczas gdy artykuł promuje czysto humanitarną narrację, prawdziwa odpowiedź katolicka zawarta jest w słowach św. Piusa X: „Kościół nie może pogodzić się z żadnym układem, który oznacza rezygnację z praw przyrodzonych, nadanych przez samego Boga”. Walka z reżimami powinna zaczynać się od przywrócenia publicznego panowania Chrystusa Króla, a nie od żądań demokratyzacji oderwanych od prawa naturalnego. Jak wskazuje Lamentabili Piusa X, „wiara jako przyzwolenie umysłu opiera się ostatecznie na sumie prawdopodobieństw” – co nie jest zgodne z prawdą katolicką.
Za artykułem:
Aleś Bialacki dla "Rz": Traktowano nas tak, jak traktuje się bydło (gosc.pl)
Data artykułu: 19.12.2025
