Nowy „arcybiskup” Nowego Jorku: modernistyczna rewolucja w sercu antykościoła
Portal LifeSiteNews (18 grudnia 2025) informuje o nominacji Ronalda Hicksa na stanowisko „arcybiskupa” Nowego Jorku przez antypapieża Leona XIV. Hicks, dotychczasowy „biskup” Joliet w Illinois, został przedstawiony jako bliski współpracownik kardynała Blase’a Cupicha – postaci znanej z relatywizacji doktryny moralnej w kwestiach aborcji, ideologii gender i sakramentalnego porządku. Oficjalna instalacja zaplanowana jest na 6 lutego 2026 roku.
Geneologia apostazji: od „konsekracji” do „nominacji”
Ronald Hicks, wyświęcony na „kapłana” w 1994 roku w archidiecezji Chicago, przeszedł typową ścieżkę kariery dla modernistycznych klerykałów. Jego cursus honorum (ścieżka zaszczytów) obejmuje:
- Pracę w organizacji Nuestros Pequeños Hermanos (2005-2010), która – pod pozorem pomocy sierotom – promuje świecki humanitaryzm oderwany od katolickiej koncepcji uczynków miłosierdzia
- Stanowisko wikariusza generalnego Chicago (2015-2018) pod rządami kardynała Cupicha
- „Konsekrację” na „biskupa” pomocniczego Chicago w 2018 roku, której „dokonał” sam Cupich
„Z wielką pokorą przyjmuję tę nominację” – deklarował Hicks podczas konferencji prasowej, ujawniając przy tym całkowite niezrozumienie katolickiej nauki o posłuszeństwie jako virtus religiosa (cnocie religijnej). Prawdziwy pasterz winien bowiem przedkładać wierność Chrystusowi Królowi nad ludzkie układy.
Sojusz z antykatolicką agendą: aborcja, gender, imigracja
Nominacja Hicksa stanowi logiczne zwieńczenie jego działań doktrynalnie sprzecznych z niezmiennym Magisterium:
| Działanie | Sprzeczność z doktryną katolicką |
|---|---|
| Podpisanie listu przeciw odmawianiu Komunii politykom proaborcyjnym (2021) | Narusza kanon 915 Kodeksu Prawa Kanonicznego (1917) oraz nauczanie św. Pawła: „Kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie, winny będzie Ciała i Krwi Pańskiej” (1 Kor 11,27) |
| Zakaz promocji petycji o zgodę rodzicielską dla aborcji nieletnich (2024) | Sprzeczne z encykliką Casti Connubii Piusa XI (1930), która uczy, że „Bóg bezpośrednio przekazuje rodzicom prawo i obowiązek wychowania potomstwa” |
| Poparcie dla masowej imigracji nielegalnej (2023) | Zaprzeczenie nauce Leona XIII z encykliki Rerum Novarum (1891) o obowiązku przestrzegania prawa naturalnego i pozytywnego przez władze i obywateli |
Dwulicowość liturgiczna: tolerancja dla Mszy Trydenckiej jako taktyka
Choć Hicks pozwalał na celebrację Mszy Wszechczasów w diecezji Joliet po promulgacji przez Bergoglio Traditionis Custodes (2021), nie czynił tego z miłości do tradycji, lecz jako instrumentalne działanie taktyczne. Świadczy o tym jego milczenie wobec:
- Planów uhonorowania skrajnie proaborcyjnego senatora Dicka Durbina przez Cupicha
- Corocznych „Msz dumy” w archidiecezji Nowy Jork pod rządami Dolana, które stanowią jawne świętokradztwo
Konsekwencje teologiczne: kontynuacja soborowej rewolucji
Nominacja Hicksa wpisuje się w trwającą od 1958 roku demolitionis opera (dzieło zniszczenia) struktury okupującej Watykan:
- Niegodność sakramentalna: „Święcenia” udzielone przez wątpliwych ważnie wyświęconych „biskupów” (jak Cupich wyświęcony przez masona Bernardina) rodzą poważne wątpliwości co do ważności sakramentów w nowojorskiej „archidiecezji”
- Erozja jurysdykcji: Jak uczy św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice, heretyk traci władzę jurysdykcyjną ipso facto – dotyczy to wszystkich „duchownych” posoborowych
- Zdrada ewangelizacji: Redukcja misji Kościoła do świeckiego aktywizmu, co Pius XI potępił w Quas Primas: „Nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”
Duchowa odpowiedź katolików: non possumus!
W obliczu tej kolejnej fazy apostazji, wierni Chrystusowi Królowi winni:
- Unikać wszelkich form uczestnictwa w posoborowych „liturgiach”, które – jak uczy św. Pius X w Lamentabili – często są „fikcją poetów” (propozycja 7)
- Szukać kapłanów zachowujących niezmienną wiarę, nawet jeśli działają poza strukturami neo-kościoła
- Odmawiać modlitwę o nawrócenie modernistów: „O Najświętsze Serce Jezusa, zmiłuj się nad nami! Króluj nam, Chryste, choćbyśmy mieli być ostatnimi, którzy Ci służą!”
Jak ostrzegał Pius IX w Syllabusie (1864): „Kościół powinien być oddzielony od państwa, a państwo od Kościoła” (błąd 55) – właśnie tę herezję realizuje Hicks i jego mocodawcy, odrzucając publiczne panowanie Chrystusa Króla.
Za artykułem:
Pope Leo officially appoints Cupich ally to replace Cardinal Dolan as archbishop of New York (lifesitenews.com)
Data artykułu: 18.12.2025
